บทกวีแห่งความเศร้า

แอ็ปเปิ้ล

บทกวีแห่งความเศร้า
มีเรื่องราวเก่า ๆ ที่คอยทำร้าย
ใจหนึ่งใจนั้นได้แตกสลาย
หมดความหมายไปแล้วในวันวาน
จะเติมแต่งบทกวีสักกี่ครั้ง
มันก็ยังปะปนด้วยความเศร้าอยู่เสมอ
เขียนไปแต่ละทีหัวใจก็พลันละเมอ
เป็นเรื่องราวของเธอที่ค้างคาอยู่ในใจ
ไม่ได้อยากเป็นคนอ่อนแอ
แสดงความพ่ายแพ้ให้ใครต่อใครได้รับรู้
แต่บางสิ่งที่เห็นที่เป็นอยู่
คือฉันรู้ว่าการรอคอยจบสิ้นลง
เสียน้ำตามามากมายกับความรัก
หัวใจยังไม่เคยหยุดพักที่จะรักเธอคนนี้
คงถึงเวลาที่จะหยุดทุกอย่างเสียที
กลับมาดูแลใจที่ไม่มีค่าพอสำหรับใคร
แต่แล้วก็ต้องแพ้ใจตัวเอง
เมื่อมีใครเข้ามาบรรเลงให้ความรู้สึกเคลื่อนไหวต่อ
เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยเฝ้ารอ
กลับมาสานต่อให้หัวใจมีเรี่ยวแรง
บทกวีของฉันเริ่มจะสดใส
แทรกซึมอุ่นไอความรู้สึกที่แสนหวาน
ลบร่องรอยเจ็บช้ำจากครั้งเมื่อวันวาน
ให้ฉันได้ข้ามผ่านคืนวันที่แสนดี
คิดอยู่เสมอว่าจะนานสักเท่าไร
ที่หัวใจยังอบอุ่นอยู่อย่างนี้
จะอีกนานไหมที่ยังได้รับความรู้สึกดีดี
ช่วยบอกกันทีว่าฉันจะยังมีเธอ
เพราะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกหวั่นไหว
เห็นเธอเงียบไปเหมือนมีอะไรปิดบังฉัน
ลำบากใจหรือเปล่าที่ได้รู้จักกัน
หรือเพราะฟ้ากำหนดเวลาให้เธอและฉันน้อยไป
บทกวีของฉันคงต้องเศร้าอีกแล้ว
เหมือนแก้วที่หลอมใหม่กับมาร้าวอีกครั้ง
ความรู้สึกเดิม ๆ ยังตอกย้ำที่ใจกัน
ให้บางวันที่แสนเหงามีน้ำตา