ณ วันที่ เกิดมา โลกานี้ ผ่านเลยไป ยี่สิบปี นี่เร็วนัก เลือกเดินทาง สายกลอน ย้อนประจักษ์ ไกล้ถึงหลัก ห้าปี นี่นานอยู่ จากนักกลอน อ่อนด้อย ถ้อยบ่หวาน เป็นนักกานท์ ชาญสัมผัส จัดพอหรู ผ่านทั้งคำ ตำหนิ ติให้ดู และพจน์ชู ยกย่อง พาผ่องใส รู้สึกว่า ที่เดินมา ไกล้จาถึง จุดที่ซึ่ง ตรึงหวัง ตั้งเอาไว้ เหลือเพียงสร้าง หนังสือ คือเส้นชัย เสร็จเมื่อไหร่ ม้วยวันใด ไร้ห่วงเอย.