๏ ฉันปล่อยวางบางอย่างระหว่างคิด และใช้สิทธิ์ละเมอยามเพ้อฝัน อาศัยเพียงเรียงร้อยถ้อยรำพัน แล้วแบ่งปันศาสตร์ศิลป์จินตกวี ฉันมิใช่ได้แต่ดูแลระบบ หรืออ่านกลอนจนจบแล้วหลบหนี ฉันพากเพียรเขียนบ้างอย่างเสรี ถอดหน้าที่สวมจริต.. "อัลมิตรา" มวลโคลงกลอนกาพย์ฉันท์นับนานเนิ่น ฉันเพลิดเพลินความหมายนายภาษา บรรยายเพลงละเลงความตามแปลมา สมมุติตนประหนึ่งว่านานาเป็น ในโลกฝันฉันแสร้งแต่งแต้มสุข เก็บโลกทุกข์ซ่อนไว้มิให้เห็น ด้วยกลาดเกลื่อนเงื่อนไขนัยประเด็น ฉันโลดเต้นตามแต่กระแสกลอน นามแฝงฉัน "อัลมิตรา" คราขีดเขียน มักผิดเพี้ยนแผนผังเมื่อครั้งก่อน ฝ่าระเบียบแบบแผนผิดแผกตอน จนเหล่าปราชญ์หัวคลอนคงอ่อนใจ เท่าที่เห็นเป็นฉันจวบวันนี้ ตัวตนที่ยากเลียนปรับเปลี่ยนได้ สูงศักดินาสามัญชนชั้นใด คราคบใครผองเราเท่าเทียมกัน ท่ามสีสันศิลป์กวีที่งดงาม หากมวลมิตรติดตามนิยามฉัน "มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า" ค่าอนันต์ เปล่าแปลงปั้นแล้งลมแล้วลอยเลย ผู้ใดคิดสนิทสนมดุจชมชอบ ฉันกำนัลกลอนมอบพินอบเอ่ย ผู้ใดเกลียดเคียดแค้นขึ้งโกรธเกย แม้นหนึ่งเปรยค่อนคำเกินจำเป็น ฉันตีกรอบขอบเขตเลี่ยงเภทภัย พยายามไม่พูดพร่ำกระทำเด่น กำแพงรอบเรียงรายตาข่ายเอ็น กันศัตรูลอบเร้นบีบเค้นคอ มากเรื่องราวเรียนรู้ดูห่างห่าง มากตัวอย่างซึ้งใจกว่าใครหนอ ศาสตร์มนุษย์สุดขยายบรรยายพอ ยามเติมต่อโลกฝัน "อัลมิตรา" ปลดปล่อยใจให้ว่างระหว่างคิด ช่างวิจิตรพิสดารกานท์ภาษา เพียงไม่เสื่อมสูญสิ้นจินตนา ย่อมอักษรานุภาพตราบรำพึง ๚ะ๛
อัลมิตรา 17 มิ.ย. 2551 22:09 น. - ID 116148 
1730
9
0
17 มิถุนายน 2551 22:26 น. - comment id 863169
รู้นะว่า..เหนื่อย..ยามที่อยู่บนเวทีนี้... ...ก็เหมือนที่เคยบอก...เรา...จะไม่เต้นตามจังหวะของเสียงกลองที่คนอื่นเขาตี เพราะ..เรามี..จังหวะของเราเอง...ที่จะทำเช่นไร.. ...เวลามาก็พูดมากเน๊อะ...เวลาหายก็หาย.. ..เอ...เพราะนาม...บินเดี่ยวหมื่นลี้.. ...เป็นกำลังใจให้เสมอนะ... " คนรักเท่าผืนหนัง..คนชังเท่าผืนเสื่อ "..เชื่อป่าว...
17 มิถุนายน 2551 22:58 น. - comment id 863187
จงปล่อยวางบางอย่างระหว่างคิด จงลิขิตแนวทางระหว่างเขียน จงยืนหยัดในแนวทางอย่างพากเพียร อย่าพาเหียรเริดร้างทางกวี.....
