หน้าส่วนตัว
๏ เขาผิดแผกจากเผ่าชาวกระเหรี่ยง
ซ้ำสำเนียงก็ห่างไกลในเชื้อแถว
เทียบรูปร่างแร้งร้ายคล้ายวี่แวว
คงไม่แคล้วผีบ้าแห่งป่าดอย
ยามน้ำค้างปรอยลงท่ามพงไพร
หนาวสุดขั้วหัวใจเขาไม่ถอย
อาศัยเดือนและดาวพร่างพราวคอย -
เอื้อแสงน้อยปลอบขวัญถิ่นกันดาร
ทุกขวากหนามขวางกั้นเขาฟันฝ่า
จวบศรัทธาชาวเขาเล่าลือขาน
"ผีบ้าแห่งอมก๋อย" ร้อยตำนาน
อุดมการณ์ที่ปรากฏพึงจดจำ
บทกวี.."ผีบ้าแห่งอมก๋อย"
เราเรียงร้อยเพราะปลื้มและดื่มด่ำ
เปรียบปิดทองหลังพระเขากระทำ
ขอกล่าวย้ำ"หมอนิเทศน์ สุขสามัคคี"
เราอาสาสานฝันร่วมเจตนา
ด้วยศรัทธาจากเพื่อนพ้องน้องพี่
ท่ามขุนเขาดื่นดาวพราวราตรี
ปณิธานนี้จักสืบไปในนิรันดร์ ๚ะ๛
อัลมิตรา ขอคารวะหมอแป๊ะด้วยหัวใจ
อัลมิตรา 13 พ.ย. 2550 16:25 น. - ID 109568 
4147
12
0
13 พฤศจิกายน 2550 16:32 น. - comment id 787887
ผู้น้อยขอคารวะบทสรุปนี้
13 พฤศจิกายน 2550 16:33 น. - comment id 787888
คัดลอกมา จาก http://www2.jsl.co.th/show_program.php?id=1453 จะมีสักกี่คนที่ยอมเสียสละความสุขสบายของตัวเอง เพื่อไปลำบากตรากตรำบนพื้นที่ที่ทุรกันดาน ห่างไกลจากความเจริญ ไร้ซึ่งเกียติยศชื่อเสียง และเงินทอง แต่สำหรับเขา นิเทศน์ สุขสามัคคี หัวหน้าสถานีอนามัยบ้านนาเกวียน อำเภอ อมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า "หมอเแป๊ะ" กลับยอมละทิ้งความสุขเพียงเพื่ออยากช่วยเหลือชาวบ้าน เพราะนิยามความสุขของหมอแป๊ะไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง แต่ความสุขของเขาอยู่ที่การให้ ที่ไม่ใช่การให้เงินหรือสิ่งของ แต่เป็นการให้ที่อุทิศตัว และหัวใจให้กับการดูแลรักษาชาวบ้าน เกือบ 10 ปี ที่หมอแป๊ะทำงานด้วยหัวใจ ไม่ใส่ใจกับเครื่องแบบ และทรงผม หลายคนเมื่อเห็นเขาครั้งแรกไม่เคยมีใครเชื่อว่าเขาเป็นหมอ ด้วยความที่เป็นคนกล้าไม่เคยเกรงกลัวใครทำให้ได้รับการประกาศจากทางการว่าเป็นหนึ่งในผู้มีอิทธิพล แต่สำหรับชาวบ้านแห่งดอย อมก๋อย หมอแป๊ะเป็นที่รักของทุกคน แต่กว่าที่หมอแป๊ะจะได้รับการยอมรับจากชาวบ้านต้องใช้เวลานานหลายปี ต้องต่อสู้กับความเชื่อ วัฒนธรรม และประเพณีของชาวบ้าน หมอแป๊ะเล่าว่า " กว่าที่จะทำให้ชาวบ้านยอมรับในตัวเราต้องต่อสู้กับความเชื่อเดิมของเขา แรกๆ ก็ต่อต้าน โดยเฉพาะกับคนแก่จะไม่ยอมคุยกับเราเลย เราก็ต้องใช้วิธีเข้าหาชาวบ้านด้วยการช่วยทำไร่ สร้างบ้าน ช่วยทุกอย่างที่ช่วยได้ เพื่อให้เกิดความไว้ใจ บางครั้งก็มีท้อเหมือนกันอย่างตอนฉีดวัคซีน เราก็เตรียมวัคซีนใส่กระติกน้ำแข็งไป พอไปถึงไม่มีใครยอมให้ฉีด ผมโมโหมาก