ถึงกายไกลใจยังห่วงหวงดวงใจ

รอนรอนรุ่มร้อนโอ้ใจหาย
จำต้องลาร้างไกลขวัญแก้ว
อีกหนึ่งเดือนต้องร้างลาแล้ว
ใจแป้วแป้วห่วงหวงดวงใจ
ลาลาจำลาต้องลาแล้ว
ขวัญแก้วดวงใจให้ห่วง
ลาลาต้องลาจากพุ่มพวง
สุดห่วงสุดหวงคนดี
รักรักพบรักเมื่อสาย
เสียดายแทบตายขวัญพี่
ความรักทำไมเป็นเช่นนี้
พบคนดีเมื่อจำต้องลาไกล
ฝากฝากอยากฝากก่อนลา
เธอจ๋าสัญญาโปรดจำไว้
วันนี้จำต้องร้างลาไกล
ถนมอหัวใจไว้เพื่อรักกัน

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

tacha 7 ก.พ. 2551 18:39 น. - ID 112436

1788

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/112436 ที่มา: ธัชชา ต้องลากลับบ้าน , tacha

comments powered by Disqus

อรุณสุข

7 กุมภาพันธ์ 2551 20:10 น. - comment id 821011

ทั้งห่วงทั้งหวง..นี่คงซี้กันมากนะครับ..
น้องธัชชา..แล้วอย่าลืมของฝากล่ะครับ..

โอเลี้ยง

8 กุมภาพันธ์ 2551 00:18 น. - comment id 821120
```
สวัสดีค่ะ คุณ tacha

แวะมาอ่านค่ะ
```
อรุณรุ่ง

8 กุมภาพันธ์ 2551 10:22 น. - comment id 821185