ครูกระดาษทราย

18 กรกฎาคม 2551 15:24 น. - comment id 875174

ฝากรักฟากฟ้า
มาเป็นแรงใจ
ฝากดาวพราวใส
ให้พี่สาวที

ฝากความติดถึง
ณ ราตรีนี้
ให้หลับฝันดี
เป็นกำลังใจ.....

รัมณีย์

18 กรกฎาคม 2551 15:45 น. - comment id 875184

White roses

18 กรกฎาคม 2551 16:31 น. - comment id 875194

แวะมาชมความประทับใจค่ะ...

ครูพิม

18 กรกฎาคม 2551 17:16 น. - comment id 875202

แปลๆๆถอดความด้วยค่ะพี่ริน

พี่ริน-ฝากรักฟากฟ้า

19 กรกฎาคม 2551 06:47 น. - comment id 875394

สวัสดีค่ะคุณครูกระดาษทราย  คุณรัมณืย์   คุณwhiteroses  แล้วก่อนู๋พิม

ขอบคุณมากนะคะ

สำหรับบทประพันธ์นี้  คร้งแรกพี่รินได้เข้าไปอ่านจากโปรไฟล์ของเขา
พี่รู้สึกประทับใจและสะเทือนใจอยู่พอสมควร  พี่ไม่เข้าใจทุกคำพูดที่เขาบอก  เพียงรับรู้ถึงความรู้สึกของผู้ชายคนหนึ่งที่เขารู้ว่าเขาใกล้
ที่จะจากทุกอย่างไปด้วยโรคร้าย  แต่สิ่งที่เขาอยู่ได้อย่างเข้มแข็ง  น่นก้อเพราะความรักของเขาที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง
พี่เลยขอเขาอธิบายเพิ่มเติม  คราวนี้มายาวเหยียดเลยค่ะ  แหะๆ  
ลองมาอ่านดูนะคะ  เดี๋ยวพี่รินจะไปถอดฟามให้เหมาะๆ ก่อนนะคะ

VICTORIA'S SECRET

19 กรกฎาคม 2551 07:30 น. - comment id 875398

หวัดดีครับ...

พยายามถอดความแล้วแต่ไม่มีทางสำเร็จแน่เลยครับ....ได้แค่....

ยมทูต                มาฉุดคร่า      วิญญาณ์ฉัน
สองมืออัน          หนาวเหน็บ    เล็บแดงฉาน
สัมผัสพักตร์       รักเล้นลับ       จับวิญญาณ
กลัวจนพล่าน     สานด้วย         ความงวยงง

เสียงเย็นเฉียบ เปรียบธันวาฯ  คราเหมันต์
ริมฝีปาก           เธอนั้น            ฉันลุ่มหลง
ชีวิตใหม่           ในชีวิต           หลังปลิดปลง
สูเจ้าจง              มากับข้า          อย่าช้าเลย

ได้เท่านี้เองครับครู.....

ริน-ฝากรักฟากฟ้า

19 กรกฎาคม 2551 07:50 น. - comment id 875401

A dark angel is dragging the soul out of me.
Her cold seductive hands with blood red fingernails
Touching my face with a hint of love.
I feel afraid
And confused.
Her voice is December frost on a misty morning
Her lips, the fantasy I long to kiss.
“Your new life will be with me.
I will show you the secrets of the Nether verse,
Bear you children more alive than the living.
Love you with an ardor unfelt in your
Mortal existence.”
I want to say, "N O"

รัตติกาลเทวี
นางมาเยือนข้าฯ แล้ว
เพื่อที่จะนำวิญญาณข้าฯไป
ด้วยเงื้อมหัตถ์ที่นุ่มนวล
เรียวงาม...และ...อ่อนโยน
นางสมผัสข้าฯ อย่างด้วยมนตรา
แห่งความรัก...
ข้าฯ....ตื่นกลัวและสับสน
เสียงกระซิบแผ่วนั้น
อ่อนหวาน...น่าลุ่มหลง
ราวกับม่านหมอกที่กระซิบแผ่ว
ผ่านหยดน้ำค้าง....
จุมพิตที่ฉ่ำหวาน
อ้อยอิ่งบนริมฝีปากข้า
“สุดที่รักเอย....
ชีวิตใหม่ของท่านจะเป็นของข้าฯ
ข้าจะให้ท่านได้ล่วงรู้ถึงความลับ
ที่ไม่มีผู้ใดเคยล่วงรู้มาก่อน
นำพาวัยเยาว์ของท่านให้คงอยู่ตราบนาน
รักท่านด้วยความรักที่ปราศจาก
ความเร่าร้อน
จากชีวิตที่ท่านเป็นอยู่.
ข้าฯ...
อยากจะบอกกับเทวี
...ไม่...  ข้าฯ ไม่ต้องการ....

