ตะวันฉายฉานบานดอกไม้ น้ำค่างพร่างพรายดังเกล็ดแก้ว หลังม่านดำแห่งรัตติกาล ผ่านพ้นแล้ว เสียงเจื้อยแจ้วเจ้าวิหคผกโผบิน ในนิทรายังนิทราไม่อยากตื่น ในข้ามคืนพ้นวันอันกรุ่นกลิ่น อย่าฝืนกายอย่าฝืนฟ้าอย่าฝืนดิน ปลดดวงจินต์ออกจากขอบที่กอบเอง
23 มีนาคม 2551 10:24 น. - comment id 834131
ความหมายดีมากค่ะ
23 มีนาคม 2551 10:26 น. - comment id 834132
แม้พายุทำให้ใจเหน็บหนาว ตะวันพราวสาดแสงทุกแห่งหน มอบความอบอุ่นให้ใจทุกคน คลี่เมฆหม่นปลุกดอกไม้ในใจเธอ
23 มีนาคม 2551 10:49 น. - comment id 834140
คิดอะไรมากมายใช่ไหมคะ วันนี้ทุกข์ วันหน้าก็สุขได้ แค่เราไม่ทำใจหมกมุ่นเกินไป แล้วเน้นย้ำอยู่กับแต่สิ่งนั้น เชื่อว่า เดี๋ยวก้ดีเอง หากมีการรอคอย
23 มีนาคม 2551 21:54 น. - comment id 834336
มีเพื่อนผู้หญิงไร้เงาเคยบอกว่า คนเราทุกคนมีกรอบในการจะทำอะไร แต่เชื่อเถอะ ไม่มีใครอยากอยู่ในกรอบตลอดเวลา (ตอนนั้นผู้หญิงไร้เงาตอบเขาไปว่า) เออ เราเห็นด้วย อิอิ