ลมเหนือล่องต้องไผ่เอนไหวลู่ ดั่งรับรู้แห่งกาลที่ผ่านผัน ต่างพักกอรอปรับรับตะวัน ยามหนาวสั่นหวั่นไหวไผ่ร้างกอ กาลเวลาเคี่ยวกรำไผ่ลำเก่า เคลือบผิวเงาแกร่งสุกไปทุกข้อ ตัดลำตรงคงสดจรดตอ หากคดงอข้อห่างดัดย่างไฟ เมื่อสิ้นหนาวเข้าร้อนไผ่อ่อนล้า ใบร่วงลาจากก้านรอกาลใหม่ บ้างแตกดอกออกช่อส่อความนัย บอกวันวัยร่วงโรยจำร้างลา ริ้วเมฆลมบ่มไอทอใยฝน รินร่วงหล่นพรมไผ่ในแหล่งหล้า ผืนดินนุ่มชุ่มอ่อนไผ่ชอนตา ระบำป่าเริงร่ายสายฝนพรำ มองกอไทยไหวหวั่นใจสั่นหนาว เห็นกอร้าวแตกในต้นใบช้ำ ทั้งคดงอเกินงานจักสานทำ มิอาจค้ำคัดคานกับงานใด เอาคดงอข้อห่างมาสร้างบ้าน จะทนทานนานเนาสักเพียงไหน ดั่งเอาคนชั่วช้ามาสร้างไทย ต้องไหวหวั่นสั่นหนาวร้าวทั้งเมือง ขอเป็นฝนหล่นพรมบ่มหน่ออ่อน ให้ไชชอนสร้างกออยู่ต่อเนื่อง คือไผ่งามหามไทยให้รุ่งเรื่อง จนลือเลื่องไผ่ไทยไม่คดงอ แว่วเสียงไผ่เสียดกอดั่งซอสี วอนคนดีกลับบ้านช่วยสานต่อ มีหน่ออ่อนมากมายหมายเฝ้ารอ ไผ่คืนกอบรรเลงเพลงแผ่นดิน ฝากฝัน ๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๑
คารวะ ๑.เพลงบรรเลง Care ของ..จำรัส เศวตาภรณ์ ๒.รูปภาพ..ไม้ไผ่ จาก Google
ฝากฝัน 13 มิ.ย. 2551 11:37 น. - ID 115994 
7789
9
0
13 มิถุนายน 2551 11:39 น. - comment id 861272
ยังไม่อ่านขอที่หนึ่งก่อนครับ ชื่อกลอนก็น่าจะงดงามมาก
13 มิถุนายน 2551 11:46 น. - comment id 861278
สวัสดีครับคุณฝากฝัน แค่นั่งเล่นใต้กอไผ่ได้มาขนาดนี้เลยหรือครับ ยากจะบรรยาย งดงามเหลือคณาครับ ขอ เก็บไว้นะครับ มีแฝงปรัชญามาด้วย ขอบคุณกลอนงามๆแบบนี้ ที่ประดับณ บ้านกลอน ขอคาวระอย่างจริงใจ จากใจดาวระดา
13 มิถุนายน 2551 11:56 น. - comment id 861287
ไพเราะครับ.. นึกถึงหยดน้ำฝนที่ไหลลงจากใบไผ่.. เขียวสดชื่นหลังฝนพรำ....ชอบจัง ขอตัวหาหน่อไม้ก่อนนะครับ....
13 มิถุนายน 2551 11:58 น. - comment id 861290
คุณดาวระดา สวัสดีครับ ฝากฝันไปขอไผ่เขาเพื่อเอามาปลูกในไร่ฝากฝัน.... เหนื่อยนักก็นั่งพัก...มองไล่ลำไผ่ทีละลำ... หาคุณค่าและความสวยงาม.. .ฝากฝันไม่กินหน่อไม้...ฉะนั้นการปลูกไผ่..คือ ความงามและคุณค่าการใช้สอย..เท่านั้นเอง ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนนะครับ
13 มิถุนายน 2551 11:58 น. - comment id 861291
ภาพสวยกลอนเพราะคะ อ่านก่อนทานข้าวอร่อยแต้เจ้าพี่ชาย.. พิมนึกถึงรถด่วนแถวบ้านพิมเลยง่ะ..อิอิ ชอบไปดูแต่ไม่กล้าจับเพราะชีวิตอยู่กับต้นไผ่อยู่แระคนชาวดอย..
