...เรื่องของเรา..

ลืมพี่..เถิดน้อง..
แม้นหมายปอง..เป็นคู่หมาย
นี่นะหรือ..คือน้ำใจ..คุณผู้ชาย
อ้างเหตุผล..มากมาย...มาบอกกัน

ลืมน้องเถิดพี่
ถึงวันนี้..หัวใจ..ได้แปรผัน
ลืมเถิดนะ..คำวอน...เคยอ้อนจันทร์
คงถึงวัน..อำลา..อย่าห่วงเลย..

โอ้รักเอย...เคยหวาน..น้ำตาลฉ่ำ
หวานน้ำคำ...หวานน้ำใจ..ใคร่เฉลย
รักจืดจาง..ห่างไกล..ไม่เหมือนเคย
หมดคำเอ่ย..จึงกล่าวลา..น้ำตาริน
โอ้คนไกล มีใครใคร..ไว้คอยรัก
ใจเคยภักดิ์...เคยซึ้ง...เคยถวิล
เคยคิดถึง..ห่วงหา..เป็นอาจิณ
ไยจึงผิน..หน้าลา...คราอยู่ไกล
เหมือนตัวเรา..ครูดอยดง..คงถูกทิ้ง
เมฆอ้อยอิ่ง....โบกมือลา..น้ำตาไหล
มีเด็กน้อย..ดอยดง..ที่พงไพร
เป็นหวานใจ...คอยปลอบ..ให้อดทน
มือเปื้อนชอล์ค..บนป่าเขา..เขาจึงทิ้ง
ลืมทุกสิ่ง..เคยสัญญา..เมื่อหน้าฝน
ลืมความอุ่น...ลืมใจนี้...ที่เคยยล
จึงหมองหม่น..บนดงดอย...น้อยใจจัง

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ครูพิม 7 ม.ค. 2551 12:09 น. - ID 111305

1097

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/111305 ที่มา: จากเรื่องเล่าของใจใครคนหนึ่ง คนที่ซึ่งเจ็บจำคำหลอกหลอน คนที่เคยผ่านหนาวเคยร้าวรอน คงถึงตอนลาความตรมระทมใจ.. , ครูพิม

comments powered by Disqus

กชมนวรรณ

7 มกราคม 2551 12:23 น. - comment id 808490

เรื่องของเราเขาไม่เกี่ยวจึงเลี้ยวหา
ขอบอกว่าของฝากถูกปากฉัน
จะถนอมออมทานวันละอัน
ลดไขมันสรรมาพาขอบคุณ


ขอบคุณจ้า มะขามหวาน หวานเหมือนคนฝาก เนาะ เอ๊ะแล้วเกี่ยวกะเรื่องของเราเปล่าหว่า อิอิ

sonax0651

7 มกราคม 2551 12:29 น. - comment id 808494


รักสลด จดจาร ขานเศร้าสร้อย
เหมือนรอคอย น้อยใจ ในความหลัง
แม้เขาร้าง ห่างไป  ไม่ชิงชัง
ยังติดฝัง ยั้งจิต คิดคอยคุณ


แวะมาสวัสดียามเที่ยงครับ

แก้วประเสริฐ

7 มกราคม 2551 12:35 น. - comment id 808497



      ชีวิตคนก็แบบนี้แหละ สิ่งใดหวังมักจะมิได้
ผมเองก็เคยชอกช้ำระกำ แรกๆแทบทำใจมิได้
แต่พอมาคิดธรรมนำข่มนั่นแหละถึงได้วางเสมอ
และไม่ค่อยจะเชื่อใจใครๆอีกแล้วล่ะ  ใครล่ะยก
เว้นพ่อกับแม่แท้ๆของเราเท่านั้น แม้แต่พี่น้อง
ที่คลานกันมาก็ยังไม่รักเราเท่า นอกจากเราจะ
รักตัวของเราเอง ทุกๆคนยากนักที่จะไม่เห็นแก่
ตัว น้อยคนเหลือเกินที่จะเข้าใจเราได้ดีกว่าเรา
เพียงกล่าวไว้เช่นนี้จ๊ะ รักเสมอ คุณครูผู้แสนงาม
แห่งเมืองเลย

