**ผึ้งป่า**

ช. อร่าม

                                           
        ช่วงเช้าวันหนึ่ง    
มีผึ้งบินวน
ตัวใหญ่พิกล
มันสนดอกไม้
       ทำท่าทำทาง   
ส่ายหางอย่างไว
มันเห็นดอกใหญ่    
ดอกไม้อนันต์   
                          
       โผลปีกบินลง  
มุ่งตรงเฉียบพลัน                                             
เยียบเบรคไม่ทัน  
ตัวมันถลา
	                                  
        ร่อนดมอย่างจัง   
ไม่ดั่งอุรา    	                                         
เสียทีหนักหนา   
หน้าวัว..เหม็นจริง  
                    
        ฝ่ายลิงลืมตัว   
หัวเราะอิ๋ง ๆ                                         
ไม่นึกประวิง   
 ผีสิงผิดตัว
	                                
        มิเชื่อผึ้งพลาด   
ประมาทสิขรัว                                       
เผลอพลั้งเมามัว   
ลืมตัวอยากเกิน 
                        
       เป็นอุทาหรณ์   
สอนใจใครเพลิน                                        
หิวล้นจนเกิน    
อาจเหินลงเหว
	                               
      เหมือนดั่งผึ้งป่า    
สุภาษิตเดียว                                         
ประมาทนั่นเชียว    
ให้เสียวอุรา
	                                          
      พึงเชื่อคำเก่า    
สืบเล่ากันมา                                        
ประมาทนั้นหนา    
มิช้าอาจตาย   
                                     
      เล่าตรอกบอกต่อ    
แม่พ่อทั้งหลาย                                       
ทั้งหญิงแลชาย     
เตือนใจท่านเอย