อยากมีปีกไว้ร่อนบินได้เหมือนนก จะเหิรหกให้สมใจใฝ่ปรารถนา จะร่อนเร่เรืองรองท้องนภา ไม่ติดกับกรงเวลาฆ่านาฑี แต่ที่เป็นคือที่เห็นเร้นไร้ปีก เป็นเพียงซีกของซากคนปนซากผี ซังกะตายไร้ร่อนร่ายในเมฆี เดี่ยวฤดีในกรงขังที่วังวน ......... .........
31 กรกฎาคม 2551 17:55 น. - comment id 881356
ในกรงใจใหญ่ว่ามหาสมุทร เพียงมนุษย์ลุ่มหลงเข้ากรงขัง หากหัวใจไหวหวั่น(มิ)ทันระวัง กลับพลาดพลั้งขังกรงเดินหลงทาง ยินดีต้อนรับครับผม
31 กรกฎาคม 2551 22:20 น. - comment id 881446
1 สิงหาคม 2551 00:17 น. - comment id 881502
แวะมาทักทายครับ จะเปิดกรงขังยังไงดีครับ
1 สิงหาคม 2551 02:46 น. - comment id 881512
กรงขังนี้ก็เหมือน งานเขียนที่ชื่อว่านักโทษประหาร โดยใจความบอกว่า มนุษย์ทุกคนนั้นล้วนอุบัติมาในแดงประหาร และเสพสุขเสวยกิเลศจนไม่ต้องการจะไฝ่หาความอิสระอย่างที่มีคนพาข้ามออกไปได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นๆประมาณ 10 หน้า เป็นปรัชญาพุทธแต่อานสนุก ทุกคำมีนัยให้ตีความ คุณอิงภูได้อ่านยัง ถ้ายังก็เมลล์มาขอก็ได้นะครับ
1 สิงหาคม 2551 19:22 น. - comment id 881719
อยู่ในกรงตรงเวลาไม่พาหนี ทำให้ใจในทุกทีมีปัญหา เฝ้าไม่ว่างสร้างเงื่อนไขในทุกครา จนไม่มีเวลามาหาใคร สงสัยเราถ้าจะอยู่กรงเดียวกันแล้วหละค่ะ อิอิ แบบไม่มีเวลาเหมือนกันค่ะ อิอิ