ใช่เลือนลืมคำย้ำตรอง ใจจองแน่แน่วแก้วขวัญ กี่ปีกี่เดือนกี่วัน คงมั่นเพียงเธอเสมอมา ล่องลอยทั่วแคว้นแดนดิน โผผินพันพัวทั่วหล้า มิเคยลืมเลือนเพื่อนฟา ติดตามกันมาเนิ่นนาน แต่ถูกตัดสิทธิ์ปิดกั้น แบ่งชั้นเนื่องข่าวเล่าขาน ถ้ามองให้ซึ้งบึ้งมาน สัมพันธ์อาจสานมั่นคง เพียงพร่ำภาวนาสวดมนต์ ดาลดลรู้สิ่งประสงค์ ส่วนลึกดวงจิตพะวง ลุ่มหลงเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
16 พฤศจิกายน 2550 17:17 น. - comment id 789550
อ่านเล่นๆ แต่ก็ไพเราะดีนะครับ การร้อยเรียงอักษรออกเป็นเรื่องราวถือว่าเป็นศิลปะอย่างหนึ่งนะครับ
16 พฤศจิกายน 2550 21:28 น. - comment id 789600
ดีค่ะ อ่านแล้ว เม้นท์ แล้วนะค่ะ แสดงตัวว่าเข้ามาอ่านผลงาน ...ค่ะ..
17 พฤศจิกายน 2550 00:39 น. - comment id 789708
นี่ก็เพ้อจนสิ้นลมตรมเพราะรัก ด้วยอกหักรักขมตรมสุดฝืน อยากหยุดวันเวลามาขอใจคืน ลบขมขื่นวางไว้ใกล้ใกล้เธอ.
17 พฤศจิกายน 2550 10:14 น. - comment id 789817
เพ้อ...เจ้อ
17 พฤศจิกายน 2550 11:53 น. - comment id 789895
อาการ "เพ้อ" เป็นงานอดิเรกหรือป่ะค่ะ....
17 พฤศจิกายน 2550 12:03 น. - comment id 789905
สงสัยจะไม่สบาย ไข้ขึ้นสูง อย่าลืมทานยา นะคะ เดี๋ยวเพ้อไม่หยุด อะคริๆๆ ผ่านมาแซว