กาลเคลื่อนเลื่อนรับสลับฟ้า บรรเจิดจ้าแสงตะวันและจันทร์ฉาย สะท้อนภาพตราบนั้นพรรณราย สะท้านอายอวลฟุ้งจรุงล้อม.. หรือเพียงให้ฝันให้หวั่นไหว ให้ใฝ่ชิดชม-แล้วจมจ่อม ในห้วงบ่วงช้ำให้จำยอม จำน้อมรับโศกในโชคชะตา ด้วยรักเคยหวานอยู่นานนับ รองรับหัวใจคนใฝ่หา บัดนี้ล่วงล้มเพราะลมพา พร้อมคลื่นกาลเวลาอ่อนล้าลง เหลือเพียงรอยฝันรอยหวั่นไหว รอยอาลัยพูนเพิ่มเพื่อเสริมส่ง ให้ประทับเงียบงำอย่างจำนง อย่างมั่นคงตรงนี้ตรงที่ใจ
ก้าวที่...กล้า 9 ต.ค. 2550 16:35 น. - ID 108212 
1801
30
0
9 ตุลาคม 2550 16:38 น. - comment id 768121
ที่ 1..... บอกใจทุกวันๆๆ...ฉันรักเธอ ไปแหละค่ำแล้ว
9 ตุลาคม 2550 16:55 น. - comment id 768127
ว่าจะที่1 แต่กลัวคนบางคนจะเคือง+งอน อิอิ บอกใจว่า "รักคุณเข้าแล้ว"
9 ตุลาคม 2550 17:08 น. - comment id 768139
ที่เท่าไหร่... จะที่สองป่าว ม๊ะรุ... บอกหัวใจเว้นช่องว่างสองใจ อย่าเผลอไผล..ก้าวล่วง...ห่วงรู้สึก คอยถนอมกล่อมใจ...ในส่วนลึก ทุกครั้งนึก...เทคแคร์...ดูแลกัน... คิดถึง คิดถึง... ได้ได้สักครั้งท้องฟ้าไหม? คริ ๆ รักษาสุขภาพนะคะ
9 ตุลาคม 2550 17:10 น. - comment id 768141
^ ^ ^ งอน ๆๆๆๆโป้งด้วย ซิ... คิดถึง ทั้งสามคนเลย ก้าวที่...กล้า เพียงพลิ้ว เฌอมาลย์
9 ตุลาคม 2550 17:17 น. - comment id 768144
โป้งใครอ่ะ หุ หุ งอนใครรึ เหะ เหะ คิดฮอดมีกุ๊ดแจ่ง แมงกุ๊ดจี่ คือกันเด๊เอื้อย
9 ตุลาคม 2550 17:23 น. - comment id 768148
ขอใช้หยดน้ำตามาแทนถ้อย แด่ริ้วรอยพลัดพรากอันขื่นขม เฝ้าดื่มด่ำทุกข์ท้อล้ออารมณ์ ซึมซับความโศกซมจมเจ็บมา เสียดายแทนวันหวานที่ผ่านพ้น ยิ่งนานกาลเปลี่ยนวนยิ่งล้นค่า หัวใจรักฝากในพจน์รจนา ตอกติดตราตรึงใจไปนับนาน เมื่อความจริงสิ่งเคยฝันพลันแตกดับ ต้องแลกกับกี่น้ำตากว่าจะผ่าน กว่ารอยช้ำจะเลือนลับไปกับกาล ใช้เวลากี่นานจึงพ้นไป มันคือความ เจ็บ ร้าว หนาวในอุ่น ฝังในรักละมุนอันยิ่งใหญ่ ทุกหยดหมึกจารึกค่าด้วยอาลัย ที่ล้นหลั่งจากนัยหทัยรัก...งานคุณสวยจัง.. สวย.. เศร้า.. จับใจ.. ห่วงคุณนะ...