13 มิถุนายน 2551 12:02 น. - comment id 861296
ชอบต้นไผ่มากเหมือนกันค่ะ ดูแล้วมีความอ่อนช้อย แต่ก็สง่างามอยู่ในตัว...ขอคาราคะ....นะคะเพราะ วะ ไม่สุภาพ
13 มิถุนายน 2551 12:17 น. - comment id 861315
ยอดเยี่ยมครับ เป็นจินตนาการที่ เข้าถึงธรรมชาติได้ดีจริงๆ มุมที่คุณมองเป็นมุมที่ แสดงให้เห็นถึงความสวยงาม ของธรรมชาติจริงๆ
13 มิถุนายน 2551 12:53 น. - comment id 861349
คุณเขียนงานดีจริง ๆ นะ
13 มิถุนายน 2551 13:40 น. - comment id 861380
13 มิถุนายน 2551 13:43 น. - comment id 861384
13 มิถุนายน 2551 13:49 น. - comment id 861389
13 มิถุนายน 2551 13:51 น. - comment id 861392
13 มิถุนายน 2551 13:57 น. - comment id 861396
ตอนเป็นเด็กเดินไปเที่ยวงานวัดบ้านใกล้ๆกันผ่านกอไผสองข้างทาง เสียงเพลงไผ่ทำให้คนกระเจิดกระเจิงกันทั้งกลุ่มเลยนะคะ วิ่งนำหน้าพี่ๆเลย อิอิ
13 มิถุนายน 2551 13:58 น. - comment id 861398
แว่วเสียงไผ่เสียดกอดั่งซอสี เพิ่มน้ำร่ำดีกรีที่ขาวใส ยกให้ชื่นลื่นลิ้นสูดกลิ่นไอ เหล้าจากไหเจ้าใคร่รู้ข้าอยู่เดียว อุเหม่ บรรยากาศน่า กรึ๊บ กรึ๊บ เจ้าค่ะ ศุกร์เมา เสาร์นอน อาทิตย์ถอน จันทร์ลา ตาล่ะลา
13 มิถุนายน 2551 14:01 น. - comment id 861401
ความคิดเห็นที่ 34 : หมายเลข 870925 เพียงพลิ้ว ชอบเกี่ยวข้าวค่ะ แต่ไม่ค่อยชอบดำนา ปวดหลัง ........................................... ได้แค่นี้ก็ถือว่าดีแล้ว....ว่าแต่ว่า..ไม่กลัวเคียวบาดมือหรือ.... แต่อย่าลืม...กินข้าวหมดจานนะ... ฝากฝัน 11 มิ.ย. 51 - 14:34 IP 202.149.25.225 ******** ลูกชาวนาค่ะ ไม่กลัวเคียว แต่กลัวแดดค่ะ หลังจากเรียนจบก็ไม่ค่อยได้จับเคียวเท่าไรค่ะ มีโอกาสได้ช่วยพี่ๆเกี่ยวข้าวล่าสุดเมื่อเดือนธันวาคมปีที่แล้วอยู่อาทิตย์หนึ่ง เสร็จไปทุ่งหนึ่ง แม่กับพี่ๆชมว่าเก่งขึ้นค่ะ ไม่คิดว่าจะช่วยเกี่ยวได้เต็มวัน ภูมิใจนะคะ อาจจะเป็นว่ารู้ประสามากกว่าเดิมก็ได้ค่ะ กินข้าวหมดจานอยู่แล้วค่ะ เพราะว่ากินเก่งมากๆๆๆๆๆ
13 มิถุนายน 2551 14:20 น. - comment id 861416
เหมือนบทเรียนธรรมชาติที่วาดหวัง เป็นพลังก่อเกื้อเอื้อโลกสวย เพลงกอไผ่ฟื้นกอพออำนวย ช่างร่ำรวยความคิดจินตนาการ ปรัชญาลึกซึ้งคล้ายคัมภีร์ ไทยยามนี้เปรียบไผ่ถูกไฟผลาญ แม้นยืนหยัดสู้ไปอีกไม่นาน ก่อตำนานไทยสู้รู้อดทน
13 มิถุนายน 2551 14:32 น. - comment id 861426
13 มิถุนายน 2551 14:36 น. - comment id 861428
13 มิถุนายน 2551 14:40 น. - comment id 861429
13 มิถุนายน 2551 15:36 น. - comment id 861490
บทกวีคุณงดงามมากค่ะ อ่านแล้วกระชากใจ ยังไงชอบกล
13 มิถุนายน 2551 17:42 น. - comment id 861567
เหมือนกอไผ่จำพรากไม่ฝากฝัน เมื่อไผ่นั้นไร้กอจะต่อสาน เมื่อหน่ออ่อนหนอนไชในวันวาน ยากจักสานไผ่ฝืนให้คืนกอ....
