โลกอบอุ่นเพราะไฟให้ความร้อน ตะวันจรมีไฟส่องจึงมองเห็น กลางคำคืนฟ้าพร่างน้ำค้างเย็น เพียงไฟเป็นความอุ่นเกื้อหนุนกัน ไฟรักร้อนซอนทรวงในบ่วงรัก อิงอ้อมตักแต่อุ่นห้วงดวงใจฝัน กลางลานดินที่ดาวพร้อยร้อยผูกพัน มีเพียงฉันและเธอ...เสมอมา กลางห้องใจออกสู่ประตูเนตร เธอเป็นเหตุและเป็นผล ที่ค้นหา ฉันวันนี้มีแต่ใจ...ไร้ดวงตา ก็เพราะว่า ฉันเห็นเช่นเธอมอง เธอเป็นไฟฉันจะเป็นเช่นสายน้ำ ระเหยฉ่ำเป็นฝนดับหม่นหมอง เธอที่รักหากทุกข์ช้ำน้ำตานอง ฉันจะป้องภัยสุมคุ้มครองเธอ แม้วารลับดับลาโลกฟ้านี้ มิอาจที่จะหมดใจให้เสมอ ไฟรักฉันโชติใสส่องใจเกลอ หวังแต่เธอเป็นตะเกียง... อยู่เคียงไฟ
ฐปนวุธ 20 ส.ค. 2551 13:00 น. - ID 118151 
927
1
0
20 สิงหาคม 2551 22:46 น. - comment id 888198
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^ ความสมดุลของสรรพสิ่ง ^*^
ก่อให้เกิดความความสุข
เพราะเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน
ชอบกลอนชิ้นนี้จัง น่ารักดี
^*^...................^___^.....................^*^
21 สิงหาคม 2551 08:14 น. - comment id 888275
อุ่นมั้ยครับกรูทู้นี้
21 สิงหาคม 2551 08:20 น. - comment id 888280
ไฟมีสองด้าน ผมเลือกที่จะมองด้านที่อบอุ่น ของมันเท่านั้น
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