เตะกระติกวัคซีนกระจาย กว่าผมจะเดินทางมาถึงที่นี่ใช้เวลาตั้ง 4 -5 วัน ตอนนั้นคิดว่าเรามาช่วยทำไม ทำไมไม่รักตัวเอง ก็เลยกลับเลย แต่ก็มานั่งคิดว่าเขาอาจไม่รู้ถึงความตั้งใจของเราก็เลยฮึดใหม่ เราเปลี่ยนวิธีการโดยบอกชาวบ้านว่า ถ้าฉีดวัคซีน หรือมาฝากท้องที่หมอจะเพิ่มชื่อรับรองให้เป็นคนไทย เกือบปี กว่าที่ชาวบ้านจะยอมรับแม้จะเหนื่อยยากแต่แค่ได้เห็นรอยยิ้มจากชาวบ้านก็มีความสุขแล้ว ผมอยากอยู่แบบนี้เพราะได้ใช้วิชาความรู้อย่างเต็มที่ ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อชาวบ้าน ผมจะอยู่ที่นี่ตลอดไปจนกว่าเราจะเดินไม่ได้ " ทุกวันนี้ หมอแป๊ะไม่ได้เป็นแค่หมอสาธารณสุข แต่เขายังเป็นหมอ เป็นนักพัฒนาชุมชน เป็นนายธนาคารของชาวบ้าน และที่สำคัญหมอแป๊ะเป็นที่รักของชาวบ้าน ชีวิตของคนๆ หนึ่ง ที่เต็มไปด้วยอุดมการณ์กับความตั้งใจที่จะอุทิศตัวเพื่อชุมชน แม้จะทำงานแบบปิดทองหลังพระ แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับมามีค่ายิ่งกว่าสิ่งอื่นใด นั่นคือ "..ความสุขของชาวบ้านแห่งดอยอมก๋อย .." ด้วยจิตคารวะ
13 พฤศจิกายน 2550 16:33 น. - comment id 787890
เธาอาสา ร่วมใจ ศรัทธา มีเมตตา ต่อพื่อน น้องพี่ กลางขุนเขา มองดาว คืนนี้ คิดถึงพี่ บ้างไหม แจ่มจันทร์ ๚ะ๛ที่ 1....ไหมเอ่ย/////ลุ้นๆๆๆๆ
13 พฤศจิกายน 2550 16:49 น. - comment id 787902
มาคาราวะด้วยใจค่ะ...ทำงานด้วยจิตวิญญาณ....แม้ต้องใช้เวลานาน.....ก็จะทำ...
13 พฤศจิกายน 2550 17:12 น. - comment id 787917
เขาไม่ใช่ผีบ้า แต่เขาคือเทวดาแห่งบ้านอมก๋อย
13 พฤศจิกายน 2550 17:29 น. - comment id 787936
เห็นด้วยกับคุณบนข. มนุษย์ใจสูงแบบนี้มีหนึ่งในหกสิบล้านอ่ะง่ะ
13 พฤศจิกายน 2550 17:41 น. - comment id 787942
บุคคลอย่างนี้ ใช่ผีบ้าหรอกค่ะ พวกผีบ้าหนีมาอยู่ในเมืองแดนศิวิไล หมดแล้วเพราะอยู่ไม่ได้หรอกที่กันดาน
13 พฤศจิกายน 2550 18:06 น. - comment id 787959
แวะมาชื่นชมผลงานจ้า... ดีจ้า..ดี..ดี..ดี..
13 พฤศจิกายน 2550 18:19 น. - comment id 787971
13 พฤศจิกายน 2550 20:06 น. - comment id 788038
คิดถึงนะคะ
13 พฤศจิกายน 2550 20:45 น. - comment id 788054
......
น้อยที่จะมีคนเช่นนี้...ขอคารวะด้วยใจ.... ปล....น้องต้นปีหรือน้องธันวานะที่จะซ้อนมอไซด์...
13 พฤศจิกายน 2550 21:28 น. - comment id 788070
ขอร่วมคารวะด้วยใจ ได้ยินชื่อมาหลายครั้งแล้วทุ่มเทและเสียสละจริงๆ ในบ้านเมืองนี้คงมีไม่มากนัก
13 พฤศจิกายน 2550 21:31 น. - comment id 788071
หาได้ไหมในปัฐพีนี้ที่จะเหมือนเขา...
