Silver Snitch

6 พฤศจิกายน 2550 01:46 น. - comment id 663395

Soory 
I made you miss understanding.
I'm study Medical (science - lab for dental) 
year 1 (begining)

take care

ด า ว ร ะ ด า

6 พฤศจิกายน 2550 01:51 น. - comment id 663398

มาคาระวะร่วมกับป้าดอกไม้ครับ
อาจารย์แก้ว
เกินบรรยายจริงๆครับ

ห่มผ้าหนาๆนะครับเวลานอน
อากาศหนาวลงทุกวัน

White roses

5 พฤศจิกายน 2550 21:39 น. - comment id 783343

แวะมาอ่านโคลงงดงามค่ะ..เปลี่ยนเร็วจัง...

เก็จถะหวา

5 พฤศจิกายน 2550 21:53 น. - comment id 783357

คารวะอีกรอบ

โคลงเพราะค่ะ
อยากเรียนรู้อีกแล้ว
จะไหวไหมนี่ อิอิ

มณีจันทร์

5 พฤศจิกายน 2550 22:19 น. - comment id 783385

แวะมาอ่านโคลงอันไพเราะค่ะ 
สบายดีมั๊ยค่ะ...ห่มผ้าอุ่นๆนะคะ

งิ้มค่ะ

5 พฤศจิกายน 2550 22:32 น. - comment id 783397

สวัสดีค่ะ คุณแก้ว 
     งิ้มเองค่ะ แวะมาเยี่ยมนะคะ

พิมญดา

5 พฤศจิกายน 2550 22:48 น. - comment id 783415

เพราะคะ
แบบนี้พิมแต่งมะเป็นอะคะคุงลุงแก้ว

กุหลาบสีแดง

5 พฤศจิกายน 2550 23:25 น. - comment id 783439

 เพลงบรรเลงประกอบเพราะมากคะ

เพียงแพรว

6 พฤศจิกายน 2550 07:14 น. - comment id 783538

พลิกเปลี่ยนไปไหนค่ะ อิอิ

ที่นี่หนาวจังเลยค่ะ ที่โน้นเป็นไงบ้างคะ
สบายดีนะคะ

คนบนเกาะ

6 พฤศจิกายน 2550 07:22 น. - comment id 783542

สวัสดีครับท่านพี่ มาเล่นโคลงสี่เหมือนกันเหรอครับ   ผมมะขอเอาด้วยนะ มึนคร้าบบบบ ชอบอ่านอย่างเดียวครับ

เพียงพลิ้ว

6 พฤศจิกายน 2550 08:28 น. - comment id 783587

รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง ใช่ไหมคะคุณลุง

ผู้หญิงมือสอง

6 พฤศจิกายน 2550 09:12 น. - comment id 783607

แพรวพราวรอบด้านจริงๆค่ะอาจารย์

แวะเอารูปสาวๆสวยๆมาฝากให้อาจารญ์ด้วยคิคิ

กชมนวรรณ

6 พฤศจิกายน 2550 09:47 น. - comment id 783623

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 10:54 น. - comment id 783664

คุณ white roses

           คุณกุหลาบขาวแสนสวย บวก น่ารักสุดๆ
ครับผมก้แบบนี้แหละเป็นตัวของตัวเองเสมอ
มีความเชื่อมั่นตัวเองสูง อิอิ ชมตัวเองหน่อย ก็มัน
จริงๆนี่ครับ ตั้งแต่เล่นกลอนมาไม่เคยเลียนแบบ
ใครเลย คิดเองทั้งนั้น ผมถือว่าผิดถูกเป็นครูเรา
พอนานๆเข้าเปรียบนักมวยก็เจนสนาม ค่อยปรับ
ปรุงแม่บทแม่ไม้ได้ ก็ค่อยยังชั่วดุจวันนี้แหละ อิอิ
ดุจอากาศที่แปรเปลี่ยนไปผมก็แย่ เลยให้อารมณ์
คนอื่นแย่เช่นผมซิครับ จริงแม๊ะ อิอิ รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:02 น. - comment id 783672

