จดหมายรัก

ฝากรักฟากฟ้า

หยิบกระดาษวาดอักษรเป็นกลอนรัก
ด้วยศรสัก...ปักใจ....ให้ใหลหลง
เรียงคำพูด....รักร้อย....ค่อยบรรจง
แล้วเขียนส่ง....ฝากฟ้า.....มาถึงเจ้า
ด้วยเริ่มต้น.....ผูกสมัคร......รักเป็นเพื่อน
ที่คอยเตือน....ใช่หลอก.....มาบอกกล่าว
ช่วยปลุกปลอบ   เอื้อเฟื้อ   เมื่อใจเศร้า
พอคลายเหงา    คุยสนุก    อยู่ทุกวัน
ทีละเล็ก....ทีละน้อย.....ค่อยต่อเติม
น้ำใจเสริม....เพิ่มไป....เริ่ม....ไหวหวั่น
อยากเห็นหน้า....ทุกยาม.....แม้ความฝัน
แล้ว.....รักนั้น.....เริ่มต้นที่หนไหน
มารู้ตัว....เมื่อวัน.....เจ้าพลันหาย
เริ่มวุ่นวาย   เวียนวน   จนสงสัย
เฝ้าเสาะถาม   ตามหา    จนอ่อนใจ
อยู่หนใด   ใยเฉย   ไม่ตอบคำ
ถาม....ใจตน....วนอยู่....ไม่รู้หยุด
ไม่สิ้นสุด...คิดถึง....คนึงย้ำ
ไม่เห็นเจ้า....หัวใจ....ให้ระกำ
จึงฝากคำ....ว่า....รักเจ้า....เฝ้าคิดถึง
โปรดเมตตา...รับฟัง....พี่บ้างเถิด
เมื่อเจ้าเปิด...ออนเอ็ม   ในวันหนึ่ง
อยากให้รู้   พี่เศร้า   เฝ้ารำพึง
รักตราตรึง   ฝังแน่น   ไม่แคลนคลอน
จะรอวัน   เจ้ากลับ   รับใจพี่
หรือไม่มี   ใจชอบ....ให้ตอบกลอน
ยังแอบหวัง....ตอบมา....อย่า....ตัดรอน
ฟังคำวอน...จากใจ....คนไกลบ้าง....