9 ตุลาคม 2550 17:41 น. - comment id 768156
แวะมาดู พี่หยี๋ เพ้อ..... ..... อาการแบบนี้ .. .... หมอวินิจฉัยว่า ....... เว ลา เซ ตา มอล ช่วยได้
9 ตุลาคม 2550 18:34 น. - comment id 768168
ที่ 8.แน่ๆๆ บอกใจให้อดทนจนเข้มแข็ง พอมีแรงก้าวต่อท้อไม่ไหว เหลือแค่เพียงรอยฝันวันอาลัย ต่อนี้ไปใจข้า..อย่าระทม.. คิดถึงทุกคนเลย.. ก้าว..ที่กล้า เพียงพลิ้ว เฌอมาลย์ แมงกุ๊ดจี่ ผู้หญิงช่างฝัน ชิงชิง ..มา..มาทนข้าวเย็นกันเร็ว... ห่อหมกปลาน้ำโขง..นำพริกหนุ่ม..ผักลวก.. ไปแล้วค่า..
9 ตุลาคม 2550 20:08 น. - comment id 768237
ขอเป็นก้าวที่...9 แล้วกันนะคะ บอกใจตัวเอง ครั้งหน้ายังมีค่ะ เข้ามาทักทายด้วยความคิดถึงค่ะ
9 ตุลาคม 2550 20:40 น. - comment id 768251
มาแอบฟังค่ะ
9 ตุลาคม 2550 21:16 น. - comment id 768288
แวะมาแอบฟังค่ะ...
9 ตุลาคม 2550 22:05 น. - comment id 768323
ที่12 good night jaaaaaa
9 ตุลาคม 2550 23:38 น. - comment id 768382
บอกใจ บอกไป ใครจะรู้ เหมือนดังอยู่ คนเดียว ให้หวั่นไหว ลองบอก ลองระบาย เพื่อนรู้ใจ ความเศร้าพลัน จางไปกว่า แค่บอกใจ
10 ตุลาคม 2550 13:18 น. - comment id 768621
หน้าส่วนตัว
น้องกานต์
บอกใจทุกวันๆๆ...ฉันรักเธอ 
น้องเฌอ
บอกใจว่า "รักคุณเข้าแล้ว" น้องสาวคนดี
คิดถึง คิดถึง คิดถึงจัง ผู้หญิงช่างฝัน
งานคุณสวยกว่านัก โดยเฉพาะบทนี้
มันคือความ เจ็บ ร้าว หนาวในอุ่น
ฝังในรักละมุนอันยิ่งใหญ่
ทุกหยดหมึกจารึกค่าด้วยอาลัย
ที่ล้นหลั่งจากนัยหทัยรัก...
ขอบคุณ ...คิดถึงคุณนะ ชิงชิง
เป็นวอสก้าน่าจะดี 
คุณครูพิม
ห่อหมกปลาน้ำโขง น้ำพริกหนุ่ม ผักลวก ...อิ่มเอมจัง
ขอบคุณ และขอบคุณแทนเพื่อน ๆ น้อง ๆ ด้วย นางพยาบาลตัวน้อย
นะ ...บอกใจให้ก้าวต่อไป ขอบคุณ คุณแม่มดฯ
อย่า ซุบซิบ ซุบซิบ บอกใคร White roses
รักกันแค่ไหนเทียวคุณ Darkness_Hero
บอกใจ บอกไป แล้ว ^ ขอบคุณ ^ 
10 ตุลาคม 2550 16:12 น. - comment id 768812
มาติดอันดับแฮะ ....อันดับโหล่...... บอกใจว่าคุณคือ หนึ่งในใจจ้า......
10 ตุลาคม 2550 16:33 น. - comment id 768836
มาเป็นอันดับโหล่(กว่า) อิอิ
10 ตุลาคม 2550 21:14 น. - comment id 769090
มาบอก..ความในใจ...ว่ายังรักและคิดถึงน้องจ๊ะ...
