เริ่มจะคุ้นเคย..... กับความเหงาที่เข้ามาเยือน เป็นเสมือนเพื่อน... ที่คอยย้ำเตือน...ให้ทำใจ... คุ้นเคย...ฤๅ..เคยคุ้น... กลิ่นอันหอมกรุ่นของพฤกษาไสว เหมือนกลิ่นเนื้อนาง...ของบางใคร ยังกรุ่นกลิ่นในทรวงนี้...ตลอดกาล ชาชิน... กับความขมปร่าลิ้น...มิมีหวาน สุขที่บางเบา...เคียงเศร้าที่ยาวนาน ตราบอวสาน...จวบสายกาลกลบกายและใจ ยินดี...ที่จะรับความรู้สึก แม้นในส่วนลึก...อ้างว้างมิห่างหาย คุ้นเคย...ฤๅ...ชาชิน...ตราบดิ้นตาย มีความหมายอะไร...ให้คำนึง... ๏ สายวสันต์ยังฉ่ำชื้น.................วสันต์ พรมพร่างหว่างคืนวัน.................ค่ำเช้า น้ำตาแห่งโศกศัลย์......................ไหลเอ่อ คงแต่ความตรมเศร้า....................ชั่วฟ้าดินสลาย๚ะ๛
21 ธันวาคม 2550 14:23 น. - comment id 803154
ลวดลายเก่ามุขแก่แย่สิพี่ จะต้องมีลุคใหม่เร้าใจกว่า อีหรอบเดิมมาดเดิมเริ่มชินชา เตือนแต่เรื่องกินยาระอาตาย ต้องให้เร้าใจหน่อยซ๊ อิอิ
21 ธันวาคม 2550 15:44 น. - comment id 803180
แวะมาทักทายค่ะ.... เคาะบ่อย ๆ เดี๋ยวสนิมก็ค่ะ....
21 ธันวาคม 2550 20:14 น. - comment id 803274
สวัสดีค่ะคุณอาบินเดี่ยวไม่ได้อ่านนานเลยสบายดีนะคะ หนูก็ยุ่งๆงานเยอะเหมือนกันคะ แวะมาบอกว่าคิดถึงเสมอนะคะ
21 ธันวาคม 2550 20:20 น. - comment id 803277
ดาบดี ฤๅ ครั่นคร้ามสนิม คุณบินเดี่ยวห่างหายไปนานนะครับ ยินข่าวว่างานยุ่งมาก เอาใจช่วยนะครับ
21 ธันวาคม 2550 21:16 น. - comment id 803294
สวัสดีครับ คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ ความชาชินยินเยี่ยงกาลวิโยคยังสั่นไหว ฉันใด ความคุ้นเคยในรสแห่งการสัมผัส ยังคุกร่นฉันนั้น
22 ธันวาคม 2550 14:07 น. - comment id 803387
ชินชามากกว่ามั้งคะ
22 ธันวาคม 2550 20:40 น. - comment id 803508
คุ้นเคย..ฤๅ..ชาชิน กับการถวิลการห่วงหา แน่นอนในอุรา รู้ดีว่าเป็นอย่างไร น่าจะคุ้นเคยน๊า อิอิ