** ใฝ่ปอง ** แม้นฟ้าหวนครวญถิ่นสิ้นพสุธา พลิกเวลาผันเปลี่ยนวนเวียนถวิล เดือนแลดาวพลอยคล้อยลอยอาจินต์ มวลพฤกษ์สิ้นสลายเมื่อคลายครอง แต่อีกหนึ่งกังวลระคนหวน ผ่านสิ่งป่วนล้วนช้ำระกำสรวง วิมานแก้วแวววับกลับจากทรวง ล่องลอยล่วงเลือนลับไม่กลับคืน อจินไตยในฝันพลันร้องเรียก กึ่งสำเหนียกความเก่าแต่เฝ้าฝืน เจ็บเหลือเกินรอยแผลแปรยั่งยืน เขาระรื่นแต่เราเฝ้าโศกครวญ บัดนี้กลับพลิกเปลี่ยนวนเวียนฝาก ดุจจะลากสิ่งฝันพลันพลิกหวน ให้ฟื้นกลับแนวเดิมเสริมรัญจวน แปรสิ่งป่วนสิ้นสลายใคร่ผูกพัน อกหนอใจใยเล่าไม่จำเจ็บ เขาแนมเหน็บเยาะเย้ยเคยทิ้งฝัน จนหลงเพ้อละเมอทุกคืนวัน พอเหตุการณ์ผันผวนล้วนอาลัย แม้ใฝ่ปองมีไว้สู่ในอดีต แต่ก็ปลิดสิ่งสนุกจนสุขหาย คราบน้ำตาฝากลงตรงทรวงใน มิละลายสะสมปมของเรา แม้นเสียงเธอฝากไว้สู่ในวลี ดวงฤดีอาลัยหฤทัยขม ยากพลิกฟื้นคืนกลับมาเชยชม ดุจสายลมพัดผ่านสั่นอาวรณ์ เหลือเพียงฝันลอยล่องท่องระเหิด งามพริ้งเพริศเลิศร้างดั่งสิงขร ภูผากั้นฟากฟ้าเป็นคั่นตอน มิอาจย้อนคืนกลับนับโรยลา. *** แก้วประเสริฐ. ***
13 กันยายน 2550 14:49 น. - comment id 753374
สายลมเพียงพัดสะบัดผ่าน สายแห่งกานท์พัดพลิ้วปลิวไสว สายแห่งรักพัดผ่านนานเพียงใด ผ่านหัวใจที่โศกเศร้าเคล้าน้ำตา... ..ม่ายกล้าให้คุณชาย...ที่ด้ารักสอนบทกลอน เพราะด้า ชอบมั่วเจ้าค่ะ...... สั่งได้เจ้าค่ะ....ห้ามสอนดูให้ด้านะคะ
13 กันยายน 2550 14:59 น. - comment id 753379
อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืมค่ะ.. แวะมาเยี่ยมค่ะ..
13 กันยายน 2550 15:14 น. - comment id 753389
อกเอยไม่เคยจำช้ำอยู่เรื่อย ไม่รู้เหนื่อยหลายหนรนหาที่ ทั้งเศร้าสุขทุกข์เหงาไม่เข้าที อยากจะหนีให้พ้นตัวตนเอง แจมคุณลุงสักหนึ่งนะคะ
13 กันยายน 2550 15:23 น. - comment id 753394
ยังใฝ่ปองมองหาคว้าลมหวน ยังใคร่ครวญคำนึงคิดถึงเขา ยังถูกผลัดเปลี่ยนใจไร้รักเรา ยังคงเฝ้ารอหาอย่างอาลัย
13 กันยายน 2550 16:25 น. - comment id 753440
สวัสดีครับอาจารย์แก้ว ใฝ่ปองรักมักให้อาลัยโศก เหมือนลมโบกบิดไปไม่กลับหวน ใฝ่ปองรักมักให้ใจรัญจวน หยุดคร่ำครวญใฝ่ปองไม่หมองมัว กลอนเพราะมากครับอาจารย์
13 กันยายน 2550 16:36 น. - comment id 753444
"ใฝ่ปอง" ก็หลายสิ่ง แต่สิ่งที่เป็นก็ตรงกันข้าม ทุกทีไปค่ะคุณลุง....
