สนธยามาเยือนเตือนใจข้า กล่าวอำลาคนไกลได้ขานถึง ผ่านเข้าในชีวิตคิดคำนึง เข้าไม่ถึงความเข้าใจจะให้กัน ปรารถนาดีมีใจให้หนุนเกื้อ ไม่หลงเหลือไมตรีที่ให้ฉัน อาจล่วงเกินสิ่งใดให้รำคาญ บอกกล่าวกันดีดีได้แต่ไม่นำพา น้อยใจเหลือที่รักเธอกลับเก้อหนัก เธอไม่จักเข้าใจให้แหนงหนี ไม่เป็นไรหากว่าไม่ไยดี ขอโทษทีผ่านไปให้แล้วกัน เพียงไม่ผูกกรรมต่อก่อชาติหน้า ลาแล้วหนาความระกำช้ำขื่นขม เก็บหัวใจซุกแอบความระทม คอยเพาะบ่มภูมิในใจรอวายวาง