ลำนำดอกฝน

ฝากฝัน

ดั่งเหมยหมอกหยอกล้อคลอภูผา
กลุ่มเมฆาเคลื่อนคล้อยลอยซบเขา
สายลมโบกโยกไหวเพียงบางเบา
คืนเงียบเหงาหนาวใจไม่มีเธอ
ฟังเรไรหริ่งหรีดกรีดเสียงหวาน
ยิ่งฟุ้งซ่านหวั่นไหวยามใจเผลอ
แว่วเสียงนกกลางคืนตื่นละเมอ
ดั่งคำเพ้อครวญคร่ำวันจำลา
หากมีเจ้าเคล้าคู่อยู่เคียงข้าง
ความอ้างว้างจางหายคลายอ่อนล้า
อ้อมอกอุ่นหนุนหมอนนอนสบตา
ล่วงทิวาพาล่องท่องไพรกัน
คล้อยฝนหลั่งพรั่งพรูสู่ขุนเขา
พนาเหงากลับฟื้นตื่นจากฝัน
เฝ้าดื่มด่ำกำซาบอาบตะวัน
มวลไม้ผันผลิใบไพรขจี
เหล่ากบเขียดเบียดกายจากรูร่อง
เสียงเพรียกร้องหาคู่อยู่อึงมี่
เกาะเกี่ยวกอดพรอดพร่ำอยู่ในที
เพียงราตรีผ่านพ้นออกผลพวง
ใบไม้อ่อนหนอนน้อยค่อยค่อยฟัก
ก่อนเป็นฝักดักแด้ใบแก่ล่วง
ยามผีเสื้อรำร่ายจากรังรวง
ลุเข้าช่วงดอกบานน้ำหวานพราว
สกุณีจิกหนอนป้อนลูกน้อย
สองปีกค่อยแกร่งกล้าท้าฝนหนาว
ในลำธารแดดส่องต้องเกล็ดวาว
ซิวสร้อยขาวฮุบแมลงแย่งกันเพลิน
ลองปล่อยใจให้ว่างวางงานหนัก
กลับมาพักชมป่าภูผาเหิน
มีเส้นทางมากมายให้เลือกเดิน
อยากชวนเชิญที่รักพักเรือนไพร
ฝากฝัน
๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๑