13 กันยายน 2550 17:06 น. - comment id 753455
ใฝ่ปองนี่ความหมาย ไม่สมหวังหรือปล่าวคะคุณลุง ดูแลสุขภาพด้วยเจ้าคะ
13 กันยายน 2550 17:20 น. - comment id 753458
13 กันยายน 2550 18:00 น. - comment id 753485
สวัสดีค่ะอาจารย์แก้วประเสริฐ อยากลืมแต่คงไม่อาจลืม.. สิ่งดีดีมีไว้ให้เราจดจำคะ แวะมารับอารมณ์สุทรีเหมือนเคยค่ะ
13 กันยายน 2550 18:03 น. - comment id 753490
** ใฝ่ปอง ** เผลอใจ** ใฝ่ปอง ** จึงหมองหม่น เสียดายที่เกิดมาจน สู้ทนฟังคำเย้ยมา
13 กันยายน 2550 18:06 น. - comment id 753493
บางทีการใช้ความพยายามในการลืม ก็ยิ่งตอกย้ำว่ามันยากแค่ไหนกับการลบเลือนอดีต...หากเราลืมไม่ได้ก็อยู่กับมันให้ได้น่าจะดีกว่านะคะ แวะมาชื่นชมบทกลอนค่ะ
13 กันยายน 2550 19:58 น. - comment id 753586
ใฝ่ปองเพื่อสิ่งใดหรือ แม่มดกำลังค้นหา อดีตที่ผ่านมา บอกให้รู้ว่ามิเคยมี เกี่ยวกันหรือเปล่าหนอแม่มด
13 กันยายน 2550 22:16 น. - comment id 753644
ดีค่ะ แวะมาทักทายนะ Black MooN
13 กันยายน 2550 23:20 น. - comment id 753690
สวัสดีคะ อิอิ ช่วงนี้งานยุ่งนะคะ ไม่ค่อยมีเวลาค่ะ ขอให้คุณแก้วสบายดีนะคะ
14 กันยายน 2550 00:59 น. - comment id 753705
ถึงเขากั้นดินฟ้าพนาสูง หทัยจูงฤทัยให้หวั่นไหว สายลมโบกความรักอาวรณ์ไป โอ้ไฉนใยฤดีมีแต่ตรม รอยอดีตขีดไว้ให้ห่างหาย รอยอาลัยสถิตย์ไว้แต่ความขม ฤาอดีตไม่อาจย้อนร้าวระทม ใยมัวจมอยู่กับทุกข์สุขไม่แล... โอย...รอดมั้ยเนี่ย...อิ ..อิ..
14 กันยายน 2550 01:13 น. - comment id 753710
14 กันยายน 2550 06:34 น. - comment id 753731
มวลพฤกษ์สิ้นสลายเมื่อคลายครอง แต่อีกหนึ่งกังวลระคนหวน ผ่านสิ่งป่วนล้วนช้ำระกำสรวง ********* พอเหตุการณ์ผันผวนล้วนอาลัย แม้ใฝ่ปองมีไว้สู่ในอดีต แต่ก็ปลิดสิ่งสนุกจนสุขหาย ********** มิละลายสะสมปมของเรา แม้นเสียงเธอฝากไว้สู่ในวลี ดวงฤดีอาลัยหฤทัยขม คุณครูคะ พิมพ์ผิดอีกแล้วค่ะ
14 กันยายน 2550 07:35 น. - comment id 753747
นางฟ้าแวะมากราบสวัสดีงามๆ...เจ้า
14 กันยายน 2550 11:37 น. - comment id 753891
เพราะเผลอใจ ใฝ่ปอง จนหมองหม่น ทุกข์เสียจน หัวใจ เจียนหมองไหม้ คงคอยแต่ เวลา ที่ยาวไกล หยุดหัวใจ ให้พ้น คนหลอกลวง.