            แก้วประเสริฐ.

pimchun

7 มกราคม 2551 12:55 น. - comment id 808506

แวะมาทักทายค่ะครูพิม
อย่าเศร้าไปเลยนะคะ

ก่องกิก

7 มกราคม 2551 14:01 น. - comment id 808543

คิดลืมพี่ เสียเถิดน้อง อย่าร้องไห้
ยังไม่ตาย จากกัน หรอกขวัญอ่อน
คิดสลัด ตัดอาลัย ไม่อาวร
อย่าหลอกหลอน  ตัวพี่ นี้เลยครู


 
เพลงครับเพลง

จิตรำพัน

7 มกราคม 2551 14:26 น. - comment id 808550

สวัสดีพี่ครูพิม 
เศร้าจังค่ะ...ไม่เอาแล้ว
น้องเอไปดีกว่า

ไหมไทย

7 มกราคม 2551 14:37 น. - comment id 808552

อือ....เรื่องมานเศร้าเนาะ

ก้อครุดอยดงแดนไกลเนาะ

จะสู้สาวในเมืองศิวิไล.จะได้จะใดน้อ

hotspring

7 มกราคม 2551 14:58 น. - comment id 808557

สวัสดีค่ะครูพิม
เรื่องของเรามันเศร้าจริงด้วยค่ะ

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:09 น. - comment id 808566

 สวัสดีค่ะ กชมนวรรณ

เรื่องของเขาเราอย่ากเกี่ยวจึงเลี้ยวหา
แต่บอกว่าด้วยรักจักหาให้
ทานไปเถอะหมดแล้วมะเป็นไร
จะฝากไปให้ใหม่ไม่ต้องกลัว

อิอิ..โหเพื่อนรัน..ทานวันละฟักนะ..
ทานวันละอัน...อันไหนหว่า...
อิอิอิ.................................
คิดถึงนะคะ...

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:11 น. - comment id 808569

  สวัสดีค่ะ sonax0651 

แค่น้อยใจในรักสักคราหนึ่ง
แค่รำพึงถึงเขาเฝ้าคอยหา
ด้วยใจมั่นในรักและศรัทธา
กาลเวลาไม่เคยพราก...ใจจากคุณ..

ไม่มีอะไร..ที่ไม่เปลี่ยนแปลง..
สวัสดียามบ่ายนะคะ..

pheromone

7 มกราคม 2551 15:12 น. - comment id 808570

อุดมการ์ครับ เขาเรียกว่าอุดมการณ์หรือเปล่า
เขาทอดทิ้งอุดมการณ์ หรือเขาทอดทิ้งเราครับ
 
..สวัสดีครับ

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:18 น. - comment id 808574

  สวัสดีค่ะ ลุงแก้วประเสริฐ

เป็นเรื่องเล่าที่ผ่านมานานนมค่ะลุง
เชื่อว่าทุกคนย่อมมีเรื่องสมหวังและผิดหว้ง
เป็นเรื่องธรรมดา..แต่ในช่วงเวลาที่ประสบกับ
ความผิดหวัง....ย่อมเสียใจ ท้อ  เหนื่อย..ล้า
เป็นเรื่องธรรมดา....พยายามที่จะไม่อยู่กับมันนานค่ะ...มีคนเคยบอกว่า"อย่าปล่อยให้คนอื่น
มามีอิทธิพลเหนือจิตใจเรา"...คนอื่นนั่นแหละ
ที่ทำให้ใจเราผูกพัน ยึดมั่นเป็นเจ้าของนะคะ..
คงหลีกไม่พ้นกัน..
คนใดที่มีคุรพ่อคุณแม่เข้าใจคอยดูแล  และปลอบใจ...คนนั้นเหมือนมีอ้อมกอดคอยคุ้มกันภัยจริงๆๆ...อิจฉาคนที่มีคุณพ่อคุณแม่จริงๆๆนะคะ.....ทุกวันนี้ยังจดจำและคิดถึงความอบอุ่น
จากท่านทั้งสองเสมอ..ขอบคุณค่ะลุง...ที่มีข้อคิดดีมาฝาก....รักลุงเสมอค่ะ..
ครูพิม

