** เพ็ญกระจ่างฟ้า **

แก้วประเสริฐ

      **  เพ็ญกระจ่างฟ้า  **
  บุหลันเลื่อนดาวคล้อยลอยเวหาส
นภาพิลาสสุดผ่องละอองใส
คีตกวีบรรเลงซึ้งสุดตรึงใจ
เฉิดไฉไลคำนึงรำพึงนาง
   หวนย้อนกลับวันวานที่ผ่านพ้น
พิศนฤมลหลับตายามฟ้าสาง
กลิ่นกายหอมยิ่งนักมิจักวาง
เย็นสล้างน้ำค้างหยาดพิลาสนวล
   เพ็ญราตรีค่ำนี้ยากมีแล้ว
หวานเจื่อนแจ้วไพเราะเสนาะสรวล
สำเนียงถ้อยจำนรรจ์ยากสรรค์ชวน
ระริกป่วนหวนคนึงแสนตรึงฤดี
   มีแต่เสียงลมผ่านสุดซ่านจิต
คำนึงคิดครั้งใดอยากใกล้ฉวี
เหลือพฤกษาสอดไว้คล้ายดนตรี
หรีดหริ่งที่ขับกล่อมเพื่อย้อมใจ
   ราตรีหนอเพ็ญสล้างกระจ่างไว้
ความวิไลในอดีตเข้ากรีดไฉน
แม้นจะงามจันทร์สล้างกระจ่างไกล
ยากคว้าไขว่กลับหวนปั่นป่วนเงา
   การเวกบินผ่านจำนรรจ์เสียง
เข้าคลอเคียงพฤกษาที่มาเฉลา
เกิดเป็นถ้อยร้อยดนตรีไม่กี่เพลา
ฝากความเศร้ารัญจวนจนชวนคนึง
   วันเวลาเคลื่อนคล้อยจันทร์ลอยเลื่อน
ดวงใจเปื้อนหวานซึ้งรำพึงถึง
อนงค์นาฏฝากเงาที่เฝ้าตรึง
ดุจสายซึงขาดเสียงยากเบี่ยงมอง
   ราตรีนี้มีเพ็ญลอยเด่นฟ้า
ช่างเจิดจ้าหัวใจมิใคร่สนอง
โลมรำลึกผ่านซึ้งมิพึงคนอง
ใยละอองแสนเศร้ามาเคล้าใจ.
       ***   แก้วประเสริฐ.   ***