14 กันยายน 2550 11:47 น. - comment id 753900
สวัสดีลุงแก้วฯ ที่เคารพ.. ไม่เคยพยายามลืมซ้ากกกทีนึง..อิ.อิ ก็ทำไม่ได้นี่นาเลยไม่ทำ...เปลี่ยนใหม่ค่ะ ต่อไปนี้จะนั่ง จำ จำ จำ จำ ดูสิว่าจะจำได้ไหม ถ้าจำไม่ได้ก็แสดงว่าลืมแล้วล่ะค่ะ...อิ.อิ ดูแลตัวเองนะคะ
14 กันยายน 2550 12:46 น. - comment id 753949
คุณ ด้า ผมมิบังอาจสอนใครหรอกครับ นอกจากเขาจะ มาขอคำแนะนำผมและเรียกผมครู ผมก็ต้องสวม หัวโขนทำหน้าที่เท่าที่เห็นสมควร ครับ ยิ่งคุณผม ยิ่งมิกล้าสอนครับ อิอิ หากให้ดูนั้น กลอนวรรคแรก ไม่ครบแปดคำครับ หากเป็น สายลมเพียงพลิ้วพัดสะบัดผ่าน ก็จะครบแปดคำครับ เท่านี้นะครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 12:49 น. - comment id 753951
คุณ white rose ครับบางครั้งคิดอยากจะลืมก็เหมือนยิ่งยุครับ ขอบคุณครับ ภาพสวยจริงผมยอมรับว่าเก่งครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 12:51 น. - comment id 753955
คุณ เพียงพลิ้ว หลานเราเก่งทางด้านนี้อยู่แล้วไม่เห็นแปลก ที่จะใช้บ้านลุงนี่นาไม่ใช่คนอื่นที่ไหนล่ะ ขอบใจ กลอนงามจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 12:54 น. - comment id 753956
คุณ เก็จถะหวา ผมดีใจที่สิ่งแนะนำสัมฤทธิ์ผล ขอพยายาม อย่างนี้นะครับ รู้สึกว่าจะคล่องกว่าเดิมมากจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 12:57 น. - comment id 753958
คุณลุงแก้วฯ กลอนดีมีสาระต้องกลอนยี่ห้อคุณลุงแก้วประเสริฐ ทำวันนี้ให้ดี แล้ววันหน้าก็จะได้ดี อิอิ ร้องเป็นเพลงเลยเรา....อดีตที่ผ่านไปก็จดจำ แต่สิ่งที่ดีงาม อดีตที่พลาดพลั้งก็จำไปเป็นบทเรียน แต่อย่ามัวแต่อาลัยอาวรณ์กับอดีตที่ผ่านมา เพราะมันจะทำให้เราทุกข์ ว๊า...ศรรกรา พูดไรคะนั่น งง เอง อิอิ (¯`°•.¸♥♥¯`°•ศรรกราหน้าทะเล้น•°´¯♥♥¸.•°´¯)
14 กันยายน 2550 13:00 น. - comment id 753962
คุณ ดาวระดา สวัสดีจ๊ะ กลอนงามดีแล้วอ่อนไหวพลิ้วสัมผัสดีพยายาม ไว้นะครับต่อไปจะได้แทนผมบ้าง ซึ่งแก่แล้ว และล่วงโรยไปตามวัย ขอบใจจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:02 น. - comment id 753965
คุณ whitely ครับสิ่งมักจะตรงกันข้ามเสมอๆครับ จึงอย่า ไปคิดหวังอะไรให้มากนักครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:04 น. - comment id 753968
คุณ พิมญดา ไม่ใช่ครับ ใฝ่ปอง คือสิ่งที่เราหวัง จะได้หรือไม่ นั้นไม่อาจคาดคะเนได้ครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:06 น. - comment id 753970
คุณ silver snitch ขอบคุณในน้ำใจเสมอมาครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:08 น. - comment id 753976
คุณ ผู้หญิงมือสอง ความจดจำเรามักจะฝังลึกลงสู่ใต้จิตสำนึก เสมอมากบ้างน้อยบ้าง หากชอบสิ่งใดมากก็จะลึกและ ยากจะลืมครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:09 น. - comment id 753981
