จาก ป.ล. รักเท่าฟ้า...คุณคนเดียว

หนุ่มน้อย.

ไปรษณีย์มาส่งตรงหน้าบ้าน
ตะลีตะลานเปิดตู้ดูจดหมาย
ตราประทับรับฝากจากแม่อาย
ดีใจหายใจเต้นแรงแข่งเสียงกลอง
โทรเลขส่งไปได้รับไหม
คงทางไกลสวนทางช่างขัดข้อง
ความคิดถึงถ้าเห็นไม่เป็นรอง
ทุกหอห้องเข้มข้นล้นเต็มทรวง
มองหน้าซองของที่ฝากจากปลายฟ้า
เพิ่งส่งมายังอุ่นไอด้วยใยห่วง
อยากเปิดอ่านกลอนสลักรักทั้งปวง
ของสุดหวงจากคนไกลดวงใจปอง
หยิบจดหมายเปลี่ยนมือจับกลับเข้าบ้าน
ไปนอนอ่านเปิดดูอยู่ในห้อง
ดึงกระดาษสีเหลืองออกนอกซอง
ยิ้มตามองประคองคลี่อย่างดีใจ
ได้กลิ่นหอมอบอวลชวนคิดถึง
กลิ่นราตรีคะนึงหาติดมาให้
ร้อยคำหวานจารด้วยรักสลักใจ
สูดกลิ่นไออุ่นไอนักรักล้นทรวง
อ่านจดหมายที่ฝากจากปลายฟ้า
เพิ่งเปิดมายังอุ่นไอเยื่อใยห่วง
ถึง ที่รักที่คิดถึง ซึ้งในทรวง
น้ำตาร่วงบอก ห่วงใยทุกเวลา 
ทุกเนื้อความคำกลอนอ้อนออดสร้อย
หวานคำร้อยส่งด้วยใจปรารถนา
ท้ายจดหมายยังบอกย้ำคำสัญญา
ป.ล.ว่า รักเท่าฟ้าคุณคนเดียว
ช่างชื่นใจคำรำพันอันหอมหวาน
ฝากคำผ่านว่าสาวไหนไม่แลเหลียว
ใจดวงนี้มีแต่คุณคนเดียว
รักจริงเชียวคุณคนดีที่ใฝ่ปอง
เลื่อนจดหมายขึ้นแนบแอบอกอุ่น
หวานละมุนถึงคนไกลใจสนอง
จูบจดหมายดมดอมหอมทั้งซอง
กอดตระกองแนบสนิทจนนิทรา...