13 มิถุนายน 2551 17:44 น. - comment id 861568
ในกอไผ่ซ่อนใดไว้ปริศนา แหวกพงมาแหวกก้านไผ่กอไหน ยิ่งแหวกลึกยิ่งเห็นแม้เร้นใน ในกอไผ่มี..แทน..แสนเปรมปรีดิ์...อิอิ เกี่ยวป่าวไม่รุไม่ชี้..
13 มิถุนายน 2551 18:23 น. - comment id 861586
ไพเราะมากค่ะ แฝงข้อคิดไว้ตามสไตล์ ฝากฝัน เพลงคุณจำรัสนี่ไพเราะทุกเพลง เลย แต่ๆๆๆ สะดุดกับอะไรบางอย่างข้างบน ****************** ในกอไผ่ซ่อนใดไว้ปริศนา แหวกพงมาแหวกก้านไผ่กอไหน ยิ่งแหวกลึกยิ่งเห็นแม้เร้นใน ในกอไผ่มี..แทน..แสนเปรมปรีดิ์... อิอิ เกี่ยวป่าวไม่รุไม่ชี้.. ยาแก้ปวด *********************** เป็นความรู้เพิ่มเติมนะคะ ในกอไผ่ นอกจากมีหน่อไม้แล้ว ยังมี แทน...แสนเปรมปรีดิ์ อีกด้วย
13 มิถุนายน 2551 19:18 น. - comment id 861602
งดงามจริงๆค่ะ ไม่ผิดหวังที่คลิกข้ามาอ่านนิทานของพ่อ มีนิทานขานกล่าวมาเล่าต่อ คือเรื่องพ่อผู้รู้รักสมัครสมาน อยู่กระท่อมปลายนามาช้านาน มีลูกหลานหลายคนอลเวง ล้วนกินข้าวหม้อเดียวกลมเกลียวไฉน ต่างใส่ไคล้ใส่อารมณ์บ้างข่มเหง ทะเลาะกันวุ่นวายคล้ายนักเลง ต่างไม่เกรงใจให้กันและกัน พ่อชราแก่เฒ่านั้นเฝ้าห่วง กาลเลยล่วงผ่านไปไร้สุขสันต์ เหนื่อยหัวใจทดท้อต่อชีวัน เหตุลูกนั้นไร้รักสามัคคี จึงคิดออกอุบายคล้ายสอนสั่ง ลูกจงฟังคำพ่อต่อวิถี ลูกหนึ่งคนไผ่หนึ่งลำตามวิธี เลือกไผ่ดีที่งามตามใจตน ลูกทุกคนนำไผ่มาให้พ่อ ดูเถิดหนอไผ่หนึ่งลำทำฉงน พ่อหักกลางง่ายดายในบัดดล ลูกทุกคนลองทำตามพ่อดู ไผ่หนึ่งลำหักง่ายดายไร้แรงต้าน หลายสะท้านยากทำลายให้อดสู สามัคคีคือพลังสร้างชื่นชู แม้ศัตรูกรายกล้ำยากทำลาย เปรียบปวงชนชาวไทยดั่งไผ่ต้น แตกกอบน..กิเลสเหตุหลากหลาย แบ่งพรรคพวกชุลมุนจนวุ่นวาย ชาติเสียหายเพราะกิเลสเหตุไม่พอ ฟังนิทานเรื่องเก่าที่เล่าขาน รู้สืบสานพอเพียงเยี่ยงพ่อหนอ รู้สมัครสมานสานรักร่วมถักทอ ร่วมสานต่อสามัคคีพาวิไล ถ้ารู้จัก เพียงพอ อย่างพ่อกล่าว เรื่องรานร้าว คงไม่มี แม้นที่ไหน รู้จักเอื้อ อารี มีน้ำใจ ชาติเชื้อไทย คงงดงาม ท่ามร่มเย็น
13 มิถุนายน 2551 20:40 น. - comment id 861630