คุณ ก่องกิก นั่นซิผมว่าคุรสมแล้วที่จะเป็นนักร้องหรือนัก แต่งเพลงได้แล้วครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:11 น. - comment id 753983
คุณ โคลอน ทุกอย่างในโลกนี้มักจะตรงกันข้ามเสมอ เหมือนยุก็ว่าได้ ต้องการสิ่งใดมักไม่ค่อยสมหวังหาก เราไม่ตั้งใจสนใจมักจะเข้ามาหาเสมอครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:13 น. - comment id 753985
คุณ แม่มดใจร้าย หากคิดแบบนี้อยู่ไปหวังสิ่งใดๆซิครับ แล้ว ก็แปลกสิ่งนั้นจะมาหาเราเอง ยิ่งค้นหายิ่งห่างไกล ครับ ทางที่ดีอยู่เฉยๆดีกว่านะครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:15 น. - comment id 753990
คุณ Black Moon ขอบคุณในน้ำใจครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:17 น. - comment id 753993
คุณ มณีจันทร์ ขอบคุณทำงานก่อนเถอะครับ ในที่นี้ถือว่า เป็นที่คลายอารมณ์ฝึกสมองครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:26 น. - comment id 753998
คุณ ยาแก้ปวด รอดครับรอดและรอดอย่างดีเสียด้วยล่ะ เพียงแต่ ตอนจบคำเกินไปคำครับ คือ ใยมัวจมอยู่กับทุกข์สุขไม่แล... หากเป็น ใยมัวจมกับทุกข์สุขไม่แล ก็จะครบไม่มีคำฟุ่มเฟือยคืออยู่ครับไม่ต้องเน้น เพราะคนอ่านเขาจะทราบว่าอยู่กับทุกข์ครับ ส่วนคำว่า ฤดี นั้นจะอ่านคำเดียวก็ได้สองคำก็ได้ ถือเป็นคำกล้ำครับ ใช้ได้ไม่ผิดครับ ด้วยความหมายเดียวกันครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:27 น. - comment id 753999
คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ ขอบใจมากจ้าที่มาเยี่ยมเยียนจ้า แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:40 น. - comment id 754007
คุณ แจ๋ม ไม่เป็นไรครับ คนเราผิดพลาดกันได้หากรู้ ก็แก้ไขก็เท่านั้นเอง มิใช่เรื่องใหญ่โตอะไรกลอน เราสร้างขึ้นเพื่อฝึกสมองและระบายอารมณ์เราจ๊ะ เรื่องกลอนส่งกับกลอนรับต้องสัมผัสกันนะจ๊ะ ที่ เขียนมาแสดงว่าคิดไม่ออกนะครับ แต่อีกหนึ่งกังวลระคนหวน ผ่านสิ่งป่วนล้วนช้ำระกำสรวง ครั้นคลี่คลายสิ่งร้ายกับมาลวง เหตุการณ์ล่วงผันผวนล้วนอาลัย แม้ใฝ่ปองมีไว้สู่ในอดีต แต่ก็ปลิดสิ่งสนุกจนสุขหาย แสนจะสิ้นผูกพันนั้นแทบวาย มิละลายสะสมปมของเรา แม้นเสียงเธอฝากไว้สู่ในวลี ดวงฤดีอาลัยหฤทัยเขลา ต้องยอมรับหักสิ้นจินต์บางเบา สะท้านเงาฝากไว้ในดวงแด. ผมช่วยเติมและให้ดูสัมผัสกลอนส่ง กลอน สลับกลอนรับ กลอนรอง และกลอนส่งนะจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:42 น. - comment id 754010
คุณ นางฟ้าซาตาน ครับผมขอคาราวะตอบครับ ขอบคุณมากๆที่ แวะมาเยี่ยมครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:44 น. - comment id 754012
คุณ ใบใฝ่ทะเลแก้ว กลอนช่างงดงามครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:46 น. - comment id 754016
คุณ bananaleaf การจะลืมสิ่งที่เราชอบเรารัก ยากยิ่งนักที่จะ ลืมและเลือนไปจากใจเราได้จ๊ะ ขอบใจจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 13:48 น. - comment id 754018
