สดับฟัง........... เข็มนาฬิกาที่ดังเพราะเดินอยู่ เสียงสุดแสนธรรมดาถ้าฟังดู ย่อมรับรู้เสียงซ่อนเร้นเป็นนัยกาล ทุกจังหวะเข็มเดินยินเพลินเสียง ซ่อนสำเนียงชีวามหาศาล กลบเสียงความปวดร้าวทรมาน กลืนเสียงสั่นร้าวรานมวลมนุษย์ เสียงเข็มก้าวทุกคราวินาที ล้วนคร่าผลาญชีวีมิสิ้นสุด เร้นเสียงความพินาศความเสื่อมทรุด เพียงท่านหยุดจิตสดับรับฟังมัน จ้องดู............ เข็มที่ดำเนินอยู่ดูให้มั่น ในจังหวะเคลื่อนที่ที่สามัญ ซ่อนภาพแสนสำคัญอันชวนคิด เข็มนั้นคือคมมีดแห่งความตาย ไร้จุดหมายเคลื่อนไปไร้ทางปิด แปรหน้าปัดเป็นลานประหารชีวิต ตัวเลขคือที่สถิตแห่งจิตใจ เพียงเห็นภาพแค่นั้นให้หวั่นจิต พาให้คิดบนหน้าปัดเราอยู่ไหน จากคมมีดเป็นตำแหน่งแห่งใกล้ไกล หวาดหวั่นใจในทุกข์คุกเวลา ยิ่งฟังยิ่งพรั่น...... เสียงเข็มที่ดังนั้นพลันผวา เพียงเสียงย่ำยักษ์ร้ายหมายชีวา ดังขึ้นมา ใกล้เข้ามา ทุกนาที ยิ่งจ้องยิ่งฉงน...... เข็มเดินวนเป็นวงอยู่กับที่ และเวียนวนในวงนั้นทุกวัน-ปี เรากลับหนีมันไปไม่พ้นเลย.
2 พฤศจิกายน 2550 13:42 น. - comment id 781446
จะหลุดจากการจองจำต่อเมื่อสิ้นลมปราณมั้งคะ
2 พฤศจิกายน 2550 13:44 น. - comment id 781449
คุกเวลาจะขังเราได้ก็ต่อเมื่อเราทุกข์เท่านั้นล่ะค่ะ ส่วนเรื่องความตาย ถึงคราวที่จะตาย ถึงแม้ว่าเข็มนาฬิกาชีวิตหมุนไปไม่กี่รอบก็ตาย เอมยอมรับการตายของเอมได้ แต่เอมยอมรับการตายของคนที่เอมรักไม่ได้ ถึงเวลานั้นคุกของเวลาคงจะขังเอมอีกครั้งนึง
2 พฤศจิกายน 2550 16:34 น. - comment id 781576
เวลาเป็นสิ่งที่ไม่สามารถย้อนคืนมาได้ แต่น่าแปลกที่คนเราใช้เวลาไปกับการดูเวลา วินทร์ เลียววาริณ เปลี่ยนมาเดินไปพร้อมๆกับเวลาแทนที่จะนั่งดูเวลากันดีกว่าค่ะ
2 พฤศจิกายน 2550 21:54 น. - comment id 781763
ไม่มีใครหนีพ้นเลยค่ะ... แวะมาอ่านค่ะ..