18 มิถุนายน 2551 00:31 น. - comment id 863224
คุณดูแลระบบหรอ ดาวระดามาเกือบปีเพิ่งทราบ แล้วมีเรื่องไม่สบายใจอะไรเปล่า ยังไงคุณแข็งแรงอยู่แล้วดาวระดา เชื่ออย่างนั้น
18 มิถุนายน 2551 05:55 น. - comment id 863254
ศรัทธาจงกล้าแกร่ง ยามอ่อนแรงนั่งทวนคิด ธรรมดาของชีวิต ย่อมมีพิษแห่งจิตใจ ปล่อยวางว่างผ่อนคลาย เมตตาหมายแผ่ไสว อักษราคุณค่าไกล ศิลป์ศาสตร์ไทยสืบยืนนานส่งแรงใจมาเติมพลังให้ค่า
18 มิถุนายน 2551 07:51 น. - comment id 863272
บรรลือเลื่องเรืองนามนั้นอัลมิตรา ยอดกวีนครารัตนโกสินทร์ ทั้งกาพย์กลอนโคลงฉันท์น่ายลยิน ศิลปินบ้านกลอนอรอนงค์ ตะวันคล้อยปล่อยวางทางความคิด กำหนดจิตในทางที่ประสงค์ อาณาปนสติ สิปลดปลง จิตบรรจงสู่บุพเพสันนิวาสญาณ
18 มิถุนายน 2551 09:22 น. - comment id 863310
เราห้ามความคิดใครไม่ได้ แต่ขอเพียงแค่เราใช้สติตลอดเวลา ก็น่าจะเพียงพอแล้วนะค่ะ....
18 มิถุนายน 2551 13:48 น. - comment id 863428
ฉันเป็นฉันที่มั่นใจ ทำสิ่งใดไม่เคยปรารถนา ไม่ยกยอไม่เหยียดใครสักครา เพราะรู้ว่า..ตัวฉัน..นั้นคือใคร..ประมาณนี้ป่าวค้า..
18 มิถุนายน 2551 15:56 น. - comment id 863523
ไม่มีใครเข้าใจตัวเราได้ดีไปกว่าตัวเราหรอก...จริงๆนะ โคลอน ก็ คุยกับตัวเองบ่อยๆค่ะ ถามตัวเองบ่อยๆ ว่าเราทำสิ่งที่ถูกแล้วหรือยัง หรือว่าเราได้ทำสิ่งใดที่ผิดไปหรือเปล่า เหมือนเรียกสติกลับมาให้อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่ให้ตะลอนไปไกลนัก
18 มิถุนายน 2551 16:31 น. - comment id 863548
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ ระหว่างที่เขาคิด กับระหว่างที่ฉันคิด เฮ้อ! มันช่างแตกต่างเสียจริง...
18 มิถุนายน 2551 17:10 น. - comment id 863569
ยอดเยี่ยมครับ คุณล่ะเป็นคนหนึ่งที่ พึงแนะนำสอนผมตอนเริ่มต้นเสมอมา มิตรภาพ ตราบสิ้นฟ้า มิใช่ได้มาอย่างไร้ความหมายย่อม เปี่ยมด้วยมิตรไมตรีจิตที่มากด้วยน้ำใจเสมอมา รูปธรรมนามธรรมที่ประกอบด้วยตัณหาย่อมนำพา คนเราให้หลงผิดกันไปได้ นับประสาอะไรองค์พระ- สัมมาสัมพุทธเจ้าที่เราเคารพนับถือด้วยร่างกายและ จิตใจยังต้องถูกนินทาว่ากล่าวให้ร้าย นับประสาอะไร กับพวกเราเล่า ทำใจให้ผ่องใสเถอะยอดหญิง จงมั่นคงในเอกลักษณ์ของคุณไว้ ดีชั่วยากแยก แยะมักเกิดแก่คนเสมอๆครับ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
18 มิถุนายน 2551 17:58 น. - comment id 863581
อุ๊ย ๆ พี่อิมมีแต่คนมาบอกรักแล้วงี้กรจะสู้เค้าไหวอะเปล่าเนี่ย... อ่านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ไม่มีเวลาเม้นเลย เหนื่อยกับการเรียนมาก ๆ คับพี่อิม
18 มิถุนายน 2551 19:40 น. - comment id 863596
ระหว่างที่เธอคิด....ฉันจะดื่มเหล้าคอย คิดนานๆ ก็ได้นะ ไม่ต้องรีบ อิอิอิ
18 มิถุนายน 2551 21:59 น. - comment id 863626
... ร้อยเรียงคำความคิดผิดครงไหน ใจร้อยใจแยกไม่ไหวอย่าไหลหลง บางอย่างผิดมากน้อยปล่อยวางลง แบกทุกข์ทนจงวางว่างนะใจ เป็นผู้ดูแลระบบใช่เรื่องง่าย งานหลายฝ่ายดูแลเล็กถึงใหญ่ เรื่องหลากหลายสารพัดเป่าปัดไป ขอให้ใจร่มเย็นเช่นนั้นพอ...
