ทินกรรอนลับอัศดง ฝูงนกหลงระงมร้องดังก้องผา หลายสำเนียกเรียกเร่งเซ็งแซ่มา ฝูงอีกาลาหายตรงปลายฟ้า อีกพักใหญ่ไพรกว้างกางรัศมี แสงรวีนวลส่งตรงเวหา ดาวระยับจับราวพราวระดา กลิ่นบุหงาป่าดื่นแสนชื่นทรวง รู้สึกแปลกแตกต่างอารมณ์ใหม่ กลางป่าใหญ่ใจสงบพบแดนสรวง เพียงแนบอิงพิงรับซับทั้งปวง ที่มิลวงล่วงล้ำผ่านจิตมา อารมณ์กลอนอ่อนไหวถึงวัยหวาน จิตผสานผ่านกายส่งใจหา จึงนั่งนิ่งพิงกายปิดสายตา ปรารถนาพาฝันเยือนวันวาน จักขีดเส้นแบ่งกั้นอนาคต หยุดให้หมดกาลหน้าอย่าผสาน ในยามนี้มีเพียงอดีตกาล ช่วยขับขานวันเก่าเราคุ้นเคย คืนดอกเยาว์เล่าผ่านกลางป่าลึก อดีตนึกตรึกย้อนซ่อนวัยเอ๋ย ไม่อยากตื่นวิ่งตามตะวันเลย อยากชิดเชยเกยไพรให้แสนนาน
สขิลา 8 มี.ค. 2551 08:41 น. - ID 113287 
1930
7
0
8 มีนาคม 2551 08:47 น. - comment id 830279
ตอนเด็กเดินเล่นในป่าเบญจพรรณ ตอนโตเดินเล่นไปป่าคอนกรีตค่ะ
8 มีนาคม 2551 09:14 น. - comment id 830289
ความรู้สึกมันแตกต่างกันมากมายเหลือเกินค่ะ ระหว่างสีเขียว ๆ กับตึกสูงใหญ่ในเมือง....
8 มีนาคม 2551 11:54 น. - comment id 830335
โชคดีที่ช่ออักษราลียังได้เห็น อดีต กับปัจจุบันยังพอเหมือนเดิมบ้าง
8 มีนาคม 2551 13:28 น. - comment id 830353
ป่าห่มอารมณ์เก่า ร่มเงายังเย็นยิ่ง หลายแห่งแหล่งเคยอิง ช่างสุขจริง..ไพรพฤกษ์ ไมตรีจิตมิตรอักษร
8 มีนาคม 2551 16:16 น. - comment id 830395
สวัสดีค่ะ คุณเพียงพลิ้ว บางคนชอบป่าคอนกรีต นะค่ะคุณน่าจะ ดีใจที่เคยผ่าน การเดินป่าเมื่อตอนเด็กแสดงว่าโตมากับธรรมชาติ ค่ะ
8 มีนาคม 2551 16:17 น. - comment id 830397
8 มีนาคม 2551 16:20 น. - comment id 830400
8 มีนาคม 2551 16:25 น. - comment id 830404
8 มีนาคม 2551 16:39 น. - comment id 830412
หลงเสน่ห์พงไพรหรือเจ้าคะ...
8 มีนาคม 2551 17:18 น. - comment id 830434
เอาละครับ..อย่างน้อยก็มีหนึ่งคน ที่รักธรรมชาติ..ยอมที่จะทิ้งความสุข สบายมาจากเมืองสู่ความสุขในแบบ ที่ธรรมชาติช่วยรังสรรค์ให้..เป็นความสุข ในแบบที่เรียบง่าย..พึ่งพาธรรมชาติ.. ก็แปลกใจครับ..กับวิถีมนุษย์..เกิด ในป่าดง..ใช้ชีวิตในเมืองใหญ่...สุดท้าย ก็กลับคืนสู่ป่าดงเช่นเดิมเพียงหวังจะได้ มีความสุขที่แท้จริงในยามจะลับสังขาร แล้วเหตุใดเราละเลยกันมากที่จะดูแล ป่าเขาลำเนาไพรนั้นๆ..ให้อยู่คู่กับเราไป นานๆ... เขียนได้ตรงใจก้ขอพื้นที่ได้แสดงความเห็น พิ่มเติมสักนิดนะครับ..
8 มีนาคม 2551 17:46 น. - comment id 830437
สวัสดีค่ะคุณสขิลา กลอนเพราะเห็นภาพเลยค่ะ
............................... วาดความสุขวันวานสู่แนวป่า เสน่หามีได้ไม่สุดสิ้น อดีตนั้นมักงามน่ายลยิน พาถวิลดิ้นด้นจนฝันไกล วาดทุกสิ่งพิงพาดลาดเนินฝัน เติมสวรรค์ทั่วป่าจนสดใส เป็นรางวัลตอบแทนความเหนื่อยใจ ที่ใจหายกับโลก ณ วันนี้ ได้สุขบ้างยามคว้างกับโลกกว้าง ได้ปลดปล่อยกร่อยว่างของวิถี ได้ชื่นใจให้หวนกับชีวี เพื่อฤดีเข้มแข็งแกร่งต่อไป...
8 มีนาคม 2551 20:34 น. - comment id 830481
8 มีนาคม 2551 20:50 น. - comment id 830491
8 มีนาคม 2551 20:55 น. - comment id 830495
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
