ไปล่ที่เคยให้พักนั้น คงเหนื่อยล้า ไม่จากลาไปไหนอยุ่เคียงข้าง ขอให้เอพักผ่อนใจอย่าอาวรณ์ ไม่เคยซ่อนอะไร เรามัน คนขี้ลืม คิดถึงอยุ่รู้บ้างไหมใจจะขาด ไม่เคยอาจหาญใหส่เสียงขึ้นขึ้นสู่ผืน แผ่นดินที่อยู่ไม่เคยก้าวก่ายเลยสักหนึ่งยืน แต่ทำไม เอพูดกับฉัน ไล่ฉันไป ร้องไห้หนักคนเดียวโดนสาบแช่ง ให้ตายแทงเหมือนมีดทิ่มกรัดใจใส ให้เอทำทุกอย่างดั่งตามใจ แล้วจะให้แนทำอย่างไร ไม่หนักแน่นบ้างเลย คนอย่างเราหากีกับเค้า เค้าไม่สนใจเราบ้างเลย....... แอบร้องไห้อยู่คนเดียว.........