กิ่งไผ่ไหว เอนลิ่ว คลอทิวไม้ ฟังดูคล้าย ใจคราง ให้หมางหมอง ชายในฝัน ดุจเงา ที่เฝ้าปอง หวังเพียงมอง มืดมน ให้หม่นใจ ค่ำคืนนี้ ร่ำน้ำจันทร์ ฝันสลาย ลบไม่หาย บรรเทา เหงาหวั่นไหว รอเพียงดอก ไผ่บาน บนลานใจ แผ่วลมไพร ครวญคราง ยังร้างลา รอวันดอก ไผ่บาน บนลานนี้ เป็นวันที่ ใจสอง ครองสเน่หา สายลมไหว โชยผ่าน บานเพื่อลา รินน้ำตา หลั่งร้าว ทุกคราวคืน ไผ่ยังไหว ลมลู่ ไม่ลาร้าง หัวใจคว้าง ตัวเรา ยังเฝ้าฝืน ยังคงรอ ด้วยเหงา เศร้ากล้ำกลืน ยังหยัดยืน รอไผ่บาน บนลานใจ ทิพย์โนราห์ พันดาว
7 กันยายน 2550 21:03 น. - comment id 751168
ไผ่บานแล้วแก้วตาอย่าโศกศัลย์ มินานพลันโรยลาน้ำตาร่วง บนลานใจไร้รักสลักทรวง ตรึงความหวงห่วงใยแนบใจเอย แวะมาชื่นชมค่ะ
7 กันยายน 2550 21:35 น. - comment id 751176
ขอบคุณค่ะคุณครู ที่มาเป็นพลังใจให้ ซาบซึ้งจังคะ
7 กันยายน 2550 21:51 น. - comment id 751184
อย่าให้ไผ่มันมีดอกเลย เพราะมีดอกและบานเมื่อไหร่ ต้นไผ่ตายเมื่อนั้น อิ อิ อิ
7 กันยายน 2550 23:52 น. - comment id 751222
เพราะมากค่ะ
8 กันยายน 2550 06:37 น. - comment id 751256
คุณดาวระดา ดอกไผ่ไม่ค่อยเท่าไร ดอกเบี้ยนิ่สิหนาวฮ่าฮ่าฮ่า ขอบคุณคะที่แวะมาเยี่ยมขอบคุณจริงๆจากใจคะ
8 กันยายน 2550 06:39 น. - comment id 751257
ขอบคุณค่ะ คุณอารีณา ที่ชม ของคุณก็ยอดเยี่ยมเหมือนกันคะ นับถือค่ะ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
8 กันยายน 2550 13:49 น. - comment id 751387
แวะมาอ่านกลอน ความหมายดีครับ แก้วประเสริฐ.
8 กันยายน 2550 20:08 น. - comment id 751488
เพราะครับ อืมอยากเป็นหมีแพนด้าจัง เมื่อเห็นใบไผ่งามเช่นนี้...