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:20 น. - comment id 808575

 สวัสดีค่ะ pimchun 

ขอบคุณนะคะ....
หายเศร้าแล้วละคะ
แค่ซึมๆๆเองอิอิ

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:25 น. - comment id 808577

 สวัสดีค่ะ ก่องกิก

เพลงม่ายขันหมากร้องให้ใครฟังหรือ
คนเขาลือสนั่นบ้านกลอนนั่น
มาร้องเพลงฝากไว้ทำไมกัน..
ขอพี่นั้นดูแลเจ้า..สาวบ้านกลอน...เด้อค่า..

ครุพิม

7 มกราคม 2551 15:26 น. - comment id 808578

  สวัสดีค่ะ น้องเอ..

ไม่มีอะไรมากดอกค่ะ....เรื่องเล่าค่ะเรื่องเล่า
คนกำลังมีความรัก...ไม่สมควรอ่านอิอิ
พี่เข้าใจจ๊ะ....เอาใจช่วยนะคะ..
น้องเอ....สู้ๆๆๆ

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:29 น. - comment id 808581

 สวัสดีค่ะพี่ไหมไทย

ใช่ค่ะพี่เรื่องมันเศร้าจริงๆๆๆ
ทำไม.ต้องเป็นแบบนี้.........
แต่ช่างมันเถอะนะคะพี่ขา..
ก็มันเป็นแค่เรื่องเล่า....นี่นา..

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:33 น. - comment id 808583

 สวัสดีค่ะ hotspring 

เรื่องของเรามันเศร้าค่ะ
วันพรุ่งนี้เราจะมีเรื่องสนุกกมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
สัญญาค่ะ..

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:36 น. - comment id 808584

 สวัสดีค่ะ pheromone 

เอ....ไม่แน่ใจนะคะว่าเขาทิ้งอุดมการณ์
หรือเขาทิ้งเรา...เอ๊ะ..หรือว่าเราทิ้งเขา...

ขอบคุณนะคะที่แวะมา..ยินดีที่ได้รู้จักด้วยค่ะ

วชรกานท์

7 มกราคม 2551 15:37 น. - comment id 808585

อุดมการณ์สานฝันอันบรรเจิด
จิตประเสริฐเสียสละเพื่อเด็กน้อย
งามสง่าด้วยน้ำใจครูบนดอย
เด็กและครูเฝ้าคอยคนละทาง

เด็กคอยครูหวังรู้การศึกษา
ครูคอยใครได้พาหาความฝัน
อุปสรรคขวากหนามมากั้นกัน
ทุกคืนวันเดียวดายอยู่ปลายดอย
........ล้อลายครู ครับ...

คนบนเกาะ

7 มกราคม 2551 15:42 น. - comment id 808589

     น้ำตาลหมด  รสหวานซึ้ง  ถึงคราเปรี้ยว
ไม่โดดเดี่ยว  ความเปรี้ยวนั้น  ชายฝันหา
ตาลโตนด  หมักเป็นหวาก  ลากไหมา
ต่างเฮฮา  แสนรื่นเริง  บันเทิงใจ
     เปรียบรักเจ้า  คราวแรกแย้ม  แจมความหวาน
พอเนิ่นนาน  หวานแม้หมด  ยังสดใส
เหลือความเปรี้ยว  ความอร่อย  ใช่น้อยไป
เป็นชูรส  เสริมแรงใจ  พี่เรื่อยมา

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:44 น. - comment id 808591

 สวัสดีค่ะ คุณวชรกานท์ 

อุดมการณ์สานฝันอันยิ่งใหญ่
อุดมการณ์ของใจใกล้เลือนหาย
อุดมการณ์ถูกกลืนกินจนสิ้นลาย
อุดมการณ์รักจึงสาย...โอ้ใครทำ

ยินดีที่จะมีความสุขกับงาน..
ที่เหนื่อย  หนัก.....แต่ก็สุขใจกับงานค่ะ..
สบายดีนะคะท่าน.......