13 พฤศจิกายน 2550 23:37 น. - comment id 788146
เป็นบทสรุปที่น่าประทับใจมาก "เห็นแก่ตัวให้น้อยกว่าคนอื่น"
13 พฤศจิกายน 2550 23:47 น. - comment id 788149
เคยดูสาระคดีเกี่ยวกับหมอแป๊ะทาง ทีวี เลื่อมใสมานานแล้ว ขำตอนที่เด็ก ๆ พากันวิ่งไม่รู้หัวรู้หางเวลาหมอแป๊ะเดินเข้าหมู่บ้านมา เด็ก ๆ คงกลัวเข็มฉีดยา
14 พฤศจิกายน 2550 06:04 น. - comment id 788179
อยากเห็นตัวจริงเค้าจังเลยเพราะยอป่าก็เคยได้ยินชื่อนี้มานานแล้ว มีเยอะนะคะ ที่จะมาเสียสละความสุขส่วนตัว....นี่คือคือของขวัญพิเศษมอบเป็นของขวัญให้กับพ่อหลวง-แม่หลวง และประชาชนที่อยู่ห่างนะแดนไกลโพ้น
14 พฤศจิกายน 2550 10:08 น. - comment id 788245
เห็นแก่ตัวให้น้อยกว่าคนอื่น ถ้าทุกคนคิดได้อย่างนี้ โลกคงวุ่นวายลดลงเยอะเลยนะคะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:42 น. - comment id 788325
คำว่าผีบ้า.....ในความหมายของคนเหนือเป็นไปได้ 2 กรณี คือ....กรณีทางบวก คือคนที่ทำอะไรไม่เหมือนชาวบ้านเขาคือทำแบบสุดๆทุ่มเทมากๆ แต่ส่งผลทำให้ตนเองและสังคมดีอีกอย่างคือบ้าแบบต้นฉบับบ้ามาตั้งแต่เกิดสติไม่ดีหรือคนที่เสียสติต้องเข้าสวนปรุงน่ะ....กรณีของหมอแป๊ะเขาบ้าระห่ำ...ทำงานแบบสุดแบบบ้าอุดมการณ์ที่เกินร้อยครับ.....ปัจจุบันหมอแป๊ะลงมาอยู่ที่บ้านนาจร อำเภอแม่แจ่ม ณ ที่นี่ก็กันดารไม่แตกต่างจากอมก๋อยมากนักแต่ถามว่าที่สุดของที่สุดก็คงเป็นอมก๋อยครับ ความตั้งใจของหมอแป๊ะยังคงเต็มเปี่ยมที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนในดงดอยให้ได้มีโอกาสใกล้เคียงกับคนพื้นราบครับ...ด้วยเหตุฉะนี้พวกเราจึงอยากเป็นส่วนหนึ่งของการเติมเต็มอุดมการณ์ของเขา
14 พฤศจิกายน 2550 12:55 น. - comment id 788335
วันที่เขาออกรายการทีวี"ฅนค้นฅน" เราก็ไม่ได้ดู สงสัยว่าวันนั้นจะหลับ วันที่คุณเอื้องอังกูรแจ้งในกระทู้ว่าจะได้พบเขา เมื่อไปโครงการฯ ที่ อ.อมก๋อย ก็ยังรู้สึกเฉย ๆ น้องต้นปีและเพื่อนคนอื่น ๆ ตื่นเต้นจนออกนอกหน้า ประมาณว่าอยากพบเขาเต็มประดา เราก็ยังนิ่งอีก เขาเป็นใคร สำคัญยังไงกันนะ ทำไมหลายคนรู้สึกยินดีที่จะไปพบเขา วันที่คุณเอื้องอังกูรให้เบอร์โทรศัพท์ของเขามา เพื่อให้ติดตามสอบถามเรื่องความต้องการของเวชภัณฑ์ ก็สอบถามไปตามเนื้องานเท่านั้น ยังไม่รู้สึกอึ่นใดเป็นพิเศษ ยิงคำถามไป แล้วก็จดคำตอบอย่างละเอียดมา โทรศัพท์ไปหาแค่ครั้งเดียว ได้เรื่องแล้ว ก็แล้วกัน .. ไม่ได้ชวนสนทนาอื่นใดอีก กระทั่งมีเวลาว่างพอที่จะสืบค้นข้อมูลเกี่ยวกับ อ.อมก๋อย ที่ google มีชื่อหมอแป๊ะ ผีบ้าแห่งอมก๋อยผุดมาให้เห็น เออ .. เข้าไปอ่านสักหน่อย จะเป็นไรไป ถือว่าเป็นส่วนเสริมละกัน ก่อนที่จะไปค้นหาข้อมูลของ อช.