พัด

สายลมโบก โชกโชย ระโรยรื่น
สะอึกอื้น หวนโหย ละห้อยหา
หนาวเหน็บ เจ็บแสบ แปลบกายา
นี่แหละหนา พิษรักรุม ขยุ้มทรวง
ด้วยเหตุวุ่น ขุ่นข้อง ของสองจิต
ให้นึกคิด รำพึง และหึงหวง
กลัวพบพาน สานฝัน วันคืนลวง
เวลาล่วง เราร้างรา ยิ่งร้าวราน
พัดสายลม โชยชื่น วันคืนเศร้า
พัดเบาเบา เกลาใจช้ำ ให้ฉ่ำหวาน
พัดความห่วง ไม่ล่วงลับ ไปกับกาล
ความร้าวฉาน ลมพานพัด ปัดเป่าไป
พัดความทุกข์ จุกใจ จนเจียนเจ็บ
พัดความเหน็บ เก็บช้ำ น้ำตาไหล
ช่วยเติมฝัน มั่นรัก สมัครใจ
ช่วยเติมไฟ ต่อฝันใฝ่ ให้ฝ่าฟัน

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

สุภาพบุรุษ ในซองตู 9 ก.ค. 2551 22:13 น. - ID 116874

1038

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/116874 ที่มา: สายลม , สุภาพบุรุษ ในซองตู

comments powered by Disqus

หน่อง

23 กรกฎาคม 2551 14:19 น. - comment id 877425

.....เขียนกลอน ได้ดี ทีเดียว
สัมผัส ข้องเกี่ยว กันหมด
สาว่า หัวใจ รันทด
กำหนด บทออก จากใจ
.....ไหรโจ้ ทำให้ ใจคิด
ไหรโจ้ ดลจิต เขียนได้
ไหรโจ้ แลมี ความหมาย
ไหรโจ้ แลคล้าย จะตรอม

.....

*********
หน่อง
www.yellowstudio.us