คำว่า...ชีวิตที่เหลืออยู่

ทรายกะทะเล

ตั้งแต่เกิดมาจนเติบใหญ่ในบัดนี้
เฝ้าทุกที ไม่มีทำให้แม่พ่อต้องเสียใจ
ฉันเป็นคนร่าเริง ชอบกีฬา ตามไหนไหน
แล้วทำไม บางครั้ง ความทุข์เยือนบ่อยจัง
เคยคิดว่าชีวิตที่เกิดมาอยากสร้างสรรค์
แม้นนานวันไม่มีสิ่งที่มีได้สมหวัง
จะถึงฝั่งเพราะความเหนื่อยเต็มกำลัง
แต่ก็ยังคว้าน้ำเหลว เปวลวดับไป
ชีวิตที่เหลืออยู่...........
ก้อยากดูสิ่งดีดี มีให้เห็นเป็นไฉน
แต่แม้นมองเห็นว่าคนห่างจากใจไป
ต้องร่ำไห้ เสียจน คนว่า หน้าด้านจัง
จึ่งต้องอยู่เดียวดาย กบตัวเอง
มีเพลงบรรเลงเป็นเพื่อนยามเหงายิ่ง
ให้เธอที่ต้องการหมดทุกสิ่ง
เธอลืมฉันทำไม.........โปรดอย่าทำ
สิ่งดีดีที่เกิดขึ้นไม่เคยมีมาก่อน
ขอ อ้อนวอนให้ฟ้าดินได้ไปเห็น
ว่าฉันทำอะไรบ้างต้งแต่เช้าจรดเย็น
เพราะเจ็บเป็น ไม่ใช่ปูนทราย ตามง้องอน.......
ร่ำไห้กับสิ่งทีทำก้ลำบาก
ไม่อยากฝากสิ่งที่เหลือให้เธอต้องตวาด
แม้นรักเธอมากไปไม่โกรธเธอ
ขอยอมอยู่เดียวดาย แต่ผู้เดียว
สัญญามั่นว่าจะไม่ทิ้งกนแน่แน่
มีเพียงแต่คำพูดไม่ได้หลอก
สัญญากันว่าจะไม่ทิ้งฉันมันกระจอก
เธอเลยนอก ไปให้ใครอื่น....ไม่มีใคร