ออบหลวง รู้สึกดีจัง ที่ตัดสินใจเข้าไปอ่านความเป็นมาของเขา กระทั่ง search หาชื่อเขาตรง ๆ เลยที่ google ก็พบข้อมูลอีก เขาเป็นคนที่น่าทึ่งมาก .. เป็นบุคคลที่สมควรต่อการเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เป็นผู้ที่เสียสละโดยแท้ ทำให้เราย้อนนึกถึงตอนที่เราเขียน hero .. คุณคือวีรบุรุษ ... ซึ่งหมอแป๊ะก็คือหนึ่งในวีรบุรุษในสายตาของเรา วีรบุรุษในสายตาของเรา ไม่จำเป็นต้อง หล่อ เท่ห์ รวย หมอแป๊ะรูปลักษณ์เหมือนผีบ้า แต่เขาก็งดงามในหัวใจเรา หมอแป๊ะจะรอรับเราที่ อ.อมก๋อย และจะอยู่กับเราที่หมู่บ้านของชาวกระเหรี่ยง ซึ่งตรงนั้น บทพิสูจน์ต่าง ๆ คงจะกระจ่างได้ดีกว่า เสียงลือเสียงเล่าอ้างตามสื่อต่าง ๆ ว่าจะซื้อที่โกนหนวดไปฝากหมอแป๊ะ นะ .. วางไว้ให้ตรงหน้า แล้วลุกเดินออกมา .. ไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา .. เขาคงมีภาระมากมายในขณะนั้น .. ถ้าเราไม่ลืมเสียก่อน .. แน่นอน ที่โกนหนวด สำหรับเขา
14 พฤศจิกายน 2550 13:19 น. - comment id 788344
ถ้าประเทศไทยมีประชากรที่มีลักษณะแบบนี้คงดีไม่น้อยนะคะ "เห็นแก่ตัวให้น้อยลง"
14 พฤศจิกายน 2550 14:36 น. - comment id 788389
อิอิ ส่งมาให้อ่านบ้างซิยอดหญิง ผมมันไม่มีเงิน ซื้อยากจนจ้า
แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2550 15:04 น. - comment id 788418
มาชื่นชมผีบ้าอมก่อย..เจ้า ทำเพือคนอื่น..หายากแต๊ๆในสมัยนี้
15 พฤศจิกายน 2550 10:23 น. - comment id 788776
คุณก้าวที่..กล้า .. ค่ะ บทสรุปของเขาชัดเจนดี คุณก่องกิก .. แถวยาวแล้วนะ ยังคิดต่อแถวอีกเหรอ คุณโคลอน .. เขาเป็นแบบอย่างให้ระลึกถึงเสมอ นะ คุณบนข .. เป็นพ่อทูนหัวของหลายคนด้วย เด็ก ๆ หลายคนเขาตั้งชื่อให้ เขาทำคลอด คุณเทวดาเดินดิน .. ยังมีมากกว่านั้นค่ะ เพียงแต่พวกเขาปิดทองหลังพระ ใครไม่สังเกตอาจไม่เห็น คุณกชมนวรรณ .. เป็นคำเปรียบเทียบค่ะ หมายถึงคุณที่มุ่งจุดหมายอย่างแน่วแน่ ค่ะ คุณหมอนอิง .. ขอบคุณค่ะ คุณSilver Snitch .. ถ้าอยู่ใกล้ ๆ จะชวนไป คุณยอป่า .. อั่นแน่ ! คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. น้องต้นปี น่ะ คุณกุ้งก้ามกราม .. อัลมิตราเพิ่งได้ยินชื่อและสืบค้นประวัติเขามาไม่นานนี้เองค่ะ คุณครูพิม .. ก็คงคล้าย ๆ กับ ดาบวิชัย .. ผู้ที่เสียสละจริง ๆ คุณผู้หญิงไร้เงา .. เขาสรุป ค่ะ คุณฤกษ์ .. อย่าว่าแต่เด็ก ๆ เลย อัลมิตราเองก็ยังไม่ถูกกับหมอสักเท่าไหร่ ไม่ชอบหรอก ถูกฉีดยาน่ะ คุณเฌอมาลย์ .. ใช่ ถ้าทุกคนคิดอย่างนี้ โลกจะน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย คุณเอื้องอังกูร .. อืมม บ้าอย่างเขา อัลมิตราเข้าใจ ถือว่าบ้าในเชิงสร้างสรรค์เป็นประโยชน์ต่อสังคม ส่วนพวกบ้าสติแตกที่จะต้องทำการเข็นเข้าสวนปรุงนั่น ก็อีกเรื่องหนึ่ง คุยด้วยคงคนละเรื่องละราวไป อันที่จริงสมญาก็เหมาะกับเขานะคะ บ้าระห่ำ บ้าเกินพิกัด .. คุณช่อแก้ว .. ค่ะ แผ่นดินจะสูงขึนอีกเยอะเลย คุณแก้วประเสริฐ .. อัลมิตรามีที่ไหนกันล่ะ .. คุณไหมไทย .. ใช่ค่ะ ยิ่งกว่าหาช้างเผือกเสียอีก
