ดื่มเอย จงดื่มด่ำ หยาดทิพย์ฉ่ำน้ำค้างอันพร่างหน เคล้าโศลกโลกร่ายดังสายมนต์ โอบสกลอันสกาวแสงดาวเดือน งามเอยงามฉัตรช่อชัยพฤกษ์ ผ่านลมดึกชายโชยโรยกลีบเกลื่อน เพลงเรไรวังเวงบรรเลงเตือน ท่ามกาลเชือนเฉื่อยช้าแห่งราตรี คนเอ๋ย คนมอซอ ฝันจะก่อสร้างใดในวิถี ฤาสร้างสุขชีวาประดามี สร้างวิมานมาลีแห่งภวังค์ จักคลี่ผืนแพรวาออกมาซับ หยาดน้ำตาจนอับในสิ่งหวัง ปรารถนาสิ้นไร้ใดประทัง โลกชิงชังในชะตาแห่งข้าแล้ว วังเวงเอย วังเวงโลก ระโบยโบกลมพลิ้วผ่านผิวแผ่ว ระยับเพียงแสงดาวอันพราวแพรว แต่ห้วงใจไร้แนวใดผ่องนำ คนเอ๋ย คนมอซอ ผู้เฝ้ารอฝันชื่น ณ คืนค่ำ ฝากสายลมแผ่วโผยโดยลำนำ ผ่านบทคำลิ่วร่ายตามสายลม .................................... โดยคำ ลานเทวา
5 พฤษภาคม 2551 09:25 น. - comment id 846210
แวะมาอ่านบทกวีเพราะๆ วันก่อนแวะไปร้านหนังสือ หาหนังสือ ที่คุณว่าวางจำหน่าย แต่หาไม่ได้ ไม่ทราบอยู่ร้านไหนมั่ง
5 พฤษภาคม 2551 11:02 น. - comment id 846249
ที่ซีเอ็ด กับที่ศูนย์หนังสือจุฬาคงพอจะ มีเหลืออยู่นะ
5 พฤษภาคม 2551 22:53 น. - comment id 846538
ผลงานไพเราะมากเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