ท่ามถนนฝนกระหน่ำดังฟ้ารั่ว อากาศมัวมืดหมดรถพลุกพล่าน น้ำเจิ่งนองท้องทางอย่างละลาน มิอาจต้านต้องหลบไปในศาลา บุรุษหนึ่งจอดรถลงมานั่ง บุรุษสองตามหลังมาไม่ช้า หญิงสองนางเพื่อนกันก็รีบมา รีบวิ่งฝ่าสายฝนที่พ้นพรำ คู่สามีภรรยาก็มาต่อ อีกคู่พ่อลูกชายก็ย่างย่ำ แล้วสาวน้อยกับน้องชายกลางร่มดำ มาหลบฝนชุ่มฉ่ำที่เดียวกัน แล้วความเงียบก็ครอบทุกทุกสิ่ง ทั้งหมดนิ่งไม่ส่งเสียงแม้นเพียงสั้น ต่างคนต่างอยู่มุมของใครของมัน ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอไม่รู้ใคร ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้า มีแต่ตามองกันเหมือนหมั่นไส้ ราวโกรธเกลียดกันมานานแต่ชาติไหน ต่างเชิดใส่หน้าบึ้งมึงอย่าดัง สังคมไทยสมัยนี้คนไม่มีปาก พูดกันยากคุยกันเย็นเห็นโอหัง กลัวพิกุลจะร่วงหล่นเสียกระมัง จะพูดจากันมั่งไม่ได้หรือไร
23 ตุลาคม 2550 19:51 น. - comment id 776078
เดี๋ยวนี้ผู้คนเคร่งเครียดกันจนลืมความ มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกันไปหมดแล้วนิ ว่าแต่....ผู้สังเกตการณ์ยืนอยู่ตรงไหนล่ะ อิอิ
23 ตุลาคม 2550 19:54 น. - comment id 776079
ศาลาที่ไหนค่ะเนี่ย... ถ้าเป็นที่บ้านครูพิม.รับรองพูดคุยกันสนั่น รู้จักกันไปแล้ว.....จริงๆๆเด้อสิบอกให้..
23 ตุลาคม 2550 20:08 น. - comment id 776090
ส่งยิ้มอย่างนี้ได้ให้ได้ป่าว..หุ..หุ
23 ตุลาคม 2550 21:36 น. - comment id 776133
หนึ่งในนั้นก็มีเฌอค่ะ เก๊าะไม่รุจะพูดอะไรนี่คะ
23 ตุลาคม 2550 23:22 น. - comment id 776168
เห็นด้วยครับ แวะเข้ามาคุยด้วยครับ เดี๋ยวโดนว่า ....
23 ตุลาคม 2550 23:37 น. - comment id 776172
แวะมาอ่านกลอนยามดึกคะ ศาลาไหนคะ..บอกได้ป่างง่ะ..อิอิ
24 ตุลาคม 2550 01:19 น. - comment id 776181
ดีคะ พระจันทร์ฯแวะมาทักทายยามดึกค่ะ
24 ตุลาคม 2550 15:38 น. - comment id 776419
คนเราเดี๋ยวนี้ หาความไว้ใจยาก บางครั้งรู้หน้าไม่รู้ใจก็มี ก็เลยไม่รู้จะกล่าวอะไรกันดี ทำใจคะ
24 ตุลาคม 2550 16:28 น. - comment id 776454
เมื่อ ความเจริญ ด้านวัตถุสูงขึ้น ความเจริญด้าน ศิลธรรม จริยธรรม มิตรภาพ และความปราถนนาดีต่อกัน หายไป อืมมม... อีก50ปีข้างหน้า คนไทย คงมีใบหน้า ที่ตายด้านเหมือนหุ่นยนตืป่ะค่ะ คิกๆๆ แวะมาอ่านกลอนดีๆๆมีข้อคิดเตือนใจค่ะคุณธนา ขอบคุณค่ะ
25 ตุลาคม 2550 00:24 น. - comment id 776706
มาทักทายและเป็นกำลังใจให้เจ้าคะ
25 ตุลาคม 2550 01:38 น. - comment id 776726
กลอนเพราะครับ แวะมาทักทายนายธนา
25 ตุลาคม 2550 08:43 น. - comment id 776853
ความเป็นจริงในสังคมสมัยนี้ไงคะ.....เจริญด้านวัตถุ...แต่จิตใจกลับ....ไม่เจริญตาม.....โทษอะไรดีคะ...ก้อต้องโทษตัวของเราเองที่มองข้ามสิ่งเหล่านี้