                  

Profile Comments @ 

ฝากรักฟากฟ้า

19 กรกฎาคม 2551 08:17 น. - comment id 875413

สวสดีค่ะ  คุณแจ๊ค
คุณเก่งกว่ารินอีกนะคะ  ถอดความมาเป็นกลอน  รินยังทำไม่ได้เลยค่ะ
เรียบเรียงไม่เป็น
อ่านการถอดความแล้วอย่าหวเราะรินนะคะ
     
             

Profile Comments @ 
But I am SOOOO Tired.
My crippled body aches
The cancer has eaten away my will.
I want it to end.
I want to be free.
Fear comes briefly
But no longer holds me in sway.
I know the cloth of my life
Is coming undone.
I have unraveled into
The arms of Lady Death
And I see her face.
Smooth pale bluish skin
Rich green Emerald eyes,
So deep, so beautiful.

หากแต่...ข้าฯ  อ่อนล้าสิ้น
ร่างที่น่าอนาถไร้เรี่ยวแรง
ด้วยก้อนเนื้อร้าย
น่าชิงชังนั้น
มันกำลังกัด...กิน...กร่อนร่างข้าฯไปทีละน้อย
มันทรมานข้าฯ
ข้าฯ อยากให้มันสิ้นสุด
ข้าฯ ต้องการเป็นอิสระ
จะเรือนคุมขังนี้
ความกลัวที่ครอบงำข้าฯ
แต่มันไม่ได้ทำให้ข้าฯ หวั่นไหว
ข้าฯ รู้ดีว่า
เรือนชีวิตของข้าฯ
ใกล้สิ้นสุดลงแล้ว
ข้าฯ จะสลัดมันทิ้งไป
และห่อหุ้มข้าฯ
ด้วยอ้อมกอดอันอบอุ่น
แห่งรัตติกาลเทวี
ข้ามองเห็นโฉมอันงดงามแห่งนาง
นวลปรางที่ราวกับนวลมุก
สีเขียวที่ลึกล้ำแห่งดวงตา
ดั่งมรกต....
หยดใส...วาวแวว...

ฝากรักฟากฟ้า

19 กรกฎาคม 2551 08:32 น. - comment id 875414

I long to sink into them.
And her smile!
A smile that I know is sincere.
Not like the harlequins
In this ghostly world.
Where men and women perpetually
Lie and cheat and destroy one another.
I think to myself,
"If she will let me, I will love her.
I will go with her and love her always"

ข้าฯ จมดิ่งในเสน่ห์แห่งนาง
รอยยิ้มแห่งเทวี
รอยยิ้มที่ข้าฯ รู้ถึงความจริงใจ
ไม่ได้ยิ้มหวต่อข้าฯ ดั่งตัวตลก
ในโลกแห่งวิญญาณ
ที่ซึ่ง...ไม่ว่าผู้ใด
โกหก
หลอกลวง
และมุ่งทำร้ายซึ่งกัน
จะต้องคงอยู่ชั่วกัลป์
ข้าฯ....
ข้าฯ คิดถึงตัวข้า
“หากเทวีจะเมตตาข้า
โปรดปลดปล่อยข้าฯ เถิด
ข้าฯ จะจงรักแต่เทวี
ข้าฯ จะติดตามเทวี
ไปทุกหนทุกแห่ง
และ....รักเทวี....ตลอดไป”

ฝากรักฟากฟ้า

19 กรกฎาคม 2551 08:50 น. - comment id 875416

My old body falls away.
A used up rag with no more need to exist.
I am holding the hand of
This, my blue maiden.
This my new love who
Has promised to show me a new world.
Her hand is no longer cold,
But warm and inviting.
She leans to me and kisses my lips.
The taste of honey and cream fills me.
Her bosom presses into mine.
And I see I am young again.
Tightly muscular
And dark haired once more.

เรือนชีวิตที่ร่วงโรย...ผุพัง
ไร้ประโยชน์
รอวันที่จะปลดเปลื้อง
ข้าฯ ถูกเหนี่ยวรั้งไว้ด้วยสิ่งนี้
.....สาวน้อย.....
นี่คือความรักครั้งใหม่ของข้าฯ
นางอันเป็นที่รัก...ให้คำมั่นต่อข้า
กับชีวิตใหม่
ที่ข้าฯ วางไว้ ณ  เบื้องหัตถ์ที่อบอุ่นของนาง
เบื้องหัตถ์ที่เชื้อเชิญ
เติมเต็ม...และสัมผัส
จุมพิตข้าฯ  
ด้วยความหอมหวาน....และอ่อนละมุน
ความเบิกบานในรสสัมผัส
แนบแน่นในตัวข้าฯ
และ....ข้าฯ ได้พบ
ความเยาว์วัยนั้นกลับมาสู่ข้าฯ
ความแข็งแกร่ง
และเรือนผมที่ดกดำ.....

