ฉันรู้.....ว่าการที่ได้รักใครสักคน อาจต้องยอมรับทั้งรอยยิ้ม..และรอยหมองหม่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และฉันรู้...ว่าตั้งแต่ก้าวแรกที่ได้รักเธอ...จะต้องพบเจอกับอะไร แต่ก็เต็มใจ...ขอแค่รอยอุ่นไอรักในใจ...เป็นเธอ แม้ไม่เคยได้หัวใจ...ไออุ่น มีเพียงความผูกพันที่เราเคยคุ้น.... ....ที่ยังทำให้รู้สึกถึง....ความอบอุ่นอยู่เสมอ แม้จะเจ็บช้ำแค่ไหน......แต่เสียงสะท้อนของใจ.... ....ก็ไม่อาจฝืนใจว่าไม่รักเธอ แม้จะเป็นฉันฝ่ายเดียวที่พร่ำเพ้อ...แต่ก็เต็มใจรักเธอเรื่อยไป จึงปล่อยให้หัวใจ....ได้รัก แม้มันจะเจ็บนัก...กับความรักที่พิงพัก บนความร้างไร้ ฉันทำได้แค่เพียง...เฝ้าคิดถึงเธออยู่...คอยรับรู้ความเป็นไป เพราะไม่ว่าจะทำอย่างไร...... ....ฉันก็ยังคงเป็นใคร....ที่ห่างไกลเธอเหลือเกิน กับเธอก็เหมือน...อยู่ไกล คนละฟากฟ้า ฉันส่งความรักจนใจล้า.....สิ่งที่ตอบกลับมา..... ....ก็ยังคงมีค่าแค่ความห่างเหิน ฉันไม่ได้เรียกร้องอะไร....แค่อยากให้เธอรับรู้ไว้... ....ว่ารัก...มากมายเหลือเกิน ทุกก้าวที่ฉันเดิน....ไม่อาจทำให้เธอเป็นส่วนเกินของใจ อีกครั้ง....ที่จะได้พบกับเจ้าของหัวใจคนนี้ วันเวลาผ่านไปนานนับปี...ความรู้สึกที่มีก็ยังคงสั่นไหว ภาพเธอกลับมาชัดเจนอยู่ตรงหน้า...แววตาที่ฝันหาไม่เคยเลือนไป เธอรู้บ้างไหม...ลึกที่สุดในความเคยคุ้นของใจ.... .....ฉันยังอบอุ่นที่ได้.....รักผู้ชายคนเดิม
6 มีนาคม 2545 00:48 น. - comment id 38871
ดีนะที่เข้าใจในความรัก มีความหมายดีจ๊ะ
6 มีนาคม 2545 01:04 น. - comment id 38875
ชอบสไตล์การเขียนนะ แล้วก็ความหมาย เขียนได้ดีมากเลย ถ่ายทอดอารมณ์ได้ดี...รักมั่นคง!!
6 มีนาคม 2545 01:38 น. - comment id 38881
อืม ยาวดีครับ
6 มีนาคม 2545 01:48 น. - comment id 38885
ขอบใจจ้ะเพื่อนรักที่แต่งกลอนนี้ให้ตามที่ขอไว้ รู้มั้ยว่ามันเป็นการเฝ้ารอที่คุ้มค่าจริง ๆ...mono แต่งได้ชัดเจนทุกถ้อยคำ และถ่ายทอดความรู้สึกได้ตรงกับใจมากจ้ะ รู้สึกปลื้มและประทับใจมากๆๆๆๆๆ...ถึงมันจะเศร้านะแต่มันก็ทำให้ป่านยิ้มได้..ขอบใจมากจ้ะ..@^-^@
6 มีนาคม 2545 03:06 น. - comment id 38888
เขียนมาจากเรื่องจริงนี่เอง ถึงว่าถ่ายทอดออกมาเป็นฉาก ๆ เลย แถมยาวอีกต่างหาก เหมือนอ่านนิยายเลย
6 มีนาคม 2545 03:32 น. - comment id 38895
~O_o อ่า... ยังอบอุ่นเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย...
