วินาทีสุดท้าย ฉันตัดสินใจ ให้ตัวเองไปอยู่ณ. จุดนึง เพื่อที่ไม่ให้เธอนั้นต้องลำบาก เพื่อไม่ให้เธอและฉันต้องแยกกันอีก เพื่อไม่ให้เธอต้องจากไปไหนไกลจากฉัน วันแรก....ที่ได้ยินเสียง..... เป็นวันแม่ด้วยซ้ำ เธอเป็นเหมือน ...แม่ที่เคย สั่งสอน เธอเป็นทั้งคนดีและบางอย่างเธออาจให้ฉันเตือน เราแลกเปลี่ยน ความคิดกัน เธอไม่รู้ฉันทั้งหมด และเธอก้นึกว่าเธอรู้ฉันหมดแล้ว ทุกเสี้ยววินาทีของลมหายใจ เธออยู่ตรงไหน เวลาที่ฏันไม่โหยหา นั่นเป็นสัญญาณ ว่าฉันเหนื่อยและเจ็บ ฉัน นอนพัก......... เพราะไม่มีใครหยั่งรู้ได้ว่าตัวฉันเอง เคยโดนผ่าตัดมากี่ครั้ง มันเจ็บ และทรมานทั้งกายและใจ แต่เธอก็ยังทำ.........ให้ย้ำเตือนความทรงจำ ทำไม..................... เธอไม่คิดเลยเหรอว่า........ ฉันถึงต้องเจอเธออีกแล้วอีกอล่า ทั้งๆที่เธอไม่มีอะไรน่าเจอสักอย่าง....... คำเฉลยนะ เพราะเธอเป็นคนที่น่าเห็นใจคนนึง หากฉันไม่เคยอยู่กับเธอเลย หากเธอโกหาฉันว่าทำไมเธอถึงเป็นแบบนั้น ทำไม...นิสัยเธอช่าง......ร้อนรน ทำไม...ฉันถึงไม่เดินออกจากเธอไปได้ทั้งที่ฉันทำได้ เพราะว่า ฉันเคยโยนแหวนเพชรเม็องาม ออกไปจากร่างกายฉัน แล้วสิ่งที่ฉันทำ ไม่ใช่การประชด สิ่งที่ฉันทำ แนมีสติ แต่อยากให้รู้ด้วยว่าเพราะฉันอยากให้ คนที่เก็บได้นั้น เขาได้เป็นคนที่โชคดีบ้าง บางที ฉันอาจเกิดมาโชคไม่ดี แต่ฉันยังพมใจที่จะเกิดเป็นลูกของพ่อและแม่แบบนี้นะ ฉันอยากให้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ ที่ผ่านมา มีคนที่เคยทำให้แนชอกช้ำต้องมาทำร้ายเธอ ฉันขอโทษ........ในวินาทีสุดท้าย อย่าแล้งน้ำใจกันเลยนะ เพราะชีวิตที่เกิดมา ก็มีแต่ให้เธอได้เท่าที่จะไห้ อยากจากฉันไปไหน เพราะฉันรู้ว่าเธอเหนื่อย เมื่อหายเหนื่อยแล้ว ฉันจะรอเธอกลับมาเพราะเธอเคยบอกว่า เธอไม่ยอม และฉันก็ไม่อยากให้เราจากกันนิรันดร์
9 กันยายน 2550 09:29 น. - comment id 751584
ถึงวันที่ไม่มีเธอ...ฉันกับยังต้องใช้คำขอโทษ เหมือนเป็นการถ่ายโทษในความารู้สึก ของให้เบาบางไป...ไม่บอกหรอกนะว่าจะ... ความรุ้สึกนี้ไว้ชั่วนิจนิรันดร์... เพียงแต่จะมีเธอในความรู้สึก... เท่าที่ความรู้สึกที่ยังมี..... ความรักยังมีอีกมากมายในโลกที่แสนสุข.. ไม่ต้องค้นหา...แต่ฉันยังมีเธอส่วนนึง แต่ยังมีที่ว่างให้เติมเต็มความรู้สึก... ที่ดีดีให้แก่กัน...ให้สำหรับเพื่อน... ที่ฉันรู้สึกดีเสมอ....... .......รักเพื่อน..ความรักของเพื่อน... ไม่มีคำว่าแต่มีแค่รัก จริงใจ ยั่งยืน .....หว่านรนักให้เต็มโลก....... ไม่ลานะมีโอกาสจะมาหาเสมอ
9 กันยายน 2550 12:30 น. - comment id 751647
ดีค่ะ พระจันทร์ฯ แวะมาทักทายและเยี่ยมชมผลงานค่ะ
9 กันยายน 2550 20:32 น. - comment id 751762
รู้ตัวว่าผิดก็ยอมรับไม่เป็นไรครับ
24 มิถุนายน 2551 07:36 น. - comment id 865105
โหยยย อ่านแล้วอยากร้องไห้เลยครับ