หน้าส่วนตัว
...เสียงระฆัง...แผ่วผิว...ดั่งเพลงพลิ้ว...
...คลอลมหวิว...ผ่านไป...แล้วใจหาย...
...ห้วงอารมณ์...ห่มเหงา...ให้เศร้ากาย...
...นึกเสียดาย...วันวาร...เคยผ่านมา...
...หมู่วิหค...โผผิน...บ้างบินคู่...
...แหงนมองดู...เพียงพัก...ก็ลับผา...
...ตาวันโรย...โชยอ่อน...ก่อนลับลา...
...แสงจันทรา...จะทาบ...ขนาบคืน...
...ยามลมพัด...ซัดพลิ้ว...ให้ริ้วไหว...
...ดอกหญ้าไกว...ตามเกลียว...มิเทียวฝืน...
...ม่านราตรี...แผ่รอบ...ทั้งครอบกลืน...
...น้ำค้างคืน...เย็นยาม...จะตามทัน...
...คิดทบทวน...หวนให้...ในครั้นก่อน...
...หนุนตักนอน...ขลุ่ยเรียง...ดั่งเคียงฝัน...
...มาวันนี้...ไม่พบ...เพื่อสบจันทร์...
...เหลือเพียงฉัน...กับเงา...ที่เฝ้ามอง...
-------------------------------------------------
ตามตะวัน
๔ มีนาคม ๒๕๕๑
. .ตามตะวัน. . 6 มี.ค. 2551 02:08 น. - ID 113245 
741
2
0
6 มีนาคม 2551 07:54 น. - comment id 829435
สื่อความหมายได้ตรงใจมากเลยครับ
6 มีนาคม 2551 06:49 น. - comment id 829563
ไพเราะมากค่ะ
7 มีนาคม 2551 02:40 น. - comment id 829781
แหล่งที่มา : เสียงระฆังดังว่าคิดถึง...... เอ้ๆ ..... สงสัยคนแต่งบ้านอยู่ใกล้วัดใช่มั้ยค่ะ? ei ei ^^ น่านแน่.....จิงๆด้วยอย่าเศร้าไปเลยนะค่ะ......ก็ดีนี่ที่อย่างน้อยคุณตามตะวันยังมีเรื่องให้คิดถึงเค้า ก็ดีกว่าที่ไม่มีเรื่องอะไรให้คิดถึงเลยไม่ใช่หรอค่ะ Zu Zu Na Ka !!!!!!!!!! คิดถึงคนบนฟ้าจังเลย จะรู้มั้ยน๊าว่าตรงนี้มีคนคิดถึงอยู่.....เฮ้อ !_!
7 มีนาคม 2551 15:15 น. - comment id 830019
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