6 มีนาคม 2545 10:43 น. - comment id 38920
ตรงกับปอนด์ด้วย mono ตรงมาก จนตกใจ ก็มีรายละเอียดที่แตกต่าง แต่นิดเดียว นิดเดียวจริงๆ อ่านแล้ว เหมือนอยากร้องไห้ดังดัง ขอบใจสำหรับกำลังใจนะ mono แล้วก็บางบทกลอนที่เหมือนถ่ายถอดความรู้สึกปอนด์ด้วย
6 มีนาคม 2545 11:50 น. - comment id 38928
ไม่หวังมากไปกว่า.. ได้เห็นหน้า..ได้ยินเสียง ไม่คิดจะอยู่เคียง ก็เพราะเพียง..เกรงใจคนใกล้เธอ
6 มีนาคม 2545 12:51 น. - comment id 38946
อ่านแล้วรูสึกดีจัง ชอบนะ
6 มีนาคม 2545 13:08 น. - comment id 38957
..อ่านแล้วซึ้งจัง ซึ้งกับหัวใจรักของผู้หญิงน่ะ .. ความจริงแล้วผู้ชายก็มีหัวใจแบบนี้เหมือนกันนะ ..ขอเก็บกลอนบทนี้ ที่ mono แต่งไว้ในบันทึกของผมด้วยนะ ..แม้จะไม่รู้ว่า ผู้ชายคนเดิมคนนั้น ของเพื่อน mono คือใครก็ตาม ^__^
6 มีนาคม 2545 14:32 น. - comment id 38973
ซึ้งมากเลยค่ะ
6 มีนาคม 2545 22:43 น. - comment id 39028
ซึ้งจริง ๆ นะ mono ต้องเป็นกลอนเดียวกันกับที่เคยเล่าให้หนมฟังใช่มั้ยจ้ะ แต่งเก่งอย่างนี้ มาแต่งให้หนมบ้างนะ
7 มีนาคม 2545 01:09 น. - comment id 39058
mono ลืมบอกไปอย่างนึงว่า..ที่มาของกลอนนี้เป็นเพราะ mono ...print กลอนของผู้ชายคนเดิมที่ชื่อว่า..ได้รัก..พออ่านรวมกันก็กลายเป็น ได้รัก ผู้ชายคนเดิม...
7 มีนาคม 2545 01:12 น. - comment id 39059
....แล้วป่าน..เพื่อนของ mono มาสะดุดเอากะชื่อกลอนนี้เข้า ก็เลยขอให้แต่งกลอนที่มีความหมายมาจากคำว่า...ได้รักผู้ชายคนเดิม บวกกับเรื่องราวของป่านจ้าา .....ขอบคุณอาร์เอาไว้ตรงนี้ด้วยนะจ้ะ...เพราะไม่งั้นก็คงไม่มีกลอนนี้ขึ้นมาจ้าา...@^_^@
8 มีนาคม 2545 22:44 น. - comment id 39367
ป่านเข้ามาอ่านอีกครั้งก็ยังรู้สึกดี ๆ อยู่เลยจ้ะ...และก็ดีใจนะที่เพื่อน ๆ พี่ ๆ ของ mono เข้ามาชื่นชมกลอนนี้ มันทำให้ป่านใจไปด้วยจ้ะ...และก็รู้สึกดีใจมากอีกอย่างหนึ่งที่ยังมีเพื่อนที่เป็นแบบป่านเหมือนกันถึงแม้จะไม่เหมือนกันทั้งหมดก็ตาม...@^-^@
8 มีนาคม 2545 22:53 น. - comment id 39371
และป่านก็ขอขอบคุณผู้ชายคนเดิมด้วยนะคะ....ที่เป็นส่วนหนึ่งสำหรับกลอนนี้และก็ขอบใจ mono ด้วยจ้ะที่แต่งกลอนนี้ออกมาให้ป่าน ทำให้ป่านได้มีกลอนแทนใจไว้อ่านยามเหงา...
9 มีนาคม 2545 21:36 น. - comment id 39575
ช่ายยยยยยยยยย
15 มีนาคม 2545 08:08 น. - comment id 40679
รู้ไม๊...เราเคยมีความรู้สึกแบบนี้ให้ใครคนหนึ่ง..ใช้เวลานานมากเกือบ 7 ปี ที่คิดว่าให้เค้าได้..แต่แล้ววันหนึ่งก็รู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรอเค้าคนนั้น
5 เมษายน 2545 01:11 น. - comment id 44332
เราต้องเหมือนกันแน่เลย.......