*** หวังกลับคืน ***

แก้วประเสริฐ

               ***   หวังกลับคืน   ***
   ..๏ เคยมาดแม้นไขว่คว้า         สาวสวรรค์
อิงแอบมาจัดสรรค์                     มอบให้
เปรียบดั่งสิ่งผูกพัน                     ตรึงสู่   ใจแฮ
ปราศสิ่งนางพึงได้                      ฝากเจ้าหนีไกล  ๚
   ..๏ อบอวลกลิ่นลูบไล้                นวลนาง
เหลือสิ่งจัดที่วาง                          สู่ไว้
ฤทัยหม่นหมองกลาง                   ทรวงแนบ   จริงเฮย
รอนลิดสถิตคลั่งไคล้                     ผ่านหล้าคราคนึง  ๚
   ..๏ มองจันทร์กระจ่างฟ้า           ราตรี
รักดั่งเมฆทับทวี                         รอบข้าง
บั่นแสงบังเฉิดฉวี                        นวลปิด   สนิทเฮย
ใยสิ่งหลงเหลือสร้าง                     ชอกช้ำทวีคูณ  ๚
   ..๏ อกเอ๋ยเคยแนบเคล้า           คลึงจันทร์
จวบจนสุรีย์พลัน                           เจิดฟ้า
ล่วงลับเล่าเพียงฝัน                      หวานสู่   ถวิลนา
คอยกลับคืนสู่หล้า                        แมกไม้พนาสัณฑ์  ๚
 
   ..๏ มองภาพที่ถ่ายไว้                นวลอนงค์
ท่องเที่ยวในพฤกษ์พง                 ใหม่แล้ว
ยืนหมองหม่นจิตคง                     ตลึงซ่าน   วิลาสแฮ
วจีเอ่ยให้ผ่องแผ้ว                       ใฝ่ซึ้งคนึงครวญ  ๚
   ..๏ หนีพรากทิ้งสิ่งแพร้ว           หลงปอง   ยิ่งเฮย
แสนป่วนฤทัยครอง                     จากเจ้า
บิดเบือนสิ่งมิสนอง                      ยากยิ่ง   จริงนา   
ฤดีป่วนชวนอิงเคล้า                    แนบน้องกลิ่นขจร  ๚
   ..๏ คืนวันคอยพบน้อง             ครองใจ
เช้าค่ำปราศสดใส                      แม่นแล้ว
อิงแอบแนบพฤกษ์ไพร               คืนสู่   คู่เฮย
คงสิ่งอิงคลาดแคล้ว                   สิ่งแคว้นแมนสรวง  ๚
   ..๏ ทุ่งทองเคยผ่องซึ้ง             ตลึงแล
ไพรพฤกษ์ตรึกดวงแด               มั่นไว้
สารธารตกกระแส                      รินหลั่ง   ฉ่ำนา
หวังกลับคืนฝากให้                     ใฝ่ซึ้งตรึงสรวง  ๚ะ๛
                    ***    แก้วประเสริฐ.  ***