11 ตุลาคม 2550 12:25 น. - comment id 769363
น้องรี
บอกใจว่าคุณคือ หนึ่งในใจ คุณโคลอน
มาหรือไม่ อยู่ในใจเสมอ พี่ตุ้มจ๋า
ขอบคุณค่ะ รักและคิดถึงค่ะ ^ ขอบคุณ ^
12 ตุลาคม 2550 15:11 น. - comment id 770071
แ ม่ น้ำ อั น เ วิ้ ง ว้ า ง เ จ้ า เ ค ว้ ง ค ว้ า ง อ ย่ า ง ข้ า ไ ห ม ไ ห ล เ อื่ อ ย เ ห มื อ น หั ว ใ จ ค ร า ว สิ้ น ไ ร้ ซึ่ ง เ รี่ ย ว แ ร ง เ ค ย ไ ห ม ที่ ท้ อ แ ท้ ที่ อ่ อ น แ อ ไ ม่ เ ข้ ม แ ข็ ง เ ห นื่ อ ย ล้ า ฤ า ก ล้ า แ ก ร่ ง ย า ม ซั ด แ ห ล่ ง แ ก่ ง หิ น ค ม ส่ ว น ข้ า ใ น ย า ม นี้ ท้ อ เ ต็ ม ที มิ อ า จ ข่ ม แ ร ง รุ ก แ ห่ ง ทุ ก ข์ ต ร ม ก ร ะ ห น่ำ ถ ม จ ม วั ง ว น ป ล่ อ ย ใ จ กั บ ส า ย น้ำ ล อ ย ล่ อ ง ต า ม ก ร ะ แ ส ช ล ห วั ง น้ำ ดั บ ทุ ก ข์ ท น ดั บ ร้ อ น ร น ที่ เ ก า ะ กิ น วั น ห นึ่ ง ค ง ถึ ง ฝั่ ง แ ม้ ค ว า ม ห วั ง ร ว ย ร ะ ริ น ชุ บ ฟื้ น คื น ชี วิ น ก่ อ น ด่ า ว ดิ้ น ดั บ สิ้ น ใ จ ต้นไม้ไม่เคยต้องร้องบอกใคร ๆ ว่าใต้ร่มเงานั้นรื่นรมย์ และร่มเย็น หากเพราะเราสัมผัสได้ .. คุณก็เช่นกัน.. คุณเหมือนต้นไม้..
30 ตุลาคม 2550 13:57 น. - comment id 779641
ผู้หญิงช่างฝัน หากเธอคือสีขาว ฉันจะก้าวสู่สีดำ หากแม้นยามเธอขำ ฉันจดจำใจเจ็บจม ให้รู้ว่าชาตินี้ ฉันไร้ที่ให้รื่นรมย์ ให้รักเธอชื่นชม อย่างเหมาะสมอย่างกลมกลืน หากเธอนั้นคือฟ้า คู่ดาราที่ยั่งยืน ฉันคือดินฉ่ำรื้น ไห้สะอื้นอยู่กับกาล เธอรู้ว่าชีวิต ได้ลิขิตเป็นตำนาน ฉันรู้คืนวันผ่าน นั้นจดจารให้ใจจำ ถ้วนทั่วย่อมเช่นนี้ ในวิถีมีขาว-ดำ ทุกข์-สุข ฤๅ กระทำ เมื่อลำนำนั้นเนานาน เป็นคนเขียนกาพย์ยานี ๑๑ ไม่ค่อยได้ เลยตั้งหลักนานหน่อยโดยปกติหรือไม่ปกติก็ตามเป็นได้ทั้งน้ำและไฟ และที่สำคัญคุยไม่เก่งด้วย ...แต่อยากคุยกับคุณนะ
31 ตุลาคม 2550 12:26 น. - comment id 780238
.. คุณเหมือนลูกโป่งสีสวยใบนั้นหรือเปล่านะ... ..
31 ตุลาคม 2550 14:36 น. - comment id 780342
ผู้หญิงช่างฝัน
แฮ่ม... ไว้ถ้าล่องลอยได้เมื่อไหร่ จะไปหาคุณคนแรกเลย 
31 ตุลาคม 2550 16:11 น. - comment id 780434
ระหว่างทาง.. จะมีแต่ผู้คนคอยคว้าไขว่.. อีกไหมหนอ...
1 พฤศจิกายน 2550 12:04 น. - comment id 780869
ผู้หญิงช่างฝัน
จินตนาการ ...เห็นภาพแขนไปทาง ขาไปทาง หัวไปอีกทาง น่าสยองขวัญจริง 
แต่น่าจะเหลือหัวใจไว้นะนา ได้ไหม??
1 พฤศจิกายน 2550 12:55 น. - comment id 780893
จินตนาการคุณน่าตีจริง.. ..ฮี่!.. มั่ยรู้อะรัยเข้าสิง.ง...