18 มิถุนายน 2551 23:05 น. - comment id 863640
หลายปีที่เรนมีความผูกพันกับที่นี่.. ที่ตรงนี้ให้เรนเรียนรู้.. บทกวี การพบและการพลัดพราก .. ภาระและหน้าที่.. มากมายในสิ่งที่เรนได้เห็น..ได้สัมผัส.. บางครั้งเรนเก๊าะอิจฉาพี่อัลมิ .. และบางทีเรนเก๊าะ..อยากที่จะเป็นแบบพี่อัลมิ.. พี่อัลมิ เป็นคนเก่ง.. งานมากมายที่พี่อัลมิต้องรับผิดชอบ.. เด็กๆต้องดีใจมากๆด้วยดิคะ.. หากวันนั้น...เค้าได้พบพี่อัลมิ.. เรนขอเป็นกำลังใจ..ให้กับพี่อัลมินะคะ.... เรนแค่หวัง ..แค่อยากได้ ความทรงจำตอนที่เรนเข้ามาที่นี่ใหม่ๆ.. พี่ๆทุกคนให้ความรัก..ความเมตตา.. เรนอยากได้แบบนั้นกลับคืนจัง.. .. และเรนเก๊าะรู้พี่อัลมิเป็นผู้หญิงเก่ง..
..
19 มิถุนายน 2551 06:51 น. - comment id 863715
19 มิถุนายน 2551 12:00 น. - comment id 863782
เคยมีคนบอกน้ำผึ้งฯว่า..."เราใส่ใจอะไรมากเท่าไร เราก็จะเศร้ามากเท่านั้น" ทางเดียวที่น้ำผึ้งฯคิดได้มาตลอดคือ..ปลง...วางเฉย..จะดีกว่า เพราะบางครั้งบางครา การที่เราจะให้ใครเข้าใจเรานั้น..มันช่างเป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน...แต่ก็ไม่ได้โทษคนอื่นหรอกนะ โทษตัวเราเองที่ไม่สามารถทำให้คนอื่นเข้าใจตัวเราเองได้น่ะ... ...บางที การอยู่นิ่ง การวางเฉย อาจเป็นทางที่ดีที่สุดก็ได้ ทุกวันนี้จะคอยมองผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นทุกอย่างไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม "กรรมเกิดจากการกระทำ" ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือไม่ดีก็ตาม แต่ขอให้คุณอัลมิตราจงภูมิใจและมั่นใจในสิ่งที่คุณทำเถอะค่ะ ...เป็นกำลังใจให้เสมอนะ (ถึงจะไม่ได้ออกมาแสดงตัวก็เถอะ)
19 มิถุนายน 2551 15:51 น. - comment id 863845
เช้านี้บรรยากาศดี .. และถึงแม้ว่าฝนจะตกปรอย แต่ก็ไม่ได้ก่อความรำคาญใด ๆ ให้กับฉัน ล่วงเข้าสู่ฤดูฝนแล้ว หรือเป็นเพียงสัมผัสปลายทางของพายุ ฉันก็ไม่รู้ ไม่ค่อยได้ติดตามข่าว เมื่อเดือนก่อน เธอผู้หนึ่งขอให้ฉันเขียนกลอนเกี่ยวกับเธอ ในมิติที่ฉันวางภาพเป็นเธอ เป็นโจทย์ง่าย ๆ สำหรับฉัน ฉันสามารถลื่นไหลอารมณ์เขียนได้ต่อเนื่องโดยไม่ติดขัด เขียนไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ เธอเป็นใครในความคิด ความรู้สึกแรกสัมผัสในความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอ เมื่อวานซืน จู่ ๆ ฉันก็เปิดประเด็นคุยกับเพื่อนรักว่า ..เอ ! แล้วฉันเป็นอย่างไรในมุมมองของเขา เพื่อนย้อนคำถามมาว่า ..