ปวดร้าว แล้วดาวก็ร่วงสู่พื้น ฉันร้องไห้อยู่ค่อนคืน ยินเสียงสะอื้นแม้หลับตา โทษฝน ที่สาดซัดดาวจนหม่นจนอ่อนล้า โทษวันและเวลา ที่ทำให้ท้องฟ้าหลงลืมดาว มองไม่เห็น แม้ว่าเคยจะชัดเจนในลมหนาว ยิ่งเงียบยิ่งดึกยิ่งพรึกพราว แต่เมื่อถึงรุ่งเช้าก็ลืมมอง คือฉัน ก็สมแล้วกับวันอันเศร้าหมอง สมแล้วปวดร้าวตามครรลอง ของผู้ไม่จดจ้องไม่จับตา ลาดาว บางที่แรกเช้าเธอมีค่า บางคนมีเธอทุกเวลา ฉันร้องไห้ที่ผ่านมาก็สมแล้ว
2 สิงหาคม 2551 11:38 น. - comment id 880567
ช่วยกันเอาดาวที่ร่วง กลับไปประดับฟ้ากันครับ เอ้าเร็ว .. ฮุ้ย เล ฮุ้ย
1 สิงหาคม 2551 11:07 น. - comment id 881594
.. ดาวร่วงไปดวงหนึ่ง ต้องรำพึงคะนึงหา ดูซี..โน้นดารา เต็มนภาให้คว้าจอง
1 สิงหาคม 2551 12:59 น. - comment id 881627
ดาวร่วงท้องฟ้าคงอ้างว้าง รัตติกาลเคว้งคว้างมืดหม่น คงพาใจละเอี้ยสับสน สะอื้นมนทนฟ้าไร้ดาว ......
1 สิงหาคม 2551 14:36 น. - comment id 881651
อ่านแล้วน้ำตาไหล
1 สิงหาคม 2551 22:28 น. - comment id 881817
อย่าเพิ่งรีบลาเลย ดาวเพิ่งจะขึ้นเต็มท้องฟ้าเอง อิอิ ผลงานเป็นที่ประทับใจเสมอมา แวะมาชื่นชมในผลงานค่ะ
2 สิงหาคม 2551 07:55 น. - comment id 881894
มาตามหาตะวันค่ะ
2 สิงหาคม 2551 08:17 น. - comment id 881905
สวัสดีเช้าเสาร์ที่2 นะคับคุณหมองจาง ------------- เขียนได้บรรยากาศความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจได้ดีคับ แต่นี่มันก็เช้าแล้ว ดาวก็ลา ฟ้าก็เปิด แต่ใจยังเตลิดไปตามหาดาว ดาวอยู่ไหน (แต่ตอนนี้ต้องพูดว่า จา พนม อยู่ไหน) อิอิ
3 สิงหาคม 2551 09:22 น. - comment id 881977