13 มิถุนายน 2551 20:48 น. - comment id 861634
13 มิถุนายน 2551 20:56 น. - comment id 861638
13 มิถุนายน 2551 20:59 น. - comment id 861639
13 มิถุนายน 2551 21:02 น. - comment id 861641
13 มิถุนายน 2551 21:15 น. - comment id 861643
13 มิถุนายน 2551 21:32 น. - comment id 861646
13 มิถุนายน 2551 22:59 น. - comment id 861682
บทกวีที่คุณเขียนพลิ้วไหว ดั่งมีชีวิต งดงามจริง แต่ละช่วงตอนช่างสอดรับกันดีแท้ มิได้ขัดเขินอารมณ์เลย จนผมนึกสงสัยว่า ทำอย่างไรจึ่งได้รื่นอารมณ์เช่นนี้ บางวันผมพยายามเท่าใด ก็ยังไม่พลิ้วสักที เยี่ยมจริงๆ
13 มิถุนายน 2551 23:37 น. - comment id 861700
กอไผ่นี้ซ่อนอะไรไว้หลายอย่างนะคะ น่าค้นหา สมัยเรียน เคยทำรายงานเรื่องไผ่ รู้สึกคุ้นเคยมากค่ะ ถ้าย้นเวลากลับไปได้ จะขอยืมบทกลอนไปเขียนรายงานนำเสนอด้วย อิอิ บทกลอนไพเราะเหมือนเดิมนะคะ
14 มิถุนายน 2551 00:07 น. - comment id 861710
กอไผ่เสียดเบียดกอก่อสายเสียง ลมลำเลียงคำออดถึงยอดไผ่ กระซิบจากปลายรากถึงริมใบ ด้วยหวั่นไหวในพายุที่ลุแรง ที่แกร่งงามยามไหวในลมพริ้ว ไม่ปลิดปลิวจากกิ่งสิ่งแขนง ที่อ่อนล้าโรยรายไปตามแปลง นาฏกรรมจำแลงกลางผืนไพร ทุกวันคืนยืนค้อมน้อมกายอ่อน ภาพสะท้อนการเปลี่ยนแปรและแก้ไข ให้อยู่รอดจากลมที่บ่มภัย แต่คงไว้กลุ่มกอต่อพืชพันธุ์ สวัสดีค่ะฝากฝัน มาฝากไผ่ไว้อีกกอ..ก่อนที่จะเกิดไฟป่าในหน้าแล้ง
14 มิถุนายน 2551 00:23 น. - comment id 861712
14 มิถุนายน 2551 00:26 น. - comment id 861714
14 มิถุนายน 2551 00:59 น. - comment id 861723
14 มิถุนายน 2551 01:15 น. - comment id 861724
รำพึงรำพันผ่านไปสองวัน...คำรำพันไม่มีผล... เสียใจที่ไม่ฟัง...เสียใจที่ไม่เชื่อ.... ว่าถ้ารักกันจริง..อย่าเอากลอนลงหน้าหนึ่ง... มันเขินอายและจั๊กเดียมอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากเอาไปเทียบเคียงกับกลอนคุณภาพ อื่นๆ...จะพลอยทำให้มีราคี... ฝากฝันเขียนกลอนจากความรู้สึกและสำนึก รับใช้..มิได้ไฝ่ฝันจะเรียกตัวเองเป็นกวี หรือนักประพันธ์...ไม่แม้นแต่ในสำนึก..... ความสุขที่เกิดจากการได้เขียน....