ฝากฝัน

10 พฤษภาคม 2551 22:37 น. - comment id 848427

เพราะครับ...เพราะมากเลย......

แวะมาเยี่ยมครับ..

เรไร

10 พฤษภาคม 2551 22:53 น. - comment id 848435

...ไม่ใช่บทกวีแนวรักหวานซึ้ง  
..หรือโศกศร้าในรูปแบบที่เคยสัมผัส
..เหมือนกับคำถาม ยามเมื่ออ่านจบ

ชื่นชมครับ....สวัสดี

รัมณีย์

10 พฤษภาคม 2551 23:09 น. - comment id 848445

แวะมาชื่นชมครับผม

ราชิกา

11 พฤษภาคม 2551 09:54 น. - comment id 848530

สื่อความหมายได้ประทับใจมากค่ะ...

ผู้หญิงไร้เงา

11 พฤษภาคม 2551 16:14 น. - comment id 848674

ไพเราะมากเลยค่ะ

แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ

แขม่วแมน

11 พฤษภาคม 2551 16:18 น. - comment id 848681

เค้าเรียกอะไรคับพี่

เนื้อหา การแต่งสวยดีอ่ะครับ

ชอบบบบบ

รันค่ะ

11 พฤษภาคม 2551 17:56 น. - comment id 848721

คงต้องคนอ่อนโยน อ่อนไหว
ถึงจะมีจินตนาการเช่นนี้
เฮ้อ เรามันคนกระด้างนิ
อิอิ

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 18:53 น. - comment id 848739

สวัสดีค่ะ
ก่อนอื่นรินคงต้องขออธิบายนิดนึงนะคะ  แล้วก้อคงจะตอบคำถามของหลายๆ  คน  ที่เคยถามรินว่าเขียนอะไร   กลอนอะไรเป็นแบบนี้
    เรื่องของกลอนที่รินแต่งช่วงนี้  คือมันเกิดจากความสนใจส่วนมานานแล้ว  เกี่ยวกับคำว่า...กลอนเปล่า...  กลอนเปล่าๆ ที่ไม่จำกัดเกี่ยวกับรูปแบบหรือสัมผัสอะไร  แล้วเคยได้เรียนการแต่งคำประพันธ์ของญี่ปุ่นที่เรียกว่า  ...ไฮกุ...  แต่บังเอิญหากจากห้องเรียนในฐานะนักเรียนกลายมาเป็นครู  แล้วก้อครูที่ไม่มีความสามารถด้านภาษาไทยนะคะ  เลยไม่ได้ศึกษาจริงจัง  ทีนี้ตอนหลังๆ เกิดอยากแต่งกลอนรูปแบบใหม่ๆ มั่ง  เลยนึกถึงไฮกุขึ้นมา  ก้อเข้าไปค้นหามาแล้วก้อลองแต่งดู

ทีนี้ไฮกุนี่เขาออกแนวที่เน้น...สงบ  เย็น  ...ประมาณนี้นะคะ  คำที่นำมาแต่งมักจึงสั้น  ให้ได้ความหมาย  ไม่เยิ่นเย้อ  ไม่พรรณนา  ให้คนอ่านอ่านแล้วเข้าใจและสัมผัสความรู้สึก  เห็นภาพ

แต่....รินไม่ได้เก่งอะไรมากมายนะคะบอกไว้ก่อน  แค่กำลังเรียนรู้อยู่  แล้วรอแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับมิตรกลอนทุกคนนะคะ

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 19:02 น. - comment id 848742

ขอบคุณมากค่ะคุณฝากฝัน  ...ชื่อคล้ายๆ นามปากกาอีกด้ามนึงของรินเลย  แหะๆ

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 19:08 น. - comment id 848744

แนวกลอนพี่เอาแน่ไม่ได้หรอกค่ะ  คุณเรไร  ตามใจตัวเองมากไปหน่อย  .....บางครั้งเรามีคำถามนะกับความรู้สึกของตัวเอง...

เฮาชาวดอย

11 พฤษภาคม 2551 21:32 น. - comment id 848776

หมากไม้ร่วงรายป่า  เพื่อแตกมาเป็นเบี้ยใหม่
ใบไม้ที่หายไป     เพื่อเป็นปุ๋ยแด่แผ่นดิน
เหมือนชนที่ถือชั้น   แต่วรรณเพียงก้อนหิน
เหนือฟ้าต่ำกว่าดิน   ก็ไม่พ้นหนทางตาย
สวัสดีครับ   

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 22:09 น. - comment id 848783

ขอบคุณอีกครั้งนะคณรัมณีย์

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 22:14 น. - comment id 848787

ขอบคุณอีกเช่นกันนะคะคุณราชิกา  ดีใจค่ะหากบทประพันธ์นี้พอจะสื่อให้คนอ่านได้สัมผัสความรู้สึกที่พี่รินอยากจะถ่ายทอดนะคะ

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 22:25 น. - comment id 848795

คุณผู้หญิงไร้เงาคะ  ช่วงนี้พี่รินจะมาแบบขาดๆ หายๆ อย่าว่ากันนะคะ  พอเปิดเทอมแล้วคงไม่ค่อยมีเวลาแล้ว  แต่จะแวะมาอ่านผลงานนะคะ

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 22:34 น. - comment id 848801

คุณแขม่วแมว  อ่อ...แมน..ค่ะ  ก้อแค่...ไฮกุ...ง่ายๆนะคะ  มีคณะแบบนี้ค่ะ

๐๐๐๐๐
๐๐๐๐๐๐๐
๐๐๐๐๐

ลองแต่งดูมั๊ยคะ

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 22:37 น. - comment id 848806

พี่ว่ารันต้องแต่งได้แน่ค่ะ  ที่ยากๆ กว่านี้  รันยังทำได้เลยนี่คะ  ...อยากให้ลองนะ

ภูโอบดอย

11 พฤษภาคม 2551 22:44 น. - comment id 848812

ใบไม้ที่ร่วงจม
และทับถมจนเปื่อยเน่า
ใบใหม่แทนใบเก่า
ช่อผลิบาน...ชูก้านใบ

สวัสดีค่ะคุณเอาชาวดอย

นรศิริ

12 พฤษภาคม 2551 04:37 น. - comment id 848854

ไพเราะและงดงามมากค่ะพี่พยายามยังไงก็แต่งกลอนเปล่าไม่เคยได้สักที คงเข้าไม่ถึงอารมณ์แน่ะค่ะ  แต่พี่ก็จะพยายามค่ะน้องริน

ริน- ภูโอบดอย

12 พฤษภาคม 2551 10:32 น. - comment id 848895

ขอบคุณค่ะ คุณนรศิริ  หาแนวแต่งที่แตกต่างไปบ้าง...นิดหน่อยนะคะ

ดินโอบฮาก

12 พฤษภาคม 2551 10:58 น. - comment id 848904