หลับไหลในคืนเหงา ใต้เงาของท้องฟ้า ตรงหน้าคือธารา รอบกายข้าไม่มีใคร มืดมนในความคิด ชีวิตไม่สดใส ไม่เหลือหนทางใด ในใจก็มืดมน ........................... ในที่สุด...ฉันก็ไม่รู้อะไรสักอย่าง ฟ้าที่นี่มันอ้างว้างสุดหวั่นไหว ธารขางหน้าว่างเปล่าไม่มีอะไร ฉันจะยืนอยู่อย่างไรไม่รู้เลย ฉันไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง ที่อยู่อย่างอ้างว้างจนวางเฉย ฉันไม่มีอะไรให้คุ้นเคย ไม่มีแม้คำเอื้อนเอ่ยเผยออกมา หมดแล้วทุกอย่างในชีวิต หมดสิ้นแล้วแม้ความคิดสิเน่หา มอดลงแล้วความรักในอุรา มอดไปพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งริน
27 สิงหาคม 2551 13:16 น. - comment id 890112
27 สิงหาคม 2551 13:28 น. - comment id 890124
ครูกระดาษทรายก็ไม่รู้เหมือนกัน ด้วยคืนวันผ่านไปไร้จุดหมาย ณ วันนี้ยังหมองข้องใจกาย ยังใจหายความไม่รู้อยู่เหมือนกัน... กลอนพาไปซะแล้ว แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
27 สิงหาคม 2551 13:37 น. - comment id 890132
อารมณ์ซึ้ง ๆ เศร้า ๆ.. เอาใจช่วยค่ะ... แวะมาให้กำลังใจ.. เข้มแข็งนะคะ...
27 สิงหาคม 2551 14:25 น. - comment id 890170
วันนี้อาจจะจบ แต่วันพรุ่งนี้ไม่มีใครรู้ค่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น.....
27 สิงหาคม 2551 14:34 น. - comment id 890177
บางครั้งการอยู่นิ่งเฉย ก็ทำให้เราได้มองเห็นชัดเจนขึ้น "ยินดีครับ"
27 สิงหาคม 2551 14:43 น. - comment id 890182
"" โลดแล่นอยู่กลางฟลอร์ เสียงหัวร่อระริกรี้ แต่ความจริงในชีวี มิได้มีความสุขเลย
27 สิงหาคม 2551 21:35 น. - comment id 890321
ใจเย็นๆไว้ค่ะ นอนหลับให้สบายก่อน พรุ่งนี้คงจะดีขึ้นนะคะ
28 สิงหาคม 2551 09:54 น. - comment id 890452
เปงกำลังใจคะ สักวันจะเป้นของเรา..