ฝากรักฟากฟ้า

19 กรกฎาคม 2551 09:05 น. - comment id 875418

@ 
I feel my desire is awakening.
I touch her waist.
So supple and slim
So very exciting.
She whisper's to me,
“Soon, my love, you may have me."
I look once more into here eyes
And feel tears forming on my cheeks.
Today is the 1st day of my new existence
And I can’t remember
The past life I once had
Anymore....

ข้าฯ รู้สึกถึงความปรารถนาภายในของข้าฯ
ได้ตื่นขึ้น
ข้าฯ สัมผัสมือแห่งเทวี
อ่อนนุ่มและบอบบาง
...ทั้ง...ตื่นเต้นยิ่งนัก
รัตติกาลเทวีกระซิบแผ่วกับข้า
“อีกไม่นานหรอกนะ  ยอดรัก....
ท่านจะอยู่เคียงข้าตลอดไป”
ข้าฯ สบเนตรอันหวานล้ำคู่นั้นของนาง
หยาดน้ำตาค่อยไหลรินสู่แก้มข้าฯ
...วันนี้...เป็นวันแรก
แห่งชีวิตที่เริ่มต้นใหม่ของข้า
และ....ข้าฯสามารถ
จดจำชีวิตเบื้องหลัง
ที่ครั้งหนึ่งข้าฯ เคยมี
แม้สักนิด.....
ความทรงจำนั้นก็ไม่มีตลอดกาล.....

ฝากรักฟากฟ้า

19 กรกฎาคม 2551 09:22 น. - comment id 875421

Hello Rin,

Thank you for reading my poem. I am very pleased that you enjoyed it.
The way I wrote the poem may seem a little different to you.
Think of it like a movie with different images constantly coming onto the screen.

The poem itself is very simple.
It is about a person at the end of his life.
He is bitter about the life that he had, He is dying of cancer, old and alone.
Death visits him in the form of a woman.
She tells him that the pain he feels now will soon be gone.
He will be more alive with her than when he was alive.
The second section tells how he leaves the living and joins death.
He can physically see his old body falling away and looks down to discover that he is young again. I always have thought when we die, We will actually take on a physical appearance in the afterlife that we thought of has our most pleasing.
This is what occures for this man. He see's that his body is young again. And he touches Death who has promised him  that she will be his lover.
After all, what is death but the opposite of life. Should we fear it?
When our time comes it will happen. No need to be afraid.

And lastly -  The more  the narrator of the story/poem exist outside our realm of the living, the more his memory of who and what he was fades away.
This section is also trying to represent that he is reborn outside his old body.
He is new now. And with a new life and body, the old memories fad away.
To soon be replaced by new memories.

I hope this helps you understand the poem/story better.
Agaijn, Thank you very much for your interest.  And keep reading. Laughing

Levon


รินเองก้อไม่รู้ว่าจะถ่ายทอดออกมาได้ดี  
ตรงกับที่คุณเลวองแค่ไหนนะคะ

ผู้หญิงไร้เงา

19 กรกฎาคม 2551 18:26 น. - comment id 875637

คนทุกคนอยู่ได้ด้วยกำลังใจ  ฉะนั้น  เขาก็คงเป็นเหมือนคนทุกคน (ผู้หญิงไร้เงาไม่เก่งภาษาอังกฤษหรอกนะค่ะ  เดาและแปลจากเครื่องจับใจความได้บางไม่ได้บางนะค่ะ อิอิ)

นิลวรรณ

20 กรกฎาคม 2551 05:22 น. - comment id 875851

แวะมาทักทายพี่รินค่ะ
สบายดีนะคะ

ตรากลม

20 กรกฎาคม 2551 08:46 น. - comment id 875965

ฝากรักฟากฟ้า

20 กรกฎาคม 2551 20:47 น. - comment id 876332

สวัสดีค่ะ  คุณผู้หญิงไร้เงา  คุณนิลวรรณ  และคุณตรา..กลม  

ก้อลองอ่านแบบนี้มั่งนะคะ  หมู่นี้พี่รินออกแนวขิเกียจเล็กน้อยถึงหนักมาก    อยากเขียนแนวใหม่มั่ง  พอไหวนะคะ

จอมกวนเจ้าเก่า

30 กรกฎาคม 2551 15:01 น. - comment id 880827

แวะมาก่อกวนชวนโมโห
ร้องชัยโย โอ้เก่งจัง
  สบายดีนะครับพี่ ไม่ได้มานานมาครานี้เปลี่ยนแนวเลยเยี่ยมมากครับ