ทางทีมืดมิดคือทางที่เธอเดิน ฉันไม่เคยเมินแม้นจะหลบหนี คิดถึงเธอทุกวินาที แต่ทำไม ฉันโทรไป เธอไม่รับฟัง บางทีความมืดมิดของเธอ อาจจะเป็นเรื่องน้อยกว่าฉันหวัง ฉันตกอยู่ในความ ทรมานในพวังค์ ค่อยๆคลานข้นอย่างทุกข์ทรมาน( เมื่อฉันไม่ได้เจอเธอ) ได้โปรดเข้าใจ... เรามาช่วยกันใหม่ที่แนลำบากเตรียมไว้ หยาดของเหงื่อที่มีนั้นมันออกไป จากการที่จะนำพรเอไปด้วยคนใจดี ที่สุดวันนึงเธอจะเข้าใจ วันนั้นฉันแจจากไปจากโลกนี้ วันที่เธอไม่มีแม้นจะใยดี เอปิดกั้นไม่ให้ฉันติดต่อเอได้สีกครั้งเลย ทำไมนะ....ฉันหวนคิดตัวเองว่าแนผิดไหม ผิดที่ใจดหยหาเธออย่างไม่ชาเฉย บางครั้งเธอด่าว่าฉันรำคาญอย่าโทรมาอีกเลย แล้วจะให้ฉันทำเยหรือทำได้อย่างไร เป็นเพราะว่าฉันไม่มีที่ไป เอรู้อะไรบ้างไปมว่าฉันโหยหาใจ แม้นกายอยู่ที่ไหนก็บอกตัวเองต้องทนไหว ไม่อยากเป็นคนอ่อนแออย่างที่เคยเป็น แต่สถานการณืบังคับ ไม่รู้จักทำอย่างไรดีเพราะเธออยู่ไหน อยากได้แค่เพียงก้กำลังใจ ไม่มีอะไรนอกจาก อยากจะบอกว่ารักทุกวัน................
10 กันยายน 2550 07:32 น. - comment id 751834
ในความหมายที่เรียบง่าย ฉันกลับไม่เข้าใจอะไรคือความหวัง บางวันหมดแรงกำลัง จะก้าวแม้เดินให้ผ่าน เรื่องราวที่ผ่านโหยหากับเมยเฉย เหมือนปล่อยปละเหมือนละเลย ไม่มีวันไหนเลยที่จะลืม บอกแล้วไม่ทุกทรมาน กลับเบิกบานเมื่อคิดถึง ไม่ทราบทำไมหัวใจจึง ให้คิดถึงเรื่องเดินจากกันไป ไม่เข้าใจแต่ก็พอนึกว่าเธอจะบอกอะไรฉัน ฉันบอกแล้วคำพูดอะไรก็ไม่สำคัญ ถ้าเธอไม่ทราบความหมายของ... คำพูดนั้นที่กล่าวออกไป เอ...จาต่ออะไรเก็บรักษาเวลาที่ดีระหว่าง.. ที่มีกันและกัน......
10 กันยายน 2550 07:42 น. - comment id 751837
ไม่มีอะไรนอกจากอยากฟังคำรักทุกวัน....เป็นเช่นนี้จริงๆนะคะ