*:: ขอแข่งกับตัวเอง ::*

จิตรำพัน

หากชีวิตขีดได้ดังใจหวัง
ทุกยากยั้งพลั้งใจในสิ่งขอ
ยิ่งอยากได้อยากมีไร้ใจพอ
มัวนั่งรอขออ้อนพรเทวา
แล้วชีวิตเกิดมาเพียงเท่านี้
ทำตามที่มีใจปรารถนา
โดยไม่สนศีลธรรมแลจรรยา
ไม่นำพาว่าทุกข์ตกถึงใคร
แล้วชีวิตแบบนี้หรือคุณค่า
ที่เสาะหาพาใจได้แจ่มใส
ขอแค่เหยียบคนอื่นให้สูงไกล
เพื่อจะได้มีสุขเมื่ออยู่เดียว
ฉันไม่ขอเป็นเช่นดั่งเธอหรอก
ด้วยกลับกลอกวิ่งรอกมันหวาดเสียว
เบื่อแสร้งทำสองหน้าสลับเกลียว
ขอหน้าเดี่ยวจริงใจเสมอมา
อย่ามาตั้งตัวฉันให้โดนเหยียบ
อย่ามาเทียบไว้ให้เพื่อฟันฝ่า
อย่ามาดึงไปฆ่าด้วยวาจา
เธออย่ามาแข่งฉันให้จมดิน
ที่ฉันทำคือหน้าที่เพื่อหน้าที่
ที่ฉันมีคือใฝ่รู้ช่วยตัดสิน
ที่ฉันคิดคือพยายามหาทางบิน
ที่ฉันอยู่คือถิ่นพ่อแม่มี
ฉันแค่ทำตามที่ใจฟันฝ่า
ฉันรู้ว่ามีทางที่สดศรี
ฉันไขว่คว้าเรียนรู้ด้วยฤดี
ฉันรักที่จะทำอย่างตั้งใจ
หากเธอคิดทำเพื่อเอาชนะ
ขอเธอละลดเลิกจะได้ไหม
หากเธอคิดจะทำนำทางใจ
ไม่ข่มใครสุขนั้นสุขนิรันดร์
ไม่ต้องการตกอยู่กลางคมดาบ
ไม่อยากอาบด้วยเลือดเหนื่อยใจฝัน
ฉันขออยู่ด้วยรักและผูกพันธ์
ไม่แข็งขันกับใครในสังคม
มีสิ่งเดียวที่ฉันจะขอแข่ง
ที่ยื้อแย่ง คือ ใจ เพื่อเหมาะสม
ฉันขอยื้อ แข่งเพื่อ สิ่งภิรมย์
หมายชื่นชม เมื่อชนะ ใจตัวเอง

*********************************************************************

เหตุใดเล่า...คนเราถึงชอบเอาชนะ
ชนะแล้วได้อะไร....ชนะแล้วต้องอยู่คนเดียว
แล้วจะชนะไปทำไม
แล้วใจตนเล่า....เหตุใดจึงไม่รู้จักห้ามใจ
แล้วตัวตนเล่า...เหตุใดจึงไม่คิดจะดูให้ถ่องแท้