*** สุดไขว่คว้า ***

แก้วประเสริฐ

       ***  สุดไขว่คว้า  ***
     เดือนสล้างจ่างฟ้าเวหาภาสน์
งามดารดาษดาราพาเฉิดโฉม
ระยิบส่องคล้องไว้ในแสงโคม
หวังประโลมเคียงคู่สู่ห้วงหทัย
     ประกายงามแพรวพราวริมเคล้าฝั่ง
สำเนียงดังระทึกตรึกสิ่งสลาย
วิเวกแว่วไพรสณฑ์ปนสู่มลาย
ระยับพรายหวังโน้มชมสราญ
     ด้วยสั่นชีวันขวัญชีวามาสถิตย์
ภาพนฤมิตภายในไม่ประสาน
ก่อปัญหายากไร้คล้ายประจาน
ยากสมานรอยร้าวดั่งดาวเดือน
     จะเอื้อนเอ่ยบอกคำนำสู่สล้าง
ปิดสิ่งขวางกำแพงแฝงมาเฉือน
สิ่งความหลังครั้งเก่าเฝ้ามาเยือน
รอยแปดเปื้อนฤทัยหวั่นใฝ่ปอง
     งามวงพักตร์ลักขณามาถวิล
สุดแสนปลิ้นสิ่งหวังครั้งสนอง
ละอองคลื่นเหมือนใจไม่ใยยอง
นวลขาวผ่องสิ้นลับหวนกลับมา
     อนิจจาโหยหวนป่วนใจแผ้ว
เคยเจื่อนแจ้วเสนาะไพเราะหา
แม้นแสงนวลยวนเย้าเฝ้านำพา
ฝันวิวาห์แปรปรวนล้วนยากคืน
     หยาดน้ำรินสะพรั่งทั้งทรวงอก
แสนวิตกความหลังสร้างข่มขืน
ความสล้างเรืองรองครองยั่งยืน
สุดที่ฝืนความรำพึงคำนึงครวญ
     บัดนี้หนออ้างว้างสร้างสิ่งโศก
พลันวิปโยคฝากไว้ให้กำสรวล
งามแสงเดือนดาวคลื่นระรื่นชวน
เหมือนจะหวนไขว่คว้าพนิดางาม.
     ***   แก้วประเสริฐ.   ***