เหมือนประกายจรัสจ้า ทอแสง ดั่งตะวันร้อนแรง ส่องหล้า แวววาววับวาวแฝง จำจด ใจเฮย วาวทิวาเบิกฟ้า แว่วไว้วอนถวิล ฯ ผ่านฤดูอื่นหมื่นร้อย ฝ่าฟัน ผ่านทะเลแสนวัน ฝ่าพ้น ผ่านฟ้าฟากนิรันดร์ ฝ่าภพ แดนเฮย เพียงเพื่อฝักใฝ่ค้น รักแท้ยลไฉนฯ เนิ่นนานกาลผ่านฟ้า เฝ้ารอ หนึ่งรักเคลียเคล้าคลอ คู่ข้าง หนึ่งใจภักดิ์เพียงพอ คงสุข อกนา เพียงหนึ่งเดียวบ่ร้าง บ่ร้างสิเน่หาฯ ดวงหฤทัยมอบไว้ ให้เธอ ก้อยเกี่ยวรักเสมอ หากรู้ มิเคยหวั่นแม้เจอ พายุ โหมเอย คงมั่นฝ่าฟันสู้ ผ่านพ้นมรสุมฯ
12 กรกฎาคม 2551 07:57 น. - comment id 872220
แวะมาเยี่ยมยืนอ่านกวีลีลาเพราะๆครับผม ได้อารมณ์แต่เช้าๆเลย
12 กรกฎาคม 2551 09:36 น. - comment id 872227
ความรักที่มั่นคง ยืนยงความสัมพันธ์ รักไม่หน่าย รักไม่คลาย ตราบวันสุดท้าย แห่งลมปราณ
12 กรกฎาคม 2551 10:13 น. - comment id 872231
นี่แม่หลานรัก..ถ้าจะเพี้ยนหนัก ไม่ก็ยังเมาค้างแน่เลย มีอย่างที่ไหน "ผ่านทะเล แสนวัน ผ่านพ้น" รู้มั้ยว่า แสนวัน นั่นมัน 273 ปี 555555...
12 กรกฎาคม 2551 21:41 น. - comment id 872458
เนิ่นนาน ขอต่อด้วยคำว่า ชั่วนิรันดร์นะค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานค่ะ