.....แม้จะรู้ว่ายังเป็นไปไม่ได้ แต่หัวใจกลับห่วงเสียยิ่งใหญ่ มิรู้เลยป่านฉะนี้เจ้าดวงใจ เป็นเช่นไรไม่สบายหายหรือยัง ......ยามเมื่อคืนเจ้าโทรมาได้ยินเสียง สดับสำเนียงที่เจ้ากระซิบสั่ง แม้จะหลับเจ้าก็อยู่ในภวังค์ คิดถึงภาพความหลังครั้งอัมพวา .. ...เดินตลาดริมน้ำยามใกล้ค่ำ ใจสุขล้ำเมื่อเห็นเจ้าดูหรรษา ยามกลางคืนลงเรือล่องคลองอัมพวา ต่างก็พาชี้ชวนชมหิ่งห้อยงาม ........วะวาบวับราวกับดาวประดับฟ้า ละลานตาตื่นใจน่าเกรงขาม สุขทวีเต็มตลอดทุกโมงยาม ณ แห่งเมืองสามน้ำนามแม่กลอง ........ณ วันนี้กลับมาจากแม่กลองแล้ว ยังไม่แคล้วรำลึกถึงตรึงสมอง ภาพเจ้ายิ้มระรื่นชื่นอารมณ์ปอง เร่งเรียกร้องใจให้ห่วงหาอาลัย .......เจ้าดวงใจป่านฉะนี้อยู่ที่ไหน ทำอะไรรู้ไหมใครฝากใจให้ เมื่อยามเช้าตักบาตรอธิฐานไป วอนพระให้คุ้มครองเจ้าทุกทิวา ......ให้เจ้าส ุขทั้งยามหลับและตื่น ทุกวันคืนมีแต่ความหรรษา สิ่งเลวร้ายอย่ากล้ำกรายเจ้าแก้วตา คนที่พี่ห่วงหาทุกนาที
วรจินดา 19 มี.ค. 2551 17:34 น. - ID 113598 
583
0
0
19 มีนาคม 2551 18:09 น. - comment id 833083
เหมือนตอนหนึ่งในนิยายเลยนะคะ
19 มีนาคม 2551 19:18 น. - comment id 833115
ไม่ใช่ตอนนหนึ่งในนิยายน่ะครับ...แต่เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงที่มีให้กับผู้หญิงคนหนึ่งครับ
19 มีนาคม 2551 19:42 น. - comment id 833124
ว้าว อัมพวา แห่งความหลัง..มาเยี่ยมชมกลอนครับ
21 มีนาคม 2551 00:46 น. - comment id 833500
ออกตามหาเลย..อย่านั่งอธิษฐานอยู่...ตามหาดวงใจใช้เจอ..แล้วจะรู้ว่า..ความพยายามนั้นหวานเสมอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
