ฉันมองบนฟ้าทุกวันที่เดินทางกลับบ้าน เอะวันนี้ไม่มีดาวที่ส่องแสง ฟ้ามืดสนิทปิดไม่ให้เราได้สำแดง เป็นการแปลงใจให้หัวใจเป็นลมพัดสะบัดเธอ ใบไม้ก็ไม่ปล้วไปไหว ไม่ไปไหนแลยอยู่ที่ฉันตามหาแล้วเผลอ ฉันอาจกลุ้มใจมากเพราะแม่บังเกิดเกล้าปว่วยจนเบรอ พ่อของฉันก้เจอสิ่งที่หวังไว้กว่าจะเสร็จงาน ฉันเองเหลือคนเดียว ไม่มีใครมาเกี่ยวห่วงหาประสาน ใจฉันแทบขาดเหนื่อยวิ่งไปไม่เบิกบาน รักนี้ที่ฉันมอบดอกไม่บานให้ใครคนนึงตลอดกาล