ครูพิม

7 มกราคม 2551 15:55 น. - comment id 808593

  สวัสดีค่ะ พี่คนบนเกาะ

น้ำต้มผักเคยชมขมยังหวาน
แต่พอนานรสเปลี่ยนไปจึงใจหาย
นำตาลก้อนบอกขมตรมไม่วาย
นี่แหละชายหลายรักหักใจลา

พิมญดา

7 มกราคม 2551 16:58 น. - comment id 808620

เรื่องของเราใต้เงาฝัน
เรีองของเราเคยผูกพัน
เรื่องของเราเลยเหหัน
เรื่องของเราเลยเจ๊ากัน..หุหุ

ยุ่งแต่เรื่องของเรานะดีแระ
ปวดหัวเรื่องคนอื่นง่ะ...นะครูคนสวย

ช่ออักษราลี

7 มกราคม 2551 17:36 น. - comment id 808640

เรื่องของเราแสนเศร้าในวันหนาว
ก็เมื่อคราวที่รักจักห่างเหิน
หลงลืมใครคนหนึ่งเคยซึ้งเพลิน
ผ่านมาเกินไม่กี่ครากลับลาไกล

ดีค่ะ ครูน้องพิม ที่เลยคงหนาวมากนะคะยามนี้ที่บ้านพี่หนาวๆร้อนๆค่ะ
ฤดูผสม

ครูพิม

8 มกราคม 2551 11:18 น. - comment id 808645

 สวัสดีค่ะ  ลุงแทน

เมื่อยามรักห่วงหวงดวงใจยิ่ง
ทำทุกสิ่งเพื่อสร้างฝันอันสดสวย
บนทางรักยินดีสร้างหวังร่ำรวย
สองใจช่วยสานอันอันงดงาม

เมื่อหมดรักรังร้างใจห่างเหิน
ใจสะเทิ้นร่ำไห้ใจโดนหยาม
แม้จะรั้งสุดใจใคร่พยายาม
ทุกข์ก็ตามบีบคั้น...ฉันเหลือเกิน..

จะเก็บทุกอย่างไว้เปบทเรียน..ค่ะลุง

ครูพิม

8 มกราคม 2551 11:19 น. - comment id 808646

 สวัสดีค่ะ เฌอมาลย์

ณ เวลานี้..ไม่เศร้าแล้วค่า..
หมดเวลาเศร้าด้วยแหละ....
ขอบคุณนะคะ....

ลุงแทน

7 มกราคม 2551 18:30 น. - comment id 808653

 เมื่อยามรัก ผูกสมัคร รักแรกใหม่
เมื่อแรกรัก ยังสดใส  ไม่หม่นหมอง
เมื่อแรกรัก หนักเบา ก็สมยอม
เมื่อแรกรัก เป็นทองแผ่นเดียวกัน

  เมื่อรักจาง ห่างเหิน เมินไม่สน
เมื่อรักจาง หากล บ่นเข้าใส่
เมื่อรักจาง ต่างคน คงต้องไป
เมื่อรักจาง ต้องเก็บ เป็นบทเรียน

 สวัสดีคุณครู ผู้อารีย์

เฌอมาลย์

7 มกราคม 2551 18:51 น. - comment id 808661

อย่าเศร้าไปเลยค่ะ อย่างน้อยก็มีลูกศิษย์ที่รักและห่วงใยครูอีกหลายคน
รวมทั้งเฌอด้วยค่ะ

ปล..ไม่คิดมากค่ะ...ก็คุณครูบอกว่าให้..อ่านเพลินๆๆเล่นๆๆในวันหนาวๆๆๆ

กุ้งก้ามกราม

7 มกราคม 2551 20:31 น. - comment id 808709

อย่าน้อยใจเลยครูผู้เสียสละ
ถึงแม้นจะถูกพิษรักคอยหักหาญ
ทุกข์ระทมอ่อนล้ามาเนิ่นนาน
อยู่กับการรอคอยแอบน้อยใจ

จงลืมเถิดความหลังครั้งปวดร้าว
ลืมเรื่องราวหนาวเหน็บอย่าเก็บไว้
มามุ่งมั่นกูลเกื้อเพื่อเด็กไทย
จะก้าวไกลเชิดหน้าจากป่าดอย