คุณครูขา ที่แจ๋ม เขียนไปนั่นหมายถึงกลอนของคุณครูนะคะ อยากให้ดูกลอนของคุณครูที่เขียนค่ะ ว่าพิมพ์ผิด หลงสัมผัสค่ะ แจ๋มได้ก๊อปมาให้ดูไงคะ
14 กันยายน 2550 13:51 น. - comment id 754023
คุณ ศรรกรา คุณ มีอารมณ์สุนทรีย์มาก ดีจังครับ ใช่แล้ว เราคิดในสิ่งดีๆทำในสิ่งดีๆ ผลลัพท์ก็ได้สิ่งที่ดีดีครับ แต่การเล่นกลอนต้องประกอบทั้งอดีตปัจจุบันและ อนาคต อยู่ที่ว่าเราจะระบายอารมณ์ไปในแนวทาง ไหนครับ บางครั้งผมเขียนกลอนก็ใช่ว่าจะเกิด กับตัวผมก็หาไม่ครับ แต่จะพบเห้นในสิ่งที่ผ่านมา เสมอๆครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 14:01 น. - comment id 754035
คุณ แจ๋ม นี่แหละหนาคนแก่ หลงๆลืมๆจ๊ะ ดีแล้วขอบคุณมาก วิมานแก้วแวววับกลับจากทรวง ผมหมายถึงเปรียบดุจวิมานที่หรือบ้านที่ออกจาก อกจ้ากลับหลุดออกจากทรวงจ้า คราบน้ำตาฝากลงตรงทรวงใน ผมหมายถึงน้ำตาที่ตกในเป็นคราบไว้ใส่ในอกจ้า ดีแล้วจ้า ยังไงๆก็ช่วยกันเตือนบ้าง ผมผิด ยอมรับผลผิดเสมอจ้า การเขียนกลอนจะตรงๆ เลยไปก็ไม่ได้ต้องให้คนอ่านคิดความหมายบ้าง นะจ๊ะ ขอบใจมากจ้า แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2550 16:08 น. - comment id 754147
แวะมาทีหลังเลยคะด้วยเหนื่อยหน่ายในชีวิต้เหลือเกิน กลอนไพเราะคะ แวะมาชื่นชมคะ
14 กันยายน 2550 16:12 น. - comment id 754148
สวัสดีค่ะครูแก้ว จิตรำพันเข้ามาหาครูได้ยากเลยค่ะ หลาย ๆ อย่างที่อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืมค่ะ ช่างปวดใจจริง ๆ ช่วงนี้งานยุ่งมาก ครูพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ
15 กันยายน 2550 07:03 น. - comment id 754315
คุณ ทิพย์โนราห์ พันดาว เพียงแค่มาเยี่ยมผมก็ขอบใจมากแล้วครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
15 กันยายน 2550 07:11 น. - comment id 754316
คุณ จิตรำพัน จำไว้งานเราต้องสนใจเป็นพิเศษเพื่อ อนาคตของเราจ้า ส่วนการเล่นกลอนนั้นถือว่า เป็นการผ่อนคลายอารมณ์เรานะจ๊ะ จะได้ไม่ ต้องเสียทั้งสองอย่างไป หากการแต่งกลอนนั้น ในเวลาเราเครียดเราก็แต่งในใจ ช่วยได้นะ ผิดถูกไม่ต้องคำนึงเพียงให้พยายามอยู่ในหลักเกณฑ์ เอาไว้ก็เพียงพอ พอนานๆเข้าจะเกิดความเคยชิน จนกระทั่งจิตผสานกลอน กลอนผสานจิต เราก็ สามารถจะแต่งได้ทุกๆเมื่อ หากอารมณ์เรา แจ่มใสดีก็สามารถแต่งได้ไพเราะ เพราะกลอน เกิดจากอารมณ์ของเรา หากอารมณ์เราดีกลอน จะอ่อนไหวพลิ้วไปมามองเห็นภาพได้ หากเรา อารมณ์ไม่ไดีกลอนก็จะแข็งกระด้างอ่านแล้ว ถึงแม้จะได้ใจความแต่มันจะแข็งกระด้างจ๊ะ พยามฝึกฝนเอาไว้ ผมแก่แล้วฝากความหวังไว้ กับคุณ เพื่อประสานงานนี้อนุรักษ์ของเก่าไทยไว้ ให้อนุชนรุ่นหลังต่อไปจ๊ะ ผมจะตายวันตายพรุ่ง ก็มิอาจจะรู้ได้ หากเราชักจะเบื่อๆงานนี้ ก็เปลี่ยน แนวทางใหม่ไปหัดฝึกการเขียนเรื่องสั้นๆไว้ ก็จะได้ทั้งอารมณ์และการเขียนหนังสือที่ดีจ๊ะ อย่าลืมทำตามนะ คุณคือหนึ่งในความหวังของผม แก้วประเสริฐ.