เหงาๆเศร้าๆตามสไตล์

วรรธนภิโยกุล

เวลาที่เราคิดจะรักใครสักคน
ไม่รู้ว่าเหตุผลอยู่ตรงไหน
แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนไป
เปลี่ยนหัวใจไปให้ใครอีกคน
พอเราถามว่าเราไม่ดีที่ตรงไหน
ทำไมต้องบอกว่าเราดีเกินไปสำหรับเขา
นี่มันชีวิตจริงไม่ใช่นิยายน้ำเน่า
ทำไมต้องเอาสำนวนในละครมาใช้ตอนบอกลา
ถ้าเธอบอกเหตุผลอื่น
ฉันคนไม่กล้ำกลืนถึงเพียงนี้
ถูกทิ้งมาก็เพราะว่าเราเป็นคนดี
อ้าวนี่มันยังไง
เราดีเกินไปสำหรับเขาตรงไหน
ปากก็ไวใจก็ร้อนไม่ผ่อนผัน
จะมาพูดให้สวยหรูเอรางวัล
งั้นฉันให้เองแล้วกันรางวัลคือ(ลูกปืน)
คบกันมานานหลายปี
ฉันไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองน่ะมีเขา
เห็นเข้าจะๆว่าเธอควงกันมาเย้ยเรา
เดินส่องกระจกเลยเห็นเขาอยู่เต็มๆ
โอ้ยๆฉันนี่มันนิสัยแย่
แค่ดูแลหัวใจตัวเองยังทำไม่ได้
โง่ยอมให้เค้าทำลายหัวใจ
ให้เค้าหลอกว่าไม่มีใครนอกจากเราเลยจริงๆ
คนหน้าตาธรรมดาอย่างฉัน
ก็ไม่เห็นว่ามันจะน่าเสียใจตรงไหน
ก็แค่เนื้อร้ายคือเธอที่ถูกตัดออกไป
จะเสียดายทำไมคนมันเลว
จำไว้คราวหน้าคราวหลัง
ไม่ต้องพามาให้ตัวเองดูมีพลังมากก็ได้
โถๆๆก็แค่ผู้ชาย
ถ้าชั้นไม่ช้ำใจตายก็คงหาแฟนได้เหมือนกัน
เอานะต้องอดทนไว้
เมื่อก่อนไม่มีใครก็อยู่มาได้
แค่วันนี้ต้องอยู่คนเดียวจะเสียใจทำไม
ไม่ได้ขาดอากาศหายใจใช่ไหมฮะคุณปลา