ได้นำเสนอ. มันเกินพอสำหรับตัวเอง...การพยายามเคี่ยวกรำ..ค้นหาแนวทางของตัวเอง..... และเคยนำเสนอในความเห็นกับหลายๆท่าน อย่าเอากลอนของฝากฝันลงหน้าหนึ่ง........ แต่ไม่ฟังเลย.....หรือ..อำนาจเป็นเช่นนี้เอง ที่คนพยายามไขว่คว้ามาให้ได้.....เพื่อสามารถจัดการ ตามชอบใจ... ในฐานะผู้อาศัย...ก็เหมือนชาวบ้านตาดำๆ ที่ต้องอาศัยคนอื่นต้องอดทน...อดทนกับการ ถูกริดรอนการตัดสินใจ... เมื่อเป็นเช่นนี้...."จะพูดอะไรได้อีกเล่า"
14 มิถุนายน 2551 07:05 น. - comment id 861770
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณฝากฝัน
คุณฝากฝันแต่งกลอนได้ไพเราะ
หลายชิ้น
แต่ยังสงสัยว่าทำไมบางชิ้นจึงไม่ได้ขึ้น
หน้าหนึ่ง เช่น ผลงานเกี่ยวกับ
เศรษฐกิจพอเพียง (จำชื่อไม่ได้)
และชิ้นนี้ก็ไพเราะคิดไว้ว่าน่าจะขึ้นหน้าหนึ่งแล้วก็จริงด้วย ค่ะ
14 มิถุนายน 2551 10:52 น. - comment id 861840
แหม ไหนๆก็ได้ลงแล้วมาร่วมแสดงความ ยินดีค่ะ แสดงว่าผู้คัดเลือกกลอนตา แหลมจริงๆ เพราะกลอนของคุณฝากฝัน ฝีมือ คุณภาพ ทุกกลอนเลยค่ะ น่าได้ลง ทั้งนั้นเลย อย่างอนค่ะ ผู้จัดเค้าเห็นสมควร แล้วค่ะ
14 มิถุนายน 2551 11:56 น. - comment id 861865
รอเพียงไผ่แตกหน่อห่อกิ่งก้าน เพิ่มผลิสานจำนวนชวนต้านแสง ให้กล้าแกร่งแช่งฟ้าฟาดส่องแรง เพื่อดินแดงแห่งราชนักปราชญ์ไทย...
14 มิถุนายน 2551 16:07 น. - comment id 861953
สวัสดีค่ะคุณฝากฝันเห็นกอไผ่อยากกินซุปหน่อไม้ ต้มก็ได้อร่อยลิ้มชิมรสหวาน ต้นตำหรับบ้านบ้านได้พบพาน เกินกล่าวขาน ต้องอิสาน ถิ่นเมืองเรา ...
เกี่ยวมะเกี่ยวมะรู้ ....รู้แต่ว่าหิวเจ้าค่ะ...อิอิ
16 มิถุนายน 2551 05:01 น. - comment id 862497
ยอดเยี่ยมจริงค่ะ หลังบ้านมีอยู่กอ ต้องไปนั่งบ้างแล้วเผื่ออารมณ์จะพลิ้ว......แต่เราก็มีส่วนที่จะทำให้ต้นอ่อนเป็นลำต้นตรงตรงนะคะ..จะช่วยปลูกฝังค่ะ
17 มิถุนายน 2551 15:56 น. - comment id 862947
ที่บ้านมีไผ่เลี้ยงต้นไม่สูงนักค่ะ :)
18 มิถุนายน 2551 01:39 น. - comment id 863243
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