ทำไม ??? .. สงสัยว่าฉันจะให้โจทย์ยากเกินไป ในที่สุด ฉันก็เขียนของฉันเอง มีหลายวรรคที่ฉันเขียนไปขำไป เช่นว่า .. สมมุติตนประหนึ่งว่านานาเป็น ..ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่ ฉันสามารถเป็นอะไรก็ได้ตามแต่ใจอยากเป็น ฝ่าระเบียบแบบแผนผิดแผกตอน .. เคยนะ ไม่ใช่ว่าไม่เคย แถมเถียงคอเป็นเอ็นว่า นี่คืองานประดิษฐ์ใหม่ จนเหล่าปราชญ์หัวคลอนคงอ่อนใจ ..เรื่องนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ มันต้องเป็นอย่างนั้นแหง๋ ....................... คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. บนเวทีนี้ หรือเวทีไหน ถ้าจำเป็นต้องยืนอยู่ ก็จะต้องยืนให้อยู่ค่ะ อันที่จริงกลอนชุดนี้ไม่มีประเด็นอะไรที่ชวนให้หนักใจนะคะ ไม่มีเสียงกลองจังหวะอื่น นอกจากจังหวะกลองที่ตัวเองอยากโลดเต้นค่ะ คุณบนข. ทุกนิยามความคิดอุทิศให้ กลอนจากใจวางลงตรงวิถี จะยืนหยัดแนวทางอย่างคนดี สัญญานี้ด้วยสัตย์ขอชัดเจน คุณดาวระดา .. อืมม เอาไงดี ไม่มีเรื่องไม่สบายใจอะไรเลย จริง ๆ นะ เขียนอย่างสบายใจนะนั่น คุณกันนาเทวี .. ด้วยศรัทธาค่ะ และเชื่อว่าศรัทธาที่ดียังมีจริง คุณวชรกานท์ .. โอ๊ย ฉุดที ตัวลอยไปโน่นแล้วววว คุณลิลลี่ขาว .. แม่นแหล่ววว เขาไม่อาจก้าวล้ำสู่ความคิดใครได้ คุณยาแก้ปวด .. อื้อ นั่นแล ขอสักเม็ด นะ ฮา .. คุณโคลอน .. มีบางเวลาก็ย้อนกลับไปทบทวนตัวเองเหมือนกันค่ะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. เดาว่า ต้องมีอะไรในใจแน่เลย คุยกับอัลมิตราได้น๊า อัลมิตรามีมุขตลกแยะ อาจทำให้คุณยิ้มได้บ้างน่ะ คุณแก้วประเสริฐ .. มารักทำไมตอนนี้ สายไปแล้ว ฮา .. เออนี่ แอบเห็นรูปคุณตอนหนุ่ม ๆนะ เดาว่า สาว ๆ รุมกันอื้อ ว่าแต่ว่า คราวนี้อย่าลืมพกที่เปิดขวดไวน์ไปนะ ชวนไอดาโฮ่ยกจอกเย้ยจันทร์ด้วยล่ะ คุณกวีปกรณ์ .. คุณแก้วประเสริฐน่ะเหรอ โอ๊ย เห็นบอกรักไปค่อนเวป ขอโทษครับผมเมา .. เรดเลเบิ้ล .. อั่นแน่ วางไว้ให้เชลยหนึ่งขวดล่วงหน้า คุณหยดน้ำ .. หยิบหัวโขนโยนสวมแล้วเสกท่า เปลื้องภาษาร้อยร่ายเรียงความหมาย ทำหน้าที่กวาดถูไม่ดูดาย แม้นเหนื่อยกายใจทนบนเวที หยิบหน้ากากเร็วรี่สวมสีสัน แปลงเป็นอัลฯขีดเขียนเรียนวิถี กลอนแต่งแต้มเติมต่ออย่างพอดี เพียงเท่านี้ก็เบิกบาน ณ บ้านกลอน คุณเรน .. เราคุ้นเคยกันมานานในบ้านกลอน คุณเรนเห็นอัลมิตรามากว่า ห้าปี คุณเรนอาจวาดภาพในใจว่า อัลมิตราเก่งอย่างนั้น เก่งอย่างนี้ ซึ่งอาจจะไม่ใช่นะ ที่จริงแล้ว