วันอาทิตย์ที่เฝ้ารอมาถึงแล้ว คงไม่แคล้วได้พบประสบหน้า อาจารย์สอนภาษาจีนพริ้มเพราตา งามหนักหนาแสนน่ารักอยากรักจริง เธอนั้นชื่ออาจารย์หวังของนิสิต อยากใกล้ชิดเนื้อนวลเชิญชวนยิ่ง ใส่แว่นแดงดูสดใสสมวัยจริง อยากแอบอิงชิดใกล้ทุกเวลา เธออายุยี่สิบสองมองแล้วหลง ฉันนั้นคงหลงไหลในใบหน้า จึงพร่ำเพ้อหาเธออยู่ทุกครา อยากบอกว่าแอบหลงรักปักดวงใจ นั่งนั่งเรียนก็เขียนแต่ชื่อหวัง อยากรู้จังมีหวังสักครั้งไหม ถ้าสิ้นหวังไม่แคล้วคงสิ้นใจ ขอสมหวังอย่างตั้งไว้สุขใจจริง....สาธู้สมหวัง