ถึงจะเป็นครูดงดอยใช่ด้อยค่า
หากศรัทธาในหน้าที่มิเสื่อมถอย
อีกไม่ช้าจะสมหวังดั่งรอคอย
เมื่อเด็กน้อยเติบใหญ่ดั่งใจครู

แวะมาปลอบใจครูเด้อ

เพียงพลิ้ว

8 มกราคม 2551 10:39 น. - comment id 808867

ลืมไม่ลงค่ะ

เรื่องของเราน่าจดจำออกค่ะ

ครูพิม

8 มกราคม 2551 10:53 น. - comment id 808877

  สวัสดีค่ะ พิมญดา

เรื่องของเราถึงคราวจาก
ผ่านเรื่องมากพาปวดหัว
เรื่องของเรามันพันพัว
เรื่องของตัวเรืองของเรา.เศร้าจริงๆๆ

จ้ายุ่งแต่เรื่องของเราค่ะ..
เรื่องของคนอื่นไม่ยุ่งค่ะ

ครูพิม

8 มกราคม 2551 10:56 น. - comment id 808879

  สวัสดีค่ะพี่เจี๊ยบ ช่ออักษราลี 

เรื่องของเราเศร้านักรักห่างเหิน
พี่มาเมินน้องไกลจึงใจหาย
ถึงเวลาลาแล้วนะพี่ชาย
ไม่เสียดายคนหลอก..ขอบอกไป..

ครูพิม

8 มกราคม 2551 19:17 น. - comment id 808970

  สวัสดีค่ะ พี่กุ้ง

ขอบพระคุณพี่ชายหมายมาปลอบ
น้องขอตอยไมตรีที่ส่งถึง
คำหลายคำฝากไว้ใจตราตรึง
ถ้อยคำหนึ่งดูแลกันวันหม่นใจ

อยากลบเลือนความช้ำระกำอก
ใจกับหมกแผลร้ายที่กรายใกล้
ไม่อาจเผยความช้ำระกำใด
เก็บซ่อนไว้เตือนตนเป็นบทเรียน

งานคือสิ่งอำนวยช่วยสร้างสุข
ใจสนุกกับงานเรื่องอ่านเขียน
สอนให้เขาเข้าใจในการเรียน
ให้พากเพียร....ขยัน...หมั่นอดออม..

ขอบคุณสำหรับความห่วงใย

ครูพิม

8 มกราคม 2551 19:22 น. - comment id 808973

  สวัสดีค่ะ เพียงพลิ้ว..

ใช่เรื่องของเรา.....
ลืมไม่ลงจริงๆๆๆ

สบายดีนะค..

อ้าย

10 มกราคม 2551 16:08 น. - comment id 809771

ลืม......ลืมพีหรือยัง.....
หากลืมแล้วคึดฮอดไหม่เด้อ......ห้ามลืม

ครูพิม

10 มกราคม 2551 21:06 น. - comment id 809846


บ่เคยลืมอ้ายคนนี้
เด้อค่า..

+ comment แสดงความคิดเห็น

ครูพิม

ชื่อกลอน

ปรารถนา

เพียงพอ...เท่านี้..แหละที่รัก..

สุขสันต์วันสงกรานต์

เสียงแคนเอิ้นสาว

สำนึกผิด

นัยรัก

ฝนหลง...

ย้อนกลับ...ประทับขวัญ

รอยไม้เรียว.

ขอบคุณ..แสนอุ่นใจ

กลอนทั้งหมด 390 กลอน

ชื่อเรื่องสั้น-นิยาย

ผู้หญิง..มีเหตุผลที่ฟังขึ้นเสมอ....

นังเมียโง่..

เรื่องสั้น-นิยาย ทั้งหมด 2 เรื่องสั้น-นิยาย

ชื่อบล็อก

คิดยังไงบ้าง เมื่อคุณอ่านจบ

กรวดน้ำครานี้...ลาทีปีเก่า

ขำขำ ว่าด้วยเรื่องก่อนและหลังของคน(เคย)รัก

บล็อก ทั้งหมด 3 บล็อก

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน

ครูต้นทาง...

ลูกพี่