คุณอาจอาจติดใจในรสกลอนต่างหาก ตัวอักษรสามารถทำให้เคลิ้มได้ ตอนวัยรุ่นกว่านี้ อัลมิตราทำงานเข้าเวรกลางคืน ก็ฟังเพลงที่สถานีหนึ่ง ไม่เปลี่ยนช่อง เสียงของดีเจ ทำให้อัลมิตรานึกไปว่าเขาน่าจะมีรูปร่างลักษณะอย่างนี้ หน้าตาอย่างนี้ เชื่อไหมว่า เผลอตกใจ เมื่อคราวที่ดีเจคนนั้นออกรายการทีวี แล้วอัลมิตราบังเอิญเปิดดู ครั้นพอฟังเพลงดีเจเสียงใสของคุณนันทิดา ก็ต้องหัวเราะก๊าก เพราะ โดนใจจริง ๆ คุณมัสลิน .. ที่จริงพล็อตทั้งหมด ก็มาจากการที่อัลมิตราอธิบายข้างต้นนั่นแล คุณน้ำผึ้งเดือนห้า .. มีบ้างนะ ที่รู้สึกว่าใส่ใจบางอย่างมากเกินไป ท้ายสุดมันไม่คุ้มกันเลย กระทั่งฉุกคิดมาได้ว่า การทุ่มเทในบางสิ่ง มันเปล่าประโยชน์ ซ้ำเปล่าดายเสียอีก แต่ทั้งหมด ถือว่าเป็นโชคดี ที่ได้เรียนรู้ ทำให้เราได้เข้าใจว่า แท้จริงยังมีอะไรอีกแยะที่เราไม่รู้
20 มิถุนายน 2551 10:42 น. - comment id 864043
บางเก้าอี้มีพนักเป็นหลักยึด ให้อัดอึดในกรอบกฎรักษา บางเก้าอี้ไร้พนักพักกายา หมุนแข้งขารอบทิศตามจิตใจ บางคนนั่งเก้าอี้มีพนัก เพราะอยากพักพิงหลังหวังอาศัย บางคนนั่งแล้วเมื่อยกว่าผู้ใด เพราะทำท่าโตใหญ่ใส่หลังยาว บางคนนั่งเก้าอี้ไร้พนัก ด้วยตระหนักเคลื่อนไหวไร้ง่วงหาว เพื่อสะดวกรับมือทุกเรื่องราว บางคนนั่งเพราะถึงคราวที่จำเป็น ทุกเก้าอี้มีปัญหาถ้ามองผิด อยู่ที่จิตคนนั่งจะมองเห็น รู้ประโยชน์ใช้สอยตรงประเด็น นั่งเก้าอี้งามเด่นและปลอดภัย เมื่อปล่อยวางบางอย่างระหว่างคิด นั่งเก้าอี้ด้วยจิตไม่หวั่นไหว ทำหน้าที่ส่วนรวมอย่างจริงใจ สร้างส่วนตนเสริมไว้ให้งามนาน
20 มิถุนายน 2551 13:28 น. - comment id 864082
มากเก้าอี้มีไว้ให้เลือกนั่ง โดยลำพังอยากสบายผ่อนคลายจิต เบาะนุ่มอ่อนนอนได้ตามใจคิด แล้วประดิษฐ์อักษรตอนวาดฝัน แต่ตัวตนคนนี้เก้าอี้เลือก แถมถูกเชือกรัดไว้จนใจสั่น ประกบติดสนิทแนบจนแสบคัน แค่พลิกหันแสนยากลำบากตน ตัวอย่างเอาเก้าอี้หน้าที่หลัก ใจสมัครหวังช่วยอำนวยผล บ้านหลังใหญ่เก้าอี้มีทุกคน วางปะปนเกะกะละลานตา ในส่วนของเก้าอี้ไม่มีภัย แต่แล้วไยผู้คนล้นปัญหา นั่งแล้วใจไม่สุขแทบทุกครา บางครั้งลุกขึ้นมาท้าต่อยตี ยังอยากเห็นเป็นบ้านขานรูปทรง บ้านดำรงอย่างไรไร้เก้าอี้ ฤๅ มากเสื่อเกลื่อนกลาดอาจดูดี ไม่ต้องมีใครคลั่งเหมือนดั่งเคย ทิวาสวัสดิ์ค่ะ พี่ดอกแก้ว ชอบบทเก้าอี้ของพี่จัง ทำให้ได้นึกได้คิดอะไรตั้งแยะ :) ขอบคุณค่ะที่ดูแลหัวใจเสมอมา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