คุณ เก็จถะหวา

       คนเรามันต้องปรุงตัวเองเสมออย่าหยุดนิ่งจ๊ะ
หากคนที่ผมแนะนำ ที่สำคัญหนึ่งคือ ตัวเราเชื่อมั่นตัว
เอง ใช้สติปัญญาเราอย่าได้ไปเลียนแบบคนอื่นเขา
ผิดถูกถือเป็นบทเรียนเรา พอแก่กล้าก็จะชำนาญ
จ๊ะ  รักเสมอๆๆ ผมก็แนะนำไว้แล้วทั้งกลอนโคลง
กาพย์ ไปอ่านทบทวนซิจ๊ะ  ครูผมสอนไว้ว่า หากจะ
ริเขียนกลอนอย่าไปเลียนแบบเขาเป็นอันขาดมิฉนั้น
มันจะฝังลึกในจิตใต้สำนึกยากจะลบเลือนได้
จะลบก็ยาก ให้หัดคิดเองทั้งสิ้นถือว่าผิดถูกคือครูเราหาที่อื่น
ใดมาสั่งสอนได้ดีเท่ากับตัวของเราเองจ๊ะ 
หากคนที่ผมแนะนำนั้นต้องตั้งมั่นเด็ดเดี่ยว
ไม่กลัวอุปสรรคใดๆทั้งสิ้นคิดว่า เขาทำได้เราก็
ทำได้มีสติปัญญาสองมือครบสามสิบสองเช่นกัน
จำไว้นะ รักเสมอจ้า อิอิ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:04 น. - comment id 783674

คุณ มณีจันทร์

         จ้าอากาศเริ่มเย็นแล้วผมก็เริ่มแย่แล้ว
เหมือนกัน ขอบคุณที่ห่วงใยผมเสมอมา นับได้ว่า
เป็นผู้รู้ใจผมคนหนึ่ง ขอขอบคุณยิ่งขอรับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:15 น. - comment id 783676

คุณ งิ้ม

         สวัสดีครับคุณงิ้ม ผู้มีใจที่แสนประเสริฐ ยาก
จะหาสาวใดเสมอเหมือนมิได้ ตั้งแต่ผมจะมีเมล์หรือ
การติดต่อกัน ก็มีเพียงคุณและคุณแหม่มเท่านั้นที่
ยังผูกพันติดต่อแม้ว่าเราจะไม่ได้คุยกันเลยทางmsn
ด้วยเนื่องจากผมเบื่อทางนั้น เรารู้จักมิเคยเห็นหน้า
พบปะคุยกันเลยแม้สักชั่ววินาทีก็ตาม แต่ด้วยความ
ผูกพันรำลึกถึงซึ่งกันและกันดีกว่าการพบหน้า
กันเสียอีก นับได้ตั้งแต่รู้จักกันมาก็เป็นเวลา
หลายปีผ่านมาแล้ว เราก็ยังรักติดต่อกันด้วยความ
จริงใจซื่อสัตย์ต่อกัน ซึ้งใจในคำว่าเพื่อนที่สุด
คุณเป็นหนึ่งในสองที่ผมรักมากที่สุด เพราะเหตุใด
ก็เพราะไม่เคยเห็นหน้ากัน แต่ก็ยังติดต่อกัน
คุณทั้งสองติดต่อมาทางเมล์ผมผมตอบคุณกลอน
แม้บางครั้งการเขียนกลอนผมจะผูกพันไปถึง
คุณทั้งสองก็ตามเพียงแต่เป็นนัยเท่านั้นเอง
ขอขอบคุณอย่างซึ้งที่สุดเท่าที่ผมจะมีครับ ขอบ
คุณมากครับ รักเพื่อนเสมอมิมีวันจาง

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:23 น. - comment id 783679

คุณ พิมญดา

      คนเราไม่เก่งมาจากในท้องมารดาหรอกครับ
ถึงแม้จะเรียนมาก็ตามทีหากขาดการฝึกฝนรักและ
เอาใจใส่ต่อเขา เมื่อเราไม่มีความรักให้เขา เขาหรือ
จะมีความรักให้เราครับ  ทำตามที่ผมได้เคยแนะนำ
ไว้นำไปทบทวนหันฝึกหัดเขียนผิดถูกไม่เป็นไรนี่
คือแบบฝึกหัดที่เราทำเอง ไม่จำเป็นหรอกครับที่จะ
ไปเลียนแบบเขา ความภูมิใจก็ไม่มี ซ้ำบางครั้งยัง
ได้รับการตราหน้าเสียอีก  ผมตั้งแต่เล่นกลอน
มาอ่านของเขาก็แยะ ตำราก็มาก ไม่คิดที่จะเขา
มาเลี่ยนแบบสักบทหนึ่งเลย เขียนเองคิดเอง
เพราะจิตอารมณ์ผมรักเขา เขาก็รักเรา ครูผม
สอนเอาไว้ว่า การจะทำงานอะไรสักอย่าง ควร
มอบความรักให้เขา เขาก็จะรักเราเองแหละ
รักต้องให้รักถึงที่สุด ผมจำไว้มาจนและสามารถ
เอาตัวรอดมาถึงปัจจุบันนี้ก็ด้วยคำสั่งสอนครู
บาอาจารย์ยึดมั่นเสมอมาครับ  หัดไว้ครับหัดไว้
ไม่เกรงใจครับ ขอให้คุณได้ประสบกับสิ่งที่คุณ
ชอบครับ มีอะไรหากผมรู้ไม่ปิดบังหรอกครับ
ขอขอบคุณยิ่งครับ รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:25 น. - comment id 783680

คุณ กุหลาบแดง

        สิ่งนี้ผมมักจะใช้มานานแล้วแค่ 2 เพลงบรรเลง
เท่านั้นครับสลับกันไปเรื่อยๆครับ นานๆจะลองก็
เพียงประเดี๋ยวเดียว  ฉะนั้นจะว่าเป็นเพลงประจำ
ของแก้วประเสริฐก็ว่าได้ครับ ขอขอบคุณอุตส่าห์แวะ
มาเยี่ยมเยียนผม ขอบคุณยิ่งครับ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:31 น. - comment id 783681

คุณ silver snitch

        Never mine when you are my friend for
take care   I love my friend but you are study
medical or rich or poor  I love anything when you
come to me   God or good help you now 
    take care for you

              kaew prasert

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:33 น. - comment id 783683

คุณ ดาวระดา

         ครับอากาศเย็นต้องอาศัยผ้าห่มมากครับ 
ขอบคุณในความห่วงใยเสมอมา  ยังไม่รู้เลย
ว่าจะห่มได้อีกนานสักเท่าไรครับ  รักเสมอ

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:37 น. - comment id 783684

คุณ เพียงแพรว

        ครับผมพลิกเปลี่ยนอารมณ์ผมครับไปตาม
ความรู้สึกของอารมณ์ที่จะเขียนครับ ทางนี้แค่เย็นๆ
ครับไม่ถึงกับหนาวครับ แต่ฟังข่าวเสมอว่าทางชนบท
เริ่มหนาวมากแล้วครับ หากเป็นผมคงจะแย่มาก
เชียว บอกตรงๆผมรักชนบทมากกว่าเมืองกรุงครับ
ชนบทให้อะไรๆต่อผมมาก ทั้งบรรยากาศ คือสัตย์ซื่อ
ที่ยากนักจะหาได้จากคนเมืองครับ ขอขอบคุณ
ในความห่วงใยเป็นญาติคนหนึ่งครับ ขอบคุณยิ่ง

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:42 น. - comment id 783687

คุณ คนบนเกาะ

       ปกติแล้วผมมักจะเล่นกลอนแปด เพียงเพื่อ
จะขัดเกลาบทเรียนเท่านั้นครับ ในชีวิตผมรักอยู่
ไม่เกินสามอย่างเกี่ยวกับบทกลอนตามคำสั่งอาจารย์
ครับ คือ กลอนแปด โคลงสี่สุภาพ และกาพย์ยาณี11
แม้นว่าผมจะเขียนได้แต่ก็เพียงผิวเผินเท่านั้น
คือเรียนเพื่อรู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม แต่ที่ใส่บ่า
แบกหามคือตามที่บอกแหละครับ จะดีหรือไม่นั้น
สำหรับผมถือว่าแค่เพียงเด็กประถมเท่านั้น
เองครับ ดีกว่าอนุบาลหน่อย ขอบคุณมากครับ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 11:56 น. - comment id 783690

คุณ เพียงพลิ้ว

          หลานกานต์ที่รัก.....คำนี้เป็นคำที่ผมใช้
ประจำเสมอ เรียกว่าเสื้อเกราะสำหรับชีวิตผมนะ
จะเล่าให้ฟังคือว่า สมัยผมยังเรียนมัธยมนั้น สิ่งที่
ได้รับมอบหมายจากอาจารย์ตอนเรียนภาษาไทยไว้
ว่าคนเราควรจะมีอาวุธและเสื้อเกราะใช้สำหรับป้อง
กันตัวเองเสมอ อย่าได้ลืมเลือนเป็นอันขาด นักรบ
หากขาดอาวุธและเสื้อเกราะย่อมพลาดท่าเสมอมา
แม้นจะเป็นแค่ตัวช่วยก็ตามเถอะ ตอนจะจบการ
ศึกษามา ท่านมอบเสื้อเกราะให้ผมและเพื่อน
ทุกๆคนคือ คำประโยคนี้ " ให้รู้ลบเป็นปี ให้รู้
หลีกเป็นหาง" ท่านให้ท่องและให้ตีความด้วย
สุดท้ายตอนสอบก็ออกข้อสอบมาด้วยครับ ส่วน
อาวุธท่านให้เลือกเอาว่าจะใช้อาวุธใด ซึ่งมีอยู่
ในคำโคลงและกลอน เป็นอาวุธประจำกายไว้
เวลาจบออกไปจะได้ใช้ให้เป็นประโยชน์ ยัง
กำชับว่าอาวุธเราอย่าให้เป็นสนิมเด็ดขาด
ผมเห็นว่า โคลงง่ายต่อการจดจำและชอบด้วย
ส่วนกลอนแปดแม้จะรักมาก แต่ยาว เช่นทวน
ย่อมเป็นอาวุธป้องกันตัวในระยะสั้นประชิดไม่
ได้จึงได้เลือก โคลงไว้  คือ
       " นาคีมีพิษเพี้ยง      สุริโย
เลื่อยบ่ทำเดโช                แช่มช้า
พิษน้อยหยิ่งโยโส            แมงป่อง
ชูแต่หางเองอ้า                 อวดอ้างฤทธี "
เป็นอาวุธประจำกายในอดีตจนถึงปัจจุบันนี้
ฝึกขัดเกลามิให้เป็นสนิทตามคำสั่งเสียอาจารย์
ซึ่งบัดนี้ท่านจากโลกนี้ไปแล้ว ขอเอ่ยนามท่าน
เพื่อสักการะอีกรอบ คือท่านอาจารย์ ยรรยงค์
ปั้นธุระ  ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาเกี่ยวกับโคลง
กลอนให้ผม ได้จดจำไว้มิมีวันเลือนหายไปจาก
ผมได้จวบจนสิ้นอายุขัยครับ
       นับแต่ออกจากโรงเรียนไปศึกษาต่อก็ใช้
อาวุธและเสื้อเกราะนี้แหละฟาดฟันปัญหาต่างๆ
ได้ลุล่วงด้วยดี ทั้งยังเป็นคาถามหาเสน่ห์ด้วย
จะเอาไปใช้ไม่ห้าม ควรสักการะผู้ที่แต่งฝากไว้
ด้วยก็จะเป็นสิริมงมลแก่เรา แม้นจะจำชื่อไม่ได้
แต่ให้รำลึกถึงคำโคลงและคำคมเอาไว้นะหลาน
รักเสมอจ้า

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 12:00 น. - comment id 783694

คุณ  ผู้หญิงมือสอง

        คนเราหากอยู่นิ่งเฉยๆมากก็ไม่ดีจะสร้างความ
ขี้เกียจแก่เรา ควรจะหาอะไรทำไว้ฝึกสมองเราไว้
เพื่อประโยชน์ต่อเราไม่ว่าทั้งอดีตหรืออนาคต ดุจ
โบราณสั่งลูกหลานว่า  "อยู่บ้านใคร อย่านิ่งดูดาย
ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกเขาเล่น " นี่แหละถึงได้ชื่อว่า
ทำตัวเราให้เป็นประโยชน์ทั้งสังคมและตัวเราเอง
จ๊ะ  เมื่อสะสมนานขึ้นจัดเจนขึ้นก็เกิดความแพรว
พราวในตัวเองเสมอเว้นแต่ว่าเราจะนำไปใช้
ในทางดีหรือเลวเท่านั้นจ๊ะ จำไว้ เกิดมาต้องทำ
ตัวเราให้เป็นประโยชน์ต่อสังคมหรือตัวเราเอง
จ้า   รักเสมอจ้า

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 พฤศจิกายน 2550 12:04 น. - comment id 783697

คุณ กชมนวรรณ

        คนเราจะชำนาญได้ก็ด้วยการฝึกฝนจ๊ะ มิ
ฉนั้นอาวุธเราจะเป็นสนิท อย่างน้อยก็ควรจะท่อง
และตีความนัยของอาวุธอย่างสม่ำเสมอใช้สอนจิต
ใจเราให้อ่อนโยนได้อีกวาระหนึ่งจ้า ช่างเถอะ
จะโคลงเคลงก็ถือได้ว่าเป็นโคลงเหมือนกันจ้า
พอผ่านกาลเวลาก็จะเหลือแค่โคลงไม่เคลงหรอก
เชื่อผมเถอะไม่ต้องเสียเงินสักสลึงเลย อิอิ รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้มป่อง

6 พฤศจิกายน 2550 15:59 น. - comment id 783825

แต่งได้ดีมากค่ะหนูอ่านแล้วชอบจริงๆค่ะขอให้แต่งเยอะๆนะค่ะแล้วหนูจะเข้ามาอ่านค่ะเป็นกำลังใจให้พี่นะคะ

รหัส 6104

6 พฤศจิกายน 2550 19:22 น. - comment id 783964

คุณ แก้มป่อง

        ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ แต่จะแต่งยาวนั้น
ต้องดูอารมณ์ก่อนครับยังรับปากไม่ได้ครับ แต่
ก็จะพยายามครับ ขอบคุณยิ่งครับ

              แก้วประเสริฐ.