2 พฤศจิกายน 2550 11:25 น. - comment id 781344
ผู้หญิงช่างฝัน
มีคนเคยบอกว่า ความรักทำให้คนตาบอด เห็นจะจริง
ด้วยรัก
2 พฤศจิกายน 2550 12:37 น. - comment id 781399
วันนี้.. ฟ้าฝั่งนี้บรรยากาศดีจัง.. พลอยทำให้อารมณ์ดีไปด้วย.. เป็นแบบนี้ทุกวันได้. คงดี..
2 พฤศจิกายน 2550 15:39 น. - comment id 781525
ผู้หญิงช่างฝัน
วันพรุ่งนี้ ...จะไปยืนมองฟ้าฝั่งคุณ
2 พฤศจิกายน 2550 17:23 น. - comment id 781600
.. พรุ่งนี้.. จะรอ..
5 พฤศจิกายน 2550 14:59 น. - comment id 782938
ผู้หญิงช่างฝัน
วันนั้นรู้สึกเหมือนได้ไปยืนเคียงข้างคุณ
5 พฤศจิกายน 2550 17:33 น. - comment id 783134
คำของบางใครที่ว่า.. " การได้อยู่ใกล้กันเป็นบางเวลา.. สัมผัสแผ่วๆเป็นบางหน " นั้นเป็นความสุข... ไม่ยักรู้.. ว่ามันสุขจริง ๆ ..
7 พฤศจิกายน 2550 14:40 น. - comment id 783616
ผู้หญิงช่างฝัน
เมื่อเช้าได้คาปูชิโนไปแก้วหนึ่งแล้ว
และสำหรับคุณยินดีรับอีกถ้วยหนึ่ง
...ขอบคุณ
6 พฤศจิกายน 2550 13:44 น. - comment id 783751
ผู้หญิงช่างฝัน
ต้องขอบคุณ ...คุณมากกว่า ขอบคุณนะ
6 พฤศจิกายน 2550 16:05 น. - comment id 783831
ซ่อนเอ๋ยซ่อนหา กี่ทิวาราตรีที่ผันผ่าน จึ่งจักพบความจริงนิ่งและนาน ซึ่งจักไม่ถูกกาลผลาญทำลาย หาอะไรพบอะไรในชีวิต ถูกหรือผิดจริงหรือหลอกบอกความหมาย แท้ทุกสิ่งล้วนสมมติดุจนิยาย ดูคลับคล้ายความจริงทุกสิ่งเอยฯ (พิบูลศักดิ์ ละครพล)
7 พฤศจิกายน 2550 09:54 น. - comment id 784246
ผู้หญิงช่างฝัน หน้าต่าง ใช่หรือไม่คือทางออกอย่างหนึ่ง เป็นช่องทางสัมผัสโลกภายนอก โดยมิต้องต้อนรับผู้ใดสู่เหย้าเรือนแห่งตน หน้าต่างที่เปิดแง้ม บางทีก็ละม้ายการชำเลืองแลของหญิงสาว เธอไม่ต้องการเผชิญหน้ากับผู้ชายบางคน ทว่าถึงอย่างไร ย่อมไม่ปรารถนาให้เขาหลุดพ้นจากสายตา หน้าต่างที่เปิดกว้าง หลายครั้งอาจมิได้หมายถึงหัวใจที่เปิดเผย หากเป็นเช่นเดียวกับเสียงหัวเราะและวาจาเริงรื่น ทั้งหมดนี้เพียงเพื่อระบายความรุ่มร้อนภายใน กี่ครั้งแล้วที่ผู้คนเปิดหน้าต่างบานโต ขณะประตูนั้นปิดตาย สำหรับหน้าต่างที่ถูกปิด บางทีอาจเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของฉากกั้นกำบัง หลายคนปิดหน้าต่าง เพราะมิอาจทนต่อฤดูกาลอันเหน็บหนาว ส่วนบางคน อาจเป็นเพราะ 'ข้างใน' มีแขกพิเศษมาเยือนแล้ว หน้าต่าง ใช่หรือไม่คือรั้วกำแพงที่ถูกเจาะเป็นช่องน้อย เกิดขึ้นเนื่องเพราะผู้คนมิอาจตัดตัวเองจากผู้อื่น แต่ในห้วงนึกเดียวกัน ก็หวั่นเกรงความใกล้ชิด หน้าต่าง ...เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
7 พฤศจิกายน 2550 11:05 น. - comment id 784277
แล้วหน้าต่างบานไหนกัน... คือนัยหัวใจคุณ.รักษาสุขภาพนะ.. อากาศเริ่มเย็นแล้ว.. 36%
7 พฤศจิกายน 2550 11:24 น. - comment id 784281
ผู้หญิงช่างฝัน
ทะเล คนกล้า ฟ้ากว้าง
อ้างว้างเพียงกัน ...ฉันเห็น
ขุนเขา ตะวัน จันทร์เพ็ญ
โดดเด่นแต่ว่า ...เดียวดาย
ผู้โดดเดี่ยว ...เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
7 พฤศจิกายน 2550 11:34 น. - comment id 784284
นั่น.. มาเป็นชุด..
7 พฤศจิกายน 2550 11:45 น. - comment id 784291
ผู้หญิงช่างฝัน
ขอโทษจริง ๆ ช่วงนี้คิดอะไรไม่ออก ...แต่อยากคุยกับคุณ
7 พฤศจิกายน 2550 12:33 น. - comment id 784312
เพียงผ่านมาแล้วผ่านไปในชีวิต เพียงใกล้ชิดเพื่อห่างไกลในภายหลัง เพียงหลับฝันเพื่อจะตื่นข้ามคืนวัน เพียงพบกันเพื่อจำพรากเพื่อจากจร.. (กำธร เก่งสกุล) คุณว่า.. ชีวิตวนเวียนอยู่เพียงแค่นี้มั้ย..
7 พฤศจิกายน 2550 12:50 น. - comment id 784319
ผู้หญิงช่างฝัน ใช่หรือไม่ว่ากระบวนการใช้ชีวิตของผู้คนล้วนเป็นการผ่านผ่าเข้าไปในเส้นทางของผู้อื่น บ่อยครั้งเหมือนสี่แยกที่ตัดกันครั้งเดียวเพื่อแยกทิศทางไปตลอดกาล บางทีขนานกันพอมองเห็นแต่มิอาจข้ามไปใกล้ชิด นอกจากนี้ยังมีไม่น้อยที่ผนึกแนบอยู่พักใหญ่เพียงเพื่อไปแยกสายตรงปลายทาง ผู้คนบนทางผ่าน ...เสกสรรค์ ประเสริฐกุล วันนี้คุณได้อ่านหนังสือทั้งเล่มแน่
7 พฤศจิกายน 2550 12:59 น. - comment id 784329
ถ้าหนังสือเล่มหนึ่ง.. จะทำให้ค้นพบคำบางคำ ที่ทำให้เข้าใจในวิถีที่พบเห็นและเป็นอยู่.. หัวใจก็สุดแสนจะยินดี..
7 พฤศจิกายน 2550 13:22 น. - comment id 784335
ผู้หญิงช่างฝัน สายลมในฤดูใบไม้ร่วงนั้นมักรุนแรงและส่งเสียงกรีดเฉือนทุกครั้งที่ได้สัมผัส อาจทำให้นึกถึงบทเพลงไวโอลินของศิลปินข้างถนน ผู้สับสนอยู่ระหว่างอารมณ์สุนทรีกับความหิว ยามเมื่อเดินไปตามป่าเขาโดยเดียว สองเท้าที่ย่ำเหยียบไปบนใบไม้ร่วงกลับเก็บรสชาติของชีวิตแทนหัวใจ กระทั่งอดรู้สึกไม่ได้ว่าตัวเองกำลังเหยียบย่ำไปบนสุสานแห่งความฝัน ในฤดูใบไม้ร่วง ความสุขกับความเศร้า ความงามและการสิ้นสลายของสรรพสิ่ง ดูช่างโยงใยกันอย่างน่าพิศวง ใบไม้ร่วง ...เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
7 พฤศจิกายน 2550 13:39 น. - comment id 784343
บรรยากาศเช่นนี้... หนังสือเล่มดีดีของคุณ บวกกาแฟรสกลมกล่อมอีกถ้วย.. .... อิจฉาตัวเองชะมัด
7 พฤศจิกายน 2550 14:08 น. - comment id 784355
ผู้หญิงช่างฝัน
หากเธอรักดอกไม้และสีเขียวแห่งพฤกษ์ไพร
เธอจักต้อนรับห้วงยามสุดท้ายของตนด้วยรอยยิ้ม
ฤดูกาล ...เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
นั่น!! บอกแล้ว 
7 พฤศจิกายน 2550 14:19 น. - comment id 784360
..
7 พฤศจิกายน 2550 15:07 น. - comment id 784369
วันนี้เสิร์ฟกาแฟตัวเองไปสองถ้วยแล้วเหมือนกัน ด้วยเหตุว่า.. นอนดึก.. แถมตีสี่กว่า ๆ มีแฟนบอลคอเดียวกัน โทร.มาชื่นชมทีมรักอันเนื่องมาจากชัยชนะกับสกอร์ที่ถล่มทลาย.. สงสัยจะลืมไปว่า ผู้แก่ประสบการณ์นั้น เมื่อตื่นมากลางดึกมักนอนไม่หลับ...
7 พฤศจิกายน 2550 16:30 น. - comment id 784405
ผู้หญิงช่างฝัน
เอ!! หลับไปแล้วหรือยัง??
มายกธงยอมแพ้ ต้องไปแล้วหละ
สวัสดี
7 พฤศจิกายน 2550 16:42 น. - comment id 784416
..
8 พฤศจิกายน 2550 14:22 น. - comment id 785076
ผู้หญิงช่างฝัน
ในวันที่รู้สึกท้อแท้หรือเศร้าใจ ได้รับดอกไม้ที่สวยงามย่อมยินดีนัก
ขอบคุณคุณ ...จากใจ
8 พฤศจิกายน 2550 15:22 น. - comment id 785111
หนาวราวคมแห่งมีดมากรีดเนื้อ เนื้อยังเหลือรอลมกรีดคมให้ และทุกครั้งดั่งมีดมากรีดใจ จะทนไว้ให้กรีดสักกี่คม เรณูฤดูหนาวปวดร้าวนัก ปลิวไปในความรักที่ขื่นขม ผิวจักขาดบาดผิวด้วยริ้วลม เกินจักห่มบาดแผลด้วยแพรพรรณ ดวงเนตรฤดูหนาวราวฉ่ำน้ำ ค้างผลึกลึกล้ำสะท้านสั่น เพียงพร่ำพลอดยอดหญ้าท้าตะวัน หนาวสิ่งนั้นสิ่งนี้นี่หนาวนัก / ไพวรินทร์ ขาวงาม ..
12 พฤศจิกายน 2550 08:42 น. - comment id 787123
สวัสดีเช้าวันจันทร์..
12 พฤศจิกายน 2550 12:22 น. - comment id 787232
ผู้หญิงช่างฝัน
สวัสดีวันฟ้าใส
ต้องขอโทษและขอบคุณพร้อมกันไปด้วย
คิดถึงคุณนะ
12 พฤศจิกายน 2550 12:28 น. - comment id 787236
คุณก้าวที่.. กล้า วันนี้มีคำถาม.. ว่าทำไม.. ?...
13 พฤศจิกายน 2550 16:11 น. - comment id 787871
ผู้หญิงช่างฝัน สายลมพัดใบไม้ อ่อนไหวเคว้งคว้างอยู่กลางป่า ร่วงหล่นพรมพื้นมองผืนฟ้า ห่างไกลหนักหนาเวลานี้ ใบไม้ที่อ่อนไหว โยงใยปรายปนจวบล้นที่- กอบเก็บความหวังเหนี่ยวรั้งฤดี รองรับแสงสีแห่งชีวิต ผ่านกาลเวลา ทับซ้อนย้อนมาทุกคราปลิด- พ้นจากขั้วใบเพื่อใกล้ชิด หยัดย้ำเนืองนิตย์อยู่นิรันดร์ สายลมพัดใบไม้ อ่อนไหวเคว้งคว้างบนทางฝัน บ่งบอกวิถีแห่งชีวัน ฟ้านั้นแค่ไหนเมื่อใจรู้
13 พฤศจิกายน 2550 18:00 น. - comment id 787952
จำไว้เลย... ..
20 พฤศจิกายน 2550 10:56 น. - comment id 791022
ผู้หญิงช่างฝัน
ดีกันนะ นะ
ขอบคุณ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
