ความสุขนั้นแสนสั้น ความทุขนั้นยั่งยืนนาน อยากอยู่กับความงาม แต่ใยมารมาลังควาน ฝืนยิ้มแม้ใจเจบ ความทุขเขนอยู่ข้างใน แกล้งพูดบิดเบือนไป แต่ในใจทุขระทม ดั่งโคนตมไร้ชีวิต แม้ใจคิดอยากหลีกหนี ต้องฝืนย้ำไมตรี ใจฉันนี้ทุขเกินทน ทางซ้ายก็ว้าเหว่ แลเหนขวาก็เงียบเหงา คนเดียวสุดเปลี่ยวเหงา ต้องสู้ทนเศร้าจังเลย