พลัดพรากพรำพร่ำเพ้อพะวงจิต คนึงนิตย์ถึงคนงามตามวิสัย จนใจจากจำจรจึงอ่อนใจ ดั่งเปลวไฟไหม้มอดจนวอดวาย เพราะรักเร้าร้อนรุ่มรุมหัวจิต อยากเพ่งพิศหลากล้นละโลมหลาย ต้องกล้ำกลืนขื่นกมลทนงมงาย คงใกล้ตายวายวับดับวิญญาณ์ จากพบเจอเพ้อฝันวันคืนล่วง กลายเป็นบ่วงถ่วงใจเพรียกให้เรียกหา อยากปรองดองมองจ้องส่องด้วยสองตา ฝากวาจากล่อมขับสดับฟัง แต่ได้เพียงเพ้อฝันให้หวั่นหวาด ด้วยความขลาดขลึงเขลาเข้ากลบฝัง ใจวิเวกหวีดโหวกดั่งโลกพัง เมื่อพลังรักรินล้นจนพ้นใจ ภาวนาทุกคืนค่ำคร่ำครวญจิต จงลิขิตให้พบเจอเธอได้ไหม เพราะความห่วงเหินห่างร้างราไกล น้ำตาไหลท่วมภพกลบโลกา แต่ความไกลมิอาจหยุดฉุดใจได้ ส่งผลไปให้คิดถึงคนึงหา ตะวันดับลับหายวายชีวา ใจยังไม่ร้างแรมราร่วงโรยริน
สุภาพบุรุษ ในซองตู 1 ก.ค. 2551 19:24 น. - ID 116615 
820
1
0
1 กรกฎาคม 2551 22:33 น. - comment id 868045
เพราะจังเลยอ่ะ
2 กรกฎาคม 2551 01:00 น. - comment id 868078
มิได้มีเเต่คุณหรอกที่อกเศร้า หลายคนเหงาเกินสรรคำมาร่ำเขียน ขอจงจำความกำสรดเป็นบทเรียน เเล้วค่อยเรียนรักใหม่อีกไม่นาน
2 กรกฎาคม 2551 20:35 น. - comment id 868478
อารมณิเดียวกานเร้ย แค่ฝันไป เท่านั้น ออิอิ สู้ๆนะคะ
3 กรกฎาคม 2551 23:48 น. - comment id 869083
ได้อารมณ์จังเลยนะค่ะยังไงก็แต่งเยอะเดอ...
21 มีนาคม 2553 03:38 น. - comment id 1112899
เพราะจัง เด่งสุดๆๆเรย
29 พฤษภาคม 2553 00:33 น. - comment id 1130235
เจ๋งงงงงงงงงงง ชอบบบบบบบบบบ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
