ช่วงชีวิตคิดสับสนปนสิ้นหวัง ในคืนวันอันโหดร้ายหลายปัญหา หลากผู้คนล้นคำตำดวงตา ที่บอกว่า "แกมันชั่วสุดหัวใจ" จะมีใครเห็นใจบ้างไหมหนอ ว่าฉันท้อต่อคำด่ามาแค่ไหน ถึงตัวฉันโฉดชั่วสุดหัวใจ แต่ไม่ใช่ยากในไร้ความดี ปุถุชนคนดีเมื่อมีผิด สังคมติดคิดลบรักเสียดสี ไม่มีใครใคร่มองถึงซึ่งความดี มีแต่ที่ชี้ไปให้เห็นเลว ใจแหลกเหลวเจียนจบภพชาตินี้ ชีวิตมีแต่ติดกับจับขอบเหว สังคมเห็นฉันเป็นเช่นคนเลว ควรลงเหวไปเลยเคยว่ากัน ------------------------------- ท้อใจฉันมันเจ็บกว่าเล็บขบ เจ็บเจียนจบจวบชีวาจะหาไม่ จะมีไหมใครเคยคิดค้นจิตใจ ว่าข้างในไม่ใช่ไม่มีดี สิ่งที่ดีมีอยู่ไซร้ไม่ใคร่ดู มีแต่ผู้พบเห็นเป็นร้องยี้ หรือตัวฉันโสโครกโชกราคี จนความดีตีจากกระดากใจ ------------------------------- สังคมตราตีหน้าว่าฉันเลว ฉันเแหลกเหลวล้นหลามความชั่วร้าย สถิตสิงสิ่งไม่ดีทั้งใจกาย คนละม้ายคล้ายมารประจานเกลียว ไม่มีใครใคร่อภัยให้คนด่าง มีแต่ห่างหายไกลไม่แลเหลียว ฉันทนขื่นขืนขมจมคนเดียว ในน้ำเชี่ยวเลื่องลื่อชื่อ "สังคม"
ปากกาลิง 1 พ.ย. 2550 17:41 น. - ID 109115 
1356
2
0
2 พฤศจิกายน 2550 15:51 น. - comment id 781531
เอ่อ........... อืมมมมมมม........... แบบว่า สะท้อนอารมณ์คนเขียนได้ดีเลย....อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้น หนักแน่นไว้นะคะ....สิ่งที่ท้าทายในชีวิตคนเราที่สุดก็คือ...การเอาชนะใจตนเอง นี่ล่ะค่ะ... หากเราเคยทำอะไรตามใจตัวเองมาแล้ว....ลองทำอะไรที่ท้าทายขีดความอดทนของเราดีกว่าค่ะ...แล้วเราจะรู้ว่าผลที่ตามมา คุ้มค่า กว่า การได้อะไรมาอย่างง่ายๆแน่นอน เพราะคนในสังคมมีมากมายหลากหลาย....ยังไงก็ต้องเวียนว่ายมาเจอกันอยู่ดี...สู้เอาความดีเข้าสู้...ดีกว่า... ***หากน้ำเชี่ยวอย่าว่ายทวนน้ำหรือเอาเรือเข้าขวางค่ะ ต้องว่ายตามกระแสน้ำไปก่อน...สักวันเราต้องมองเห็นฝั่งหรือความหวังที่รอคอย...เป็นกำลังใจให้นะคะ
2 พฤศจิกายน 2550 18:11 น. - comment id 781614
สวัสดีครับ คุณโคลอน ผมเพิ่งเข้ามาใหม่ ฝากตัวด้วยครับแบบว่า แอบน้อยใจสังคมครับ สังคมของผม ขาดความเห็นใจและการให้อภัยไปแล้ว มีคนรอบกาย ก็เหมือนไม่มี ... ... จะพยายามครับ
บทประพันธ์ อาจมืดมนไปบ้าง ต้องขออภัยครับ เพราะแต่งจากประสบการณ์จริง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
