เช้าขึ้นมาตีห้าเปิดรั้วเหล็ก ตัวไม่เล็กคางคกมันรอออก เปิดให้แล้วมันก็โดดป๊อกป๊อก ร้องอ่อกอ่อกโดดไปทางขวามือ พอเย็นค่ำคางคกก็กลับบ้าน ไปทำงานกลับมาขออาศัย มุดเข้าที่กระถางไม้คุ้มหลบภัย ได้อาศัยร่มเย็นเป็นสุขดี มาเย็นหนึ่งคกมันไม่โดดเข้า ใจของเราก็ห่วงใยคำนึงถึง คิดอะไรไปต่างต่างพรางรำพึง ระลึกถึงเอาใจช่วย ให้รอดตาย ตอนเช้ามืดตื่นขึ้นมาที่ไหนได้ คกตัวร้ายนั่งรอเข้าตาปริบปริบ เปิดรั้วให้ก็โดดเข้าอย่างเร็วรีบ คงถูกบีบจากตัวเมียเหมียนเหมียนกัน