กลับมาแล้วล้านนาเคยลาจาก คิดถึงมากยามไกลใจโหยหา ซบไอดินกลิ่นหอมน้อมกายา หลั่งน้ำตารินรดปลดปล่อยใจ เคยอาศัยเล่าเรียนเพียรศึกษา ช่วงเวลาหนึ่งมีที่อาศัย เพียงหยุดพักซักถามความในใจ แจ้งเกริกไกรความรู้จากครูบา ถิ่นนักบุญอุ่นรักประจักษ์แจ้ง หล่อหลอมแรงพลังหวังใจคว้า สัจจะจริงทิ้งเปลือกเลือกปัญญา เพื่อบ่ายหน้าสู่สวรรค์ทุกวันวาร กราบอาจารย์สร้างสมบ่มความรู้ เผชิญสู้มายากล้าอาจหาญ มิยอมเป็นเช่นทาสแห่งหมู่มาร แม้นวายปราณยืนสู้ดูสักครา มีเธอหนึ่งซึ้งใจให้พิงพัก สุดแสนรักผ่านกลอนวอนภาษา ถึงแปลกหน้าไม่แปลกใจในกานดา ด้วยแววตาเธอมีรักหมั่นทักทาย รักตอบรักวันนี้มีเธออยู่ แม้ไม่รู้วันข้างหน้ากานดาหน่าย คงยินดีปรีดาถ้ากลับกลาย อย่างน้อยได้เคยรักดูสักคน พอใจแล้วเท่านี้มีไม่มาก แสนหายากเธอที่มีรักล้น ให้แก่กันทุกวันเนิ่นนานจน ฉันสับสนเธอคนรักดั่งชีวา.....
คีตากะ 9 ธ.ค. 2550 03:39 น. - ID 110428 
1080
2
0
9 ธันวาคม 2550 16:29 น. - comment id 798236
หวัดดีครับ ผ่านมาเยี่ยมครับ...
9 ธันวาคม 2550 20:56 น. - comment id 798274
ตกลงเจอกันหรือป่าวอะคะ
10 ธันวาคม 2550 14:23 น. - comment id 798388
อ่านแล้วคิดถึงบ้านที่เชียงใหม่จังไม่ได้กลับไปตั้ง 2 ปี
10 ธันวาคม 2550 22:37 น. - comment id 798554
นอนสบายดีไหมรถไฟอะคะ..อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