17 พฤศจิกายน 2550 11:20 น. - comment id 789877
เคยได้ดูหมอแป๊ะตอนออกเจาะใจสมัยมัธยม ตอนนั่นก็รู้สึกชื่นชมหมอแป๊ะ และปี 2550 ช่วงเดือนเมษา รายการคนค้นคนก็ไปเจาะลึกชีวิตหมอแป๊ะ ก็ได้ดูอีก ยิ่งรู้สึกชื่นชมชื่นชอบ ตอนแรกที่คุณอัลมิตราชวนไปอมก๋อย ก็ปฏิเสธเค้าไปเนื่องด้วยมีภารกิจมากมาย แล้วคุณอัลมิตราก็บอกว่าไปเจอหมอแป๊ะด้วยน่ะ ก็ตอบตกลงทันที เพราะว่าจะไปเจอฮีโร่ในดวงใจตอนมัธยมที่เราชื่นชอบเค้า ถ้าเจอไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไร คงยิ้มให้หมอแป๊ะมั้ง
20 พฤศจิกายน 2550 21:08 น. - comment id 791244
ตื่นเต้นใช่ไหมล่ะ น้องต้นปี เพราะว่าใกล้จะได้พบกับฮีโร่ในดวงใจแล้วนี่นา สำหรับอัลมิตรา ยังหาความรู้สึกที่เรียกว่าตื่นเต้นไม่เจอ บอกตรง ๆ รู้สึกเฉย ๆ น่ะ อาจจะเป็นเพราะว่ามีเรื่องอื่นต้องคิดมากกว่า เช่นเรื่องสภาพอากาศที่หนาวเหน็บ ส่วนเรื่องอื่น ๆ ก็ไม่ได้หนักใจอะไร เพราะทำการตกลงกับผู้ร่วมเดินทางไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว ว่า .. ทุกคนจะต้องดูแลตัวเอง อย่าได้คาดหวังว่าจะได้รับบริการอะไร นอกจากจัดหารถให้ เรียกได้ว่า .. คราวนี้ได้วัดใจกันล่ะ น้องต้นปีจะได้พบกับเพื่อนบางคนที่เคยไปร่วมกิจกรรมปันน้ำใจให้น้องที่ศรีสะเกษ และก็จะได้พบกับเพื่อนที่เคยไปร่วมโครงการเพื่อนพ้องน้องพี่ ฯ ที่ชัยภูมิ และที่สำคัญ จะได้พบเพื่อนใหม่ที่มีอุดมการณ์เดียวกัน สำหรับกิจกรรมเพื่อสังคม ซึ่งในสองหนแรก น้องต้นปีก็ได้พบความแตกต่างในบางสิ่งบางอย่างแล้ว ตรงนี้เรียนรู้ได้ หนนี้ บอกได้เลยว่า เป็นอีกครั้งที่น้องต้นปีจะพิสูจน์หัวใจของตนเองว่า มาทำค่ายเพื่ออะไร ? หาคำตอบให้ได้นะ ..
14 พฤษภาคม 2551 10:47 น. - comment id 849693
เราไม่เคยดูรายการที่หมอแป๊ะไปออกเลยแต่เพื่อนเคยเล่าให้ฟ้งเราจึงหาอ่านบทสัมภาษณ์ตาม net อ่านแล้วโอ้ท่านเป็นคนที่น่ายกย่องมากๆ ศุกร์นี้เราจะไปที่บ้านทูจอง อ.อมก๋อย อยากเจอหมอแป๊ะจัง
22 ตุลาคม 2552 19:42 น. - comment id 1055174
คนเรามีเอกลักษณ์ของตัวเองน่ะดีแล้ว เหมือนคนศรีสะเกษ
21 มกราคม 2553 13:26 น. - comment id 1089036
ยังจำผมได้ไหมครับ เต๊าะพิจิตรครับ
28 มกราคม 2553 11:59 น. - comment id 1092579
คนดีดีอย่างนี้ซิครับที่สังคมของเรายังต้องการอีกมากมาย ตนที